9 Μάη 1936… Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με το αίμα της εργατικής τάξης.
Οι εργάτες της Θεσσαλονίκης διαδηλώνουν μαζικά την αγανάκτησή τους για τη βίαιη καταστολή των απεργών.
Το αστικό κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα : 10 εργάτες βάφουν
με το αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου,
Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά,
Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα.
Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες.
Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη
για να καταστείλει τους αγώνες των εργατών.
Ο θρήνος της μάνας του πρώτου νεκρού της 9ης Μάη, του Τάσου Τούση, μένει στην αιωνιότητα μέσα από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου.
Οι εργάτες της Θεσσαλονίκης διαδηλώνουν μαζικά την αγανάκτησή τους για τη βίαιη καταστολή των απεργών.
Το αστικό κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα : 10 εργάτες βάφουν
με το αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου,
Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά,
Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα.
Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες.
Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη
για να καταστείλει τους αγώνες των εργατών.
Ο θρήνος της μάνας του πρώτου νεκρού της 9ης Μάη, του Τάσου Τούση, μένει στην αιωνιότητα μέσα από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου