1900: Διάκριση του αίματος σε Ομάδες
Ο Αυστραλός γιατρός Κάρλ Λαντσάινερ, απέδειξε ότι το ανθρώπινο αίμα έχει ορισμένες
ιδιότητες και διακρίνεται σε 4 ομάδες: την Α, την Β, την Α Β και την Ο. Η διάκριση σε
ομάδες οφείλεται σε μια ιδιότητα που έχουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δηλαδή, στα δυο
αντιγόνα (το αντιγόνο Α και το αντιγόνο Β), τα οποία περιέχονται ή όχι στα ερυθρά
αιμοσφαίρια. Όσα περιέχουν το αντιγόνο Α αποτελούν την ομάδα Α, ενώ όσα που περιέ-
χουν το αντιγόνο Β αποτελούν την ομάδα Β. Επίσης, εκείνα που περιέχουν και τα δυο
αντιγόνα αποτελούν την ομάδα Α Β. Τέλος, τα ερυθρά αιμοσφαίρια που δεν περιέχουν
κανένα αντιγόνο αποτελούν την ομάδα Ο.
1922: Η σωτήρια ινσουλίνη
Μετά από επίμονες έρευνες και πειράματα ο Καναδός ερευνητής Φρέντερικ Μπάντινγκ,
κατόρθωσε να απομονώσει την ορμόνη ινσουλίνη. Πριν από την σημαντική αυτή ανακά-
λυψη, οι άνθρωποι που εμφάνιζαν συμπτώματα διαβήτη έπεφταν σε κώμα και ήταν κατα-
δικασμένοι σε θάνατο μέσα σε μερικούς μήνες. Η ένεση ινσουλίνης, εξασφάλισε μια φυ-
σιολογική ζωή στους πάσχοντες, αφού τους επέτρεψε να ασχολούνται με οποιαδήποτε
δραστηριότητα, όπως οι μη διαβητικοί.
1928: Η ανακάλυψη της Πενικιλίνης
Η πρώτη αντιβιοτική ουσία, που άλλαξε καθοριστικά την ιατρική του περασμένου αιώνα,
ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από τον σκοτσέζο ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ, στους
μύκητες που αναπτύσσονται στο ψωμί και το τυρί. Η πενικιλίνη, βρέθηκε ότι μπορούσε
να σκοτώσει τα μικρόβια, επειδή διέλυε τη μεμβράνη που τα προστάτευε. Οι δραστικές
της ιδιότητες, δημιούργησαν στη συνέχεια φάρμακα, που καταπολέμησαν αρκετές από
τις πιο εφιαλτικές ασθένειες της ανθρωπότητας για χιλιάδες χρόνια. Την πνευμονία, τη
φυματίωση τη σύφιλη. Ωστόσο σήμερα, τα γεγονότα, έρχονται να επαληθεύσουν αυτό
που είχε προβλέψει ο Φλέμιγκ από 1946 και αφορούσε στην αλόγιστη χρήση των αντι-βιοτικών. Η οποία, οδήγησε στο εξής πρόβλημα: Μερικά από τα «σωτήρια» αντιβιοτικά,
μεταξύ αυτών και η πενικιλίνη (που στις δεκαετίες του 30 με 40 βοήθησαν να σωθούν
εκατομμύρια ζωές), έχουν σχεδόν αχρηστευτεί από την ανθεκτικότητα των μικροβίων.
Οι ασθένειες λοιπόν που θεωρούνταν ιάσιμες μέχρι πριν 15-20 χρόνια, τώρα επανεμ-φανίζονται στο προσκήνιο.
1953: Η δομή του DNA
Ένας Βρετανός πρώην φυσικός, ο Φράνσις Κρικ και ένας Αμερικανός βιοχημικός ο Τζέιμς
Γουότσον, ανακαλύπτουν το μυστικό της ζωής, τη δομή δηλαδή του DNA (γενετικό υλικό
που υπάρχει σε όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού). Πρόκειται για τον γενετικό κώδικα που
φέρει ο κάθε άνθρωπος, η περίφημη διπλή έλικα, της οποίας η ανακάλυψη υπήρξε καθορισ-
τική, αφού άνοιξε το δρόμο στη γενετική ή γονιδιακή θεραπεία (γονιδιακή ή γενετική θερα-
πεία, χαρακτηρίζεται εκείνη η ιατρική παρέμβαση, κατά την οποία εισάγονται υγιή γονίδια
στο DNA, αντικαθιστώντας τα «παραστρατημένα» γονίδια που προκαλούν τις νόσους).
1954: Εμβόλιο κατά της πολυομυελίτιδας
Οι συστηματικές έρευνες δυο γιατρών, του Αμερικανού μικροβιολόγου Τζόνας Σολκ και
του Πολωνού Αλμπερτ Σαμπίν, οδήγησαν στην παρασκευή του εμβολίου που εξαφάνισε
τον εφιάλτη, της πολυομυελίτιδας. Της ασθένειας που είχε καθηλώσει χιλιάδες παιδιά στο
αναπηρικό καροτσάκι και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των δεκαετιών του 40 και του 50.
1956: Τεστ Παπ
Η μόνη ασφαλής απλή και ανώδυνη μέθοδος για μια έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου της
μήτρας (τραχήλου και ενδομητρίου) το τεστ – Παπανικολάου ή Τεστ-Παπ, όπως ονομάζε-
ται διεθνώς, ανακαλύφθηκε από τον Έλληνα ιατρό - κυτταρολόγο Γεώργιο Παπανικολάου.
Η γυναικολογική αυτή εξέταση, που πρέπει να γίνεται μια φορά το χρόνο, έχει σώσει κυριο-
λεκτικά ζωές, αφού μπορεί να ανιχνεύει προκαρκινικές αλλαγές στη μήτρα, όταν αυτές
βρίσκονται στο «αρχικό στάδιο», δηλαδή όταν η ύπαρξη του καρκίνου αποδεικνύεται μόνο
σε μερικά ύποπτα κύτταρα.
1958: Αντισυλληπτικό χάπι
Η πλειοψηφία των επιστημόνων, αρχίζει να μιλά για μια από τις σημαντικότερες ιατρικές
ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Ο λόγος, για το περίφημο αντισυλληπτικό χάπι, που δημιουρ-
γήθηκε από τον διακεκριμένο επιστήμονα G.Pincus και σύντομα, έγινε σύμβολο της σεξουα-
λικής απελευθέρωσης. Σήμερα, 57 χρόνια μετά από αυτή την επαναστατική ανακάλυψη,
ο τομέας της αντισύλληψης έχει να προσφέρει αρκετές ακόμα επιλογές, για σεξ, χωρίς
δυσάρεστες συνέπειες .
Και βέβαια, το «χάπι», που παραμένει το πιο δημοφιλές αντισυλληπτικό μέσο, στη σύγχρο-
νη μορφή του εμφανίζεται ανανεωμένο, με μικρότερες ποσότητες ορμονών (για μεγαλύτε-
ρη ασφάλεια στην υγεία), καθώς και με θεραπευτικές ιδιότητες σε διάφορες γυναικολογι-κές παθήσεις.
1960: Βηματοδότης
Ο Αμερικανός ερευνητής Wilson Greatbatch στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια
συσκευή που θα κατέγραφε τον καρδιακό παλμό, τυχαία τοποθέτησε λάθος λυχνία.
Όταν συνειδητοποίησε το λάθος του, αποφάσισε να μελετήσει τα αποτελέσματα. Η ανα-
κάλυψή, ο γνωστός βηματοδότης, αποδείχθηκε ιδανική για την αποστολή σημάτων στην
καρδιά. Η συσκευή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους τη δεκαετία του 1960.
Στην Ελλάδα ο πρώτος βηματοδότης καρδιάς τοποθετήθηκε σε ασθενή από τον καθηγητή
Χειρουργικής Δημήτριο Λαζαρίδη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο το 1961.
1967: H πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς
Ο Νοτιοαφρικανός καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ, πραγματοποιεί την πρώτη
μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο στις 3 Δεκεμβρίου 1967, σε νοσοκομείο του Κέιπ
Τάουν, ανοίγοντας έτσι έναν νέο δρόμο στην πορεία της καρδιοχειρουργικής.
Πηγή πληροφοριών : fractalart.gr
Ο Αυστραλός γιατρός Κάρλ Λαντσάινερ, απέδειξε ότι το ανθρώπινο αίμα έχει ορισμένες
ιδιότητες και διακρίνεται σε 4 ομάδες: την Α, την Β, την Α Β και την Ο. Η διάκριση σε
ομάδες οφείλεται σε μια ιδιότητα που έχουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δηλαδή, στα δυο
αντιγόνα (το αντιγόνο Α και το αντιγόνο Β), τα οποία περιέχονται ή όχι στα ερυθρά
αιμοσφαίρια. Όσα περιέχουν το αντιγόνο Α αποτελούν την ομάδα Α, ενώ όσα που περιέ-
χουν το αντιγόνο Β αποτελούν την ομάδα Β. Επίσης, εκείνα που περιέχουν και τα δυο
αντιγόνα αποτελούν την ομάδα Α Β. Τέλος, τα ερυθρά αιμοσφαίρια που δεν περιέχουν
κανένα αντιγόνο αποτελούν την ομάδα Ο.
1922: Η σωτήρια ινσουλίνη
Μετά από επίμονες έρευνες και πειράματα ο Καναδός ερευνητής Φρέντερικ Μπάντινγκ,
κατόρθωσε να απομονώσει την ορμόνη ινσουλίνη. Πριν από την σημαντική αυτή ανακά-
λυψη, οι άνθρωποι που εμφάνιζαν συμπτώματα διαβήτη έπεφταν σε κώμα και ήταν κατα-
δικασμένοι σε θάνατο μέσα σε μερικούς μήνες. Η ένεση ινσουλίνης, εξασφάλισε μια φυ-
σιολογική ζωή στους πάσχοντες, αφού τους επέτρεψε να ασχολούνται με οποιαδήποτε
δραστηριότητα, όπως οι μη διαβητικοί.
1928: Η ανακάλυψη της Πενικιλίνης
Η πρώτη αντιβιοτική ουσία, που άλλαξε καθοριστικά την ιατρική του περασμένου αιώνα,
ανακαλύφθηκε σχεδόν τυχαία από τον σκοτσέζο ερευνητή Αλεξάντερ Φλέμιγκ, στους
μύκητες που αναπτύσσονται στο ψωμί και το τυρί. Η πενικιλίνη, βρέθηκε ότι μπορούσε
να σκοτώσει τα μικρόβια, επειδή διέλυε τη μεμβράνη που τα προστάτευε. Οι δραστικές
της ιδιότητες, δημιούργησαν στη συνέχεια φάρμακα, που καταπολέμησαν αρκετές από
τις πιο εφιαλτικές ασθένειες της ανθρωπότητας για χιλιάδες χρόνια. Την πνευμονία, τη
φυματίωση τη σύφιλη. Ωστόσο σήμερα, τα γεγονότα, έρχονται να επαληθεύσουν αυτό
που είχε προβλέψει ο Φλέμιγκ από 1946 και αφορούσε στην αλόγιστη χρήση των αντι-βιοτικών. Η οποία, οδήγησε στο εξής πρόβλημα: Μερικά από τα «σωτήρια» αντιβιοτικά,
μεταξύ αυτών και η πενικιλίνη (που στις δεκαετίες του 30 με 40 βοήθησαν να σωθούν
εκατομμύρια ζωές), έχουν σχεδόν αχρηστευτεί από την ανθεκτικότητα των μικροβίων.
Οι ασθένειες λοιπόν που θεωρούνταν ιάσιμες μέχρι πριν 15-20 χρόνια, τώρα επανεμ-φανίζονται στο προσκήνιο.
1953: Η δομή του DNA
Ένας Βρετανός πρώην φυσικός, ο Φράνσις Κρικ και ένας Αμερικανός βιοχημικός ο Τζέιμς
Γουότσον, ανακαλύπτουν το μυστικό της ζωής, τη δομή δηλαδή του DNA (γενετικό υλικό
που υπάρχει σε όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού). Πρόκειται για τον γενετικό κώδικα που
φέρει ο κάθε άνθρωπος, η περίφημη διπλή έλικα, της οποίας η ανακάλυψη υπήρξε καθορισ-
τική, αφού άνοιξε το δρόμο στη γενετική ή γονιδιακή θεραπεία (γονιδιακή ή γενετική θερα-
πεία, χαρακτηρίζεται εκείνη η ιατρική παρέμβαση, κατά την οποία εισάγονται υγιή γονίδια
στο DNA, αντικαθιστώντας τα «παραστρατημένα» γονίδια που προκαλούν τις νόσους).
1954: Εμβόλιο κατά της πολυομυελίτιδας
Οι συστηματικές έρευνες δυο γιατρών, του Αμερικανού μικροβιολόγου Τζόνας Σολκ και
του Πολωνού Αλμπερτ Σαμπίν, οδήγησαν στην παρασκευή του εμβολίου που εξαφάνισε
τον εφιάλτη, της πολυομυελίτιδας. Της ασθένειας που είχε καθηλώσει χιλιάδες παιδιά στο
αναπηρικό καροτσάκι και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των δεκαετιών του 40 και του 50.
1956: Τεστ Παπ
Η μόνη ασφαλής απλή και ανώδυνη μέθοδος για μια έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου της
μήτρας (τραχήλου και ενδομητρίου) το τεστ – Παπανικολάου ή Τεστ-Παπ, όπως ονομάζε-
ται διεθνώς, ανακαλύφθηκε από τον Έλληνα ιατρό - κυτταρολόγο Γεώργιο Παπανικολάου.
Η γυναικολογική αυτή εξέταση, που πρέπει να γίνεται μια φορά το χρόνο, έχει σώσει κυριο-
λεκτικά ζωές, αφού μπορεί να ανιχνεύει προκαρκινικές αλλαγές στη μήτρα, όταν αυτές
βρίσκονται στο «αρχικό στάδιο», δηλαδή όταν η ύπαρξη του καρκίνου αποδεικνύεται μόνο
σε μερικά ύποπτα κύτταρα.
1958: Αντισυλληπτικό χάπι
Η πλειοψηφία των επιστημόνων, αρχίζει να μιλά για μια από τις σημαντικότερες ιατρικές
ανακαλύψεις του 20ου αιώνα. Ο λόγος, για το περίφημο αντισυλληπτικό χάπι, που δημιουρ-
γήθηκε από τον διακεκριμένο επιστήμονα G.Pincus και σύντομα, έγινε σύμβολο της σεξουα-
λικής απελευθέρωσης. Σήμερα, 57 χρόνια μετά από αυτή την επαναστατική ανακάλυψη,
ο τομέας της αντισύλληψης έχει να προσφέρει αρκετές ακόμα επιλογές, για σεξ, χωρίς
δυσάρεστες συνέπειες .
Και βέβαια, το «χάπι», που παραμένει το πιο δημοφιλές αντισυλληπτικό μέσο, στη σύγχρο-
νη μορφή του εμφανίζεται ανανεωμένο, με μικρότερες ποσότητες ορμονών (για μεγαλύτε-
ρη ασφάλεια στην υγεία), καθώς και με θεραπευτικές ιδιότητες σε διάφορες γυναικολογι-κές παθήσεις.
1960: Βηματοδότης
Ο Αμερικανός ερευνητής Wilson Greatbatch στην προσπάθειά του να δημιουργήσει μια
συσκευή που θα κατέγραφε τον καρδιακό παλμό, τυχαία τοποθέτησε λάθος λυχνία.
Όταν συνειδητοποίησε το λάθος του, αποφάσισε να μελετήσει τα αποτελέσματα. Η ανα-
κάλυψή, ο γνωστός βηματοδότης, αποδείχθηκε ιδανική για την αποστολή σημάτων στην
καρδιά. Η συσκευή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σε ανθρώπους τη δεκαετία του 1960.
Στην Ελλάδα ο πρώτος βηματοδότης καρδιάς τοποθετήθηκε σε ασθενή από τον καθηγητή
Χειρουργικής Δημήτριο Λαζαρίδη στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο το 1961.
1967: H πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς
Ο Νοτιοαφρικανός καρδιοχειρουργός Κρίστιαν Μπάρναρντ, πραγματοποιεί την πρώτη
μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο στις 3 Δεκεμβρίου 1967, σε νοσοκομείο του Κέιπ
Τάουν, ανοίγοντας έτσι έναν νέο δρόμο στην πορεία της καρδιοχειρουργικής.
Πηγή πληροφοριών : fractalart.gr
Πράγματι. Ανακαλύψεις που έσωσαν εκατομμύρια ζωές. (Μαρία, Ιωάννινα)
ΑπάντησηΔιαγραφή