Μεγάλες ποσότητες πορφύρας και κτίσματα ενός μινωικού οικισμού εντόπισαν οι
ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λασιθίου στα δυτικά της νησίδας Χρυσή,
όπου στην παραλία σώζονται αρχαίες λαξευτές ιχθυοδεξαμενές. Το πλήθος των
σπασμένων οστρέων πορφύρας που βρέθηκαν στα δωμάτια των κατοικιών απο-
δεικνύουν μια πρωιμότατη για τη Μεσόγειο βιοτεχνική παραγωγή της πορφυρής
βαφής, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων ανακτόρων της Κρήτης.
Ο οικισμός είχε μια ανθηρή οικονομία που δεν φαίνεται από τα αρχιτεκτονικά
κατάλοιπα, αλλά από τα εξαιρετικής ποιότητας αντικείμενα που βρέθηκαν στις
κατοικίες.
Η νησίδα Χρυσή βρίσκεται νότια της Κρήτης, στη διοικητική περιφέρεια Λασιθίου
και ανήκει στο δήμο Ιεράπετρας. Η επιφανειακή έρευνα που έγινε κατά το διάστημα
2008-2011, απέφερε ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας και κατοίκησης από την
Εποχή του Χαλκού, ενώ η συστηματική ανασκαφή το 2018-2019 έφερε στο φως ένα
μεγάλο κτήριο με πολλά δωμάτια, το οποίο κατοικήθηκε στην Παλαιοανακτορική και
Νεοανακτορική περίοδο, από τη Mεσομινωική IIB έως την Υστερομινωική IB περίοδο
(1800-1500 περίπου π.Χ.).
Τα δωμάτια είχαν απλά αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως κτιστούς κάδους, πεζούλια,
επιφάνειες εργασίας, εστίες και ένα κλιμακοστάσιο με λίθινες πλάκες. Εντύπωση
προκάλεσε η έλλειψη στοιχείων βιοτεχνικής δραστηριότητας για την παραγωγή
πορφύρας από όλο το κτίσμα, σε αντίθεση με τις άλλες ανασκαμμένες κατοικίες του
οικισμού. Παρά την απλή αρχιτεκτονική τους, δύο δωμάτια περιείχαν «θησαυρούς»
από μέταλλα, γυαλί και ημιπολύτιμους λίθους.
Τα ευρήματα οδηγούν στην υπόθεση ότι οι κάτοικοι του μεγάλου κτιρίου Β2 στην ΥΜ
περίοδο (1500 περίπου π.Χ.) ανήκαν σε ένα ανώτερο κοινωνικό επίπεδο και είχαν ένα
διαφορετικό ρόλο στην κοινωνία της Χρυσής, μάλλον διοικητικό. Ασχολούνταν με τη
διαχείριση της παραγωγής, την προώθηση των προϊόντων και το εμπόριο της πορφύ-
ρας, την εισαγωγή ή την κυκλοφορία μετάλλων.
*Αναδημοσίευση από το 902.gr
ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λασιθίου στα δυτικά της νησίδας Χρυσή,
όπου στην παραλία σώζονται αρχαίες λαξευτές ιχθυοδεξαμενές. Το πλήθος των
σπασμένων οστρέων πορφύρας που βρέθηκαν στα δωμάτια των κατοικιών απο-
δεικνύουν μια πρωιμότατη για τη Μεσόγειο βιοτεχνική παραγωγή της πορφυρής
βαφής, η οποία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων ανακτόρων της Κρήτης.
Ο οικισμός είχε μια ανθηρή οικονομία που δεν φαίνεται από τα αρχιτεκτονικά
κατάλοιπα, αλλά από τα εξαιρετικής ποιότητας αντικείμενα που βρέθηκαν στις
κατοικίες.
Η νησίδα Χρυσή βρίσκεται νότια της Κρήτης, στη διοικητική περιφέρεια Λασιθίου
και ανήκει στο δήμο Ιεράπετρας. Η επιφανειακή έρευνα που έγινε κατά το διάστημα
2008-2011, απέφερε ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας και κατοίκησης από την
Εποχή του Χαλκού, ενώ η συστηματική ανασκαφή το 2018-2019 έφερε στο φως ένα
μεγάλο κτήριο με πολλά δωμάτια, το οποίο κατοικήθηκε στην Παλαιοανακτορική και
Νεοανακτορική περίοδο, από τη Mεσομινωική IIB έως την Υστερομινωική IB περίοδο
(1800-1500 περίπου π.Χ.).
Τα δωμάτια είχαν απλά αρχιτεκτονικά στοιχεία όπως κτιστούς κάδους, πεζούλια,
επιφάνειες εργασίας, εστίες και ένα κλιμακοστάσιο με λίθινες πλάκες. Εντύπωση
προκάλεσε η έλλειψη στοιχείων βιοτεχνικής δραστηριότητας για την παραγωγή
πορφύρας από όλο το κτίσμα, σε αντίθεση με τις άλλες ανασκαμμένες κατοικίες του
οικισμού. Παρά την απλή αρχιτεκτονική τους, δύο δωμάτια περιείχαν «θησαυρούς»
από μέταλλα, γυαλί και ημιπολύτιμους λίθους.
Τα ευρήματα οδηγούν στην υπόθεση ότι οι κάτοικοι του μεγάλου κτιρίου Β2 στην ΥΜ
περίοδο (1500 περίπου π.Χ.) ανήκαν σε ένα ανώτερο κοινωνικό επίπεδο και είχαν ένα
διαφορετικό ρόλο στην κοινωνία της Χρυσής, μάλλον διοικητικό. Ασχολούνταν με τη
διαχείριση της παραγωγής, την προώθηση των προϊόντων και το εμπόριο της πορφύ-
ρας, την εισαγωγή ή την κυκλοφορία μετάλλων.
*Αναδημοσίευση από το 902.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου