Το Νεφέλωμα Ταραντούλα (γνωστό και ως NGC 2070, 30 Δοράδος και Caldwell 103)
είναι νεφέλωμα στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα αυτό είναι η πιο ενερ-
γή περιοχή παραγωγής άστρων στην Τοπική ομάδα γαλαξιών, ενώ με διάμετρο 900 έτη φωτός είναι μια από τις μεγαλύτερες, ενώ αν συμπεριληφθούν και οι αχνές προεκτάσεις,
η διάμετρός του φτάνει τα 6.000 έτη φωτός.Το μεγαλύτερο σμήνος στο νεφέλωμα είναι
το R136, το οποίο περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό αστέρων φασματικού τύπου Ο3
(πολύ καυτά, τεράστια γαλάζια άστρα), κάποιοι από τους οποίους έχουν μάζα μεγαλύτε-
ρη από 120 ηλιακές μάζες, και είναι πιθανό να εξελιχθεί σε σφαιρωτό σμήνος.
Το νεφέλωμα περιλαμβάνει και πολλά ανοικτά σμήνη, όπως το γηραιότερο Hodge 301,
του οποίου τα βαρύτερα άστρα έχουν εκραγεί ως υπερκαινοφανείς.
Το νεφέλωμα έχει φαινόμενο μέγεθος +8 και αρχικά είχε καταλογογραφηθεί ως άστρο, όμως το 1751 ο Γάλλος αστρονόμος Νικολά Λουί ντε Λακάιγ ανακάλυψε ότι στην πραγμα-τικότητα είναι νεφέλωμα. Η ονομασία Νεφέλωμα Ταραντούλα εμφανίστηκε στα μέσα
του 20ού αιώνα, μετά από παρατηρήσεις του σχήματός του, που έγιναν με ισχυρότερα τηλεσκόπια. Οι διαστάσεις του στον νυχτερινό ουρανό είναι παρόμοιες με αυτές της Πανσελήνου.Υπολογίζοντας την παράμετρο ότι απέχει 160.000 έτη φωτός από τη Γη, καθίσταται αντιληπτό ότι η διάμετρός του είναι τεράστια και ότι το φαινόμενο μέγεθος
+8 σημαίνει ότι είναι ένα εξαιρετικά φωτεινό ουράνιο αντικείμενο, καθώς έχει και ιδιαί-
τερα έντονες αποχρώσεις, από τις οποίες κυριαρχεί το κόκκινο. Μάλιστα η διάμετρος
και η φωτεινότητά του είναι τόσο μεγάλες, που αν βρισκόταν στην απόσταση που είναι
το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, στα 1.344 έτη φωτός από τη Γη, τότε το Νεφέλωμα Ταραντού-
λα θα έριχνε σκιές τη νύχτα.
Ο υπερκαινοφανής SN 1987A, ο λαμπρότερος που έχει παρατηρηθεί από την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου, παρατηρήθηκε στα όρια του νεφελώματος, ενώ έχει εντοπιστεί και ένα κατάλοιπο υπερκαινοφανούς στο ανοικτό σμήνος NGC 2060 και το οποίο αποτελεί τη λαμπρότερη πηγή ακτίνων-Χ στο νεφέλωμα.
Πηγές πληροφοριών : apod.nasa.gov - Βικιπαίδεια
είναι νεφέλωμα στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου. Το νεφέλωμα αυτό είναι η πιο ενερ-
γή περιοχή παραγωγής άστρων στην Τοπική ομάδα γαλαξιών, ενώ με διάμετρο 900 έτη φωτός είναι μια από τις μεγαλύτερες, ενώ αν συμπεριληφθούν και οι αχνές προεκτάσεις,
η διάμετρός του φτάνει τα 6.000 έτη φωτός.Το μεγαλύτερο σμήνος στο νεφέλωμα είναι
το R136, το οποίο περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό αστέρων φασματικού τύπου Ο3
(πολύ καυτά, τεράστια γαλάζια άστρα), κάποιοι από τους οποίους έχουν μάζα μεγαλύτε-
ρη από 120 ηλιακές μάζες, και είναι πιθανό να εξελιχθεί σε σφαιρωτό σμήνος.
Το νεφέλωμα περιλαμβάνει και πολλά ανοικτά σμήνη, όπως το γηραιότερο Hodge 301,
του οποίου τα βαρύτερα άστρα έχουν εκραγεί ως υπερκαινοφανείς.
Το νεφέλωμα έχει φαινόμενο μέγεθος +8 και αρχικά είχε καταλογογραφηθεί ως άστρο, όμως το 1751 ο Γάλλος αστρονόμος Νικολά Λουί ντε Λακάιγ ανακάλυψε ότι στην πραγμα-τικότητα είναι νεφέλωμα. Η ονομασία Νεφέλωμα Ταραντούλα εμφανίστηκε στα μέσα
του 20ού αιώνα, μετά από παρατηρήσεις του σχήματός του, που έγιναν με ισχυρότερα τηλεσκόπια. Οι διαστάσεις του στον νυχτερινό ουρανό είναι παρόμοιες με αυτές της Πανσελήνου.Υπολογίζοντας την παράμετρο ότι απέχει 160.000 έτη φωτός από τη Γη, καθίσταται αντιληπτό ότι η διάμετρός του είναι τεράστια και ότι το φαινόμενο μέγεθος
+8 σημαίνει ότι είναι ένα εξαιρετικά φωτεινό ουράνιο αντικείμενο, καθώς έχει και ιδιαί-
τερα έντονες αποχρώσεις, από τις οποίες κυριαρχεί το κόκκινο. Μάλιστα η διάμετρος
και η φωτεινότητά του είναι τόσο μεγάλες, που αν βρισκόταν στην απόσταση που είναι
το Νεφέλωμα του Ωρίωνα, στα 1.344 έτη φωτός από τη Γη, τότε το Νεφέλωμα Ταραντού-
λα θα έριχνε σκιές τη νύχτα.
Ο υπερκαινοφανής SN 1987A, ο λαμπρότερος που έχει παρατηρηθεί από την ανακάλυψη του τηλεσκοπίου, παρατηρήθηκε στα όρια του νεφελώματος, ενώ έχει εντοπιστεί και ένα κατάλοιπο υπερκαινοφανούς στο ανοικτό σμήνος NGC 2060 και το οποίο αποτελεί τη λαμπρότερη πηγή ακτίνων-Χ στο νεφέλωμα.
Πηγές πληροφοριών : apod.nasa.gov - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου