Βιάστηκες πολύ αδελφέ μου... (Κοσμάς Λεοντιάδης)...

Βιάστηκες αδελφέ μου... βιάστηκες πολύ...
Μίλησες πολύ και είπες πολλά...
Οι εξελίξεις έτρεξαν και ξεπέρασαν τα λόγια σου…
Αναγκάστηκες να στέκεσαι βουβός και απορημένος...
Αισθάνεσαι προδομένος...
Θα πρέπει να αρχίσεις σιγά σιγά να αναζητάς τα γιατί...
Θα πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι...
Και θα φτάσει η στιγμή, που θα αρχίσεις να ψάχνεις το πως...
Και τότε... δε θα βιάζεσαι να μιλάς... δε θα λες πολλά...
Τότε θα αγωνίζεσαι για τα δίκια της τάξης σου...
Τότε θα είσαι πια δυνατός...
Τότε θα αισθάνεσαι πραγματικά υπερήφανος...
Τότε θα αισθάνεσαι υπερήφανος για τον αγώνα που κάνεις…
Τότε θα είμαστε μαζί αδελφέ μου...
Θα ονειρευόμαστε μαζί...
Θα αγωνιζόμαστε μαζί...
Ο ένας πλάι στον άλλον...