Δευτέρα, Απριλίου 30, 2018
30 Απρίλη 1945... Η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυματίζει στο Ράιχσταγκ...
Σαν σήμερα… στις 30 Απρίλη 1945, η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο
κυματίζει στο Ράιχσταγκ. Ο Κόκκινος Στρατός είναι εκεί…
Με ένα κοντάρι και μια ζώνη παντελονιού, ο Μιχαήλ Πετρόβιτς Μίνιν, με τη
βοήθεια τεσσάρων ακόμα στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, στερεώνει τη
σημαία στην κορώνα που φορούσε το άγαλμα…
Οι φασίστες όπου Γης, θρηνούν...
Θα έρθουν οι εποχές που η κόκκινη σημαία θα κυματίζει παντού…
Έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη…
κυματίζει στο Ράιχσταγκ. Ο Κόκκινος Στρατός είναι εκεί…
Με ένα κοντάρι και μια ζώνη παντελονιού, ο Μιχαήλ Πετρόβιτς Μίνιν, με τη
βοήθεια τεσσάρων ακόμα στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, στερεώνει τη
σημαία στην κορώνα που φορούσε το άγαλμα…
Οι φασίστες όπου Γης, θρηνούν...
Θα έρθουν οι εποχές που η κόκκινη σημαία θα κυματίζει παντού…
Έτσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη…
Κυριακή, Απριλίου 29, 2018
Ο πρώτος 3D χάρτης του Γαλαξία μας...
Στις 19 Δεκέμβρη 2013, το διαστημικό σκάφος Γαία (Gaia) της Ευρωπαϊκής Διαστημικής
Υπηρεσίας (ESA) έφτασε στο διάστημα για μία από τις πιο φιλόδοξες αποστολές που έγι-
ναν ποτέ. Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης πενταετούς αποστολής του (η οποία
επεκτάθηκε πρόσφατα), αυτό το διαστημικό παρατηρητήριο θα χαρτογραφούσε πάνω
από ένα δισεκατομμύριο αστέρια, πλανήτες, κομήτες, αστεροειδείς και κβάζαρ για να
δημιουργήσει τον μεγαλύτερο και ακριβέστερο 3D κατάλογο του Γαλαξία μας.
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα έναν
τρισδιάστατο χάρτη του Γαλαξία μας στον οποίο είναι σημειωμένα στις θέσεις στις οποίες
βρίσκονται 1,7 δισεκατομμύρια άστρα.
Για τα περίπου 1,3 δισεκατομμύρια άστρα του χάρτη εκτός από το σημείο στο οποίο βρίσ-
κονται υπάρχουν και πληροφορίες για την τροχιακή τους κίνηση, την ταχύτητα με την
οποία κινούνται, την απόχρωση που έχουν κ.α.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα πραγματικό ωκεανό αστρονομικών δεδομένων.
*Πηγές πληροφοριών : ESA - physics4u.gr - tovima.gr/science
Υπηρεσίας (ESA) έφτασε στο διάστημα για μία από τις πιο φιλόδοξες αποστολές που έγι-
ναν ποτέ. Κατά τη διάρκεια της προγραμματισμένης πενταετούς αποστολής του (η οποία
επεκτάθηκε πρόσφατα), αυτό το διαστημικό παρατηρητήριο θα χαρτογραφούσε πάνω
από ένα δισεκατομμύριο αστέρια, πλανήτες, κομήτες, αστεροειδείς και κβάζαρ για να
δημιουργήσει τον μεγαλύτερο και ακριβέστερο 3D κατάλογο του Γαλαξία μας.
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα έναν
τρισδιάστατο χάρτη του Γαλαξία μας στον οποίο είναι σημειωμένα στις θέσεις στις οποίες
βρίσκονται 1,7 δισεκατομμύρια άστρα.
Για τα περίπου 1,3 δισεκατομμύρια άστρα του χάρτη εκτός από το σημείο στο οποίο βρίσ-
κονται υπάρχουν και πληροφορίες για την τροχιακή τους κίνηση, την ταχύτητα με την
οποία κινούνται, την απόχρωση που έχουν κ.α.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα πραγματικό ωκεανό αστρονομικών δεδομένων.
*Πηγές πληροφοριών : ESA - physics4u.gr - tovima.gr/science
29 Απρίλη 1933... Πεθαίνει ο Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης (1863 - 1933)...
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς
του και όχι μόνο. Είχε γεννηθεί την ίδια ημερομηνία, δηλαδή 29 Απρίλη, του 1863.
Το έργο του κατέλαβε μία εξέχουσα θέση στην ευρωπαϊκή, αλλά και την παγκόσμια
ποίηση. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και τα ποιήματά του διαβάστηκαν από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο.
Στα ποιήματά του αποτυπώνονται με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο, η φιλοσο-
φική του σκέψη, το ερωτικό στοιχείο, αλλά και η ιστορική του γνώση.
Προσωπικά, αν και δεν υπήρξα θερμός "οπαδός" της Καβαφικής "σχολής", εν τούτοις αναγνωρίζω τα ερεθίσματα και την ώθηση που αυτή έδωσε στη Νεοελληνική ποίηση
και όχι μόνο...
Κοσμάς Λεοντιάδης
του και όχι μόνο. Είχε γεννηθεί την ίδια ημερομηνία, δηλαδή 29 Απρίλη, του 1863.
Το έργο του κατέλαβε μία εξέχουσα θέση στην ευρωπαϊκή, αλλά και την παγκόσμια
ποίηση. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και τα ποιήματά του διαβάστηκαν από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο.
Στα ποιήματά του αποτυπώνονται με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερο τρόπο, η φιλοσο-
φική του σκέψη, το ερωτικό στοιχείο, αλλά και η ιστορική του γνώση.
Προσωπικά, αν και δεν υπήρξα θερμός "οπαδός" της Καβαφικής "σχολής", εν τούτοις αναγνωρίζω τα ερεθίσματα και την ώθηση που αυτή έδωσε στη Νεοελληνική ποίηση
και όχι μόνο...
Κοσμάς Λεοντιάδης
Σάββατο, Απριλίου 28, 2018
Τα Νέφη του Μαγγελάνου (Magellanic Clouds)...
Μια καταπληκτική φωτογραφία από την περιοχή Antofagasta της βόρειας Χιλής, στην
οποία διακρίνονται οι δύο μικροί ανώμαλοι γαλαξίες, συνοδοί του δικού μας Γαλαξία...
Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (Large Magellanic Cloud, LMC) (δεξιά) και το
Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud, SMC) (αριστερά).
Το Μέγα Νέφος απέχει από το Ηλιακό μας σύστημα 168.000 έτη φωτός και το Μικρό
Νέφος 195.000 έτη φωτός.
Στην εικόνα, δίπλα αριστερά από το Μικρό νέφος, διακρίνεται το σφαιροειδές σύμπ-
λεγμα αστεριών "7 Tucanae", το οποίο βρίσκεται 130.000 έτη φωτός μακριά από το
Ηλιακό μας σύστημα.
οποία διακρίνονται οι δύο μικροί ανώμαλοι γαλαξίες, συνοδοί του δικού μας Γαλαξία...
Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (Large Magellanic Cloud, LMC) (δεξιά) και το
Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου (Small Magellanic Cloud, SMC) (αριστερά).
Το Μέγα Νέφος απέχει από το Ηλιακό μας σύστημα 168.000 έτη φωτός και το Μικρό
Νέφος 195.000 έτη φωτός.
Στην εικόνα, δίπλα αριστερά από το Μικρό νέφος, διακρίνεται το σφαιροειδές σύμπ-
λεγμα αστεριών "7 Tucanae", το οποίο βρίσκεται 130.000 έτη φωτός μακριά από το
Ηλιακό μας σύστημα.
Υπήρχαν κάποτε γιγάντιοι βραδύποδες...
Οι βραδύποδες είναι θηλαστικά της οικογένειας που ζουν στις τροπικές ζώνες της Κεντρι-
κής και της Νότιας Αμερικής.
Οι βραδύποδες φτάνουν σε ύψος τα 50-75 εκ., έχουν πολύ κοντή ή και καθόλου ουρά και
άκρα μακριά με μεγάλα νύχια ζυγίζουν από 4 έως 7 κιλά. Ομάδα ερευνητών έκανε μια
πραγματικά αναπάντεχη όσο και εντυπωσιακή ανακάλυψη σε μια νοτιοδυτική περιοχή
της πολιτείας του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ.
Εντόπισαν ευρήματα (απολιθωμένες πατημασιές) τα οποία επεξεργάστηκαν με υπερσύγ-
χρονο εξοπλισμό ώστε να δημιουργήσουν τελικά τρισδιάστατα μοντέλα.
Αυτό που προέκυψε είναι ότι τα ευρήματα αυτά ανήκαν σε ανθρώπους αλλά και βραδύπο-
δες και είχαν ηλικία πολλών χιλιάδων ετών. Η μεγάλη ανακάλυψη όμως είναι ότι οι βραδύ-
ποδες αυτοί είχαν ύψος δύο μέτρων! Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γιγάντιοι βραδύποδες
εξαφανίστηκαν πριν από περίπου έντεκα χιλιάδες έτη και εκτιμάται ότι έπεσαν θύματα
του κυνηγιού από τον άνθρωπο.
«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι παρακολουθούσαν κάποιον βραδύποδα και
περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να του επιτεθούν. Αρχικά έκανε την εμφάνιση του
ένας κυνηγός ο οποίος αποσπούσε την προσοχή του τεράστιου ζώου και στην συνέχεια
πήγαιναν πίσω του οι υπόλοιποι για να το χτυπήσουν με ακόντια ή ότι άλλο όπλο είχαν
διαθέσιμο» αναφέρει ο Μάθιου Μπένετ καθηγητής περιβαλλοντικών και γεωγραφικών
επιστημών στο βρετανικό Πανεπιστήμιο Bournemouth.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
κής και της Νότιας Αμερικής.
Οι βραδύποδες φτάνουν σε ύψος τα 50-75 εκ., έχουν πολύ κοντή ή και καθόλου ουρά και
άκρα μακριά με μεγάλα νύχια ζυγίζουν από 4 έως 7 κιλά. Ομάδα ερευνητών έκανε μια
πραγματικά αναπάντεχη όσο και εντυπωσιακή ανακάλυψη σε μια νοτιοδυτική περιοχή
της πολιτείας του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ.
Εντόπισαν ευρήματα (απολιθωμένες πατημασιές) τα οποία επεξεργάστηκαν με υπερσύγ-
χρονο εξοπλισμό ώστε να δημιουργήσουν τελικά τρισδιάστατα μοντέλα.
Αυτό που προέκυψε είναι ότι τα ευρήματα αυτά ανήκαν σε ανθρώπους αλλά και βραδύπο-
δες και είχαν ηλικία πολλών χιλιάδων ετών. Η μεγάλη ανακάλυψη όμως είναι ότι οι βραδύ-
ποδες αυτοί είχαν ύψος δύο μέτρων! Σύμφωνα με τους ερευνητές οι γιγάντιοι βραδύποδες
εξαφανίστηκαν πριν από περίπου έντεκα χιλιάδες έτη και εκτιμάται ότι έπεσαν θύματα
του κυνηγιού από τον άνθρωπο.
«Τα ευρήματα μας δείχνουν ότι οι άνθρωποι παρακολουθούσαν κάποιον βραδύποδα και
περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να του επιτεθούν. Αρχικά έκανε την εμφάνιση του
ένας κυνηγός ο οποίος αποσπούσε την προσοχή του τεράστιου ζώου και στην συνέχεια
πήγαιναν πίσω του οι υπόλοιποι για να το χτυπήσουν με ακόντια ή ότι άλλο όπλο είχαν
διαθέσιμο» αναφέρει ο Μάθιου Μπένετ καθηγητής περιβαλλοντικών και γεωγραφικών
επιστημών στο βρετανικό Πανεπιστήμιο Bournemouth.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
Γαλαξίες Κεραίες (Antennae Galaxies)...
Το ζεύγος αλληλεπιδρώντων γαλαξιών Antennae Galaxies (NGC 4038 /
NGC 4039), το συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κόρακα,
σε μια απόσταση μεγαλύτερη από 45 εκατομμύρια έτη φωτός από το
Ηλιακό μας σύστημα.
NGC 4039), το συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κόρακα,
σε μια απόσταση μεγαλύτερη από 45 εκατομμύρια έτη φωτός από το
Ηλιακό μας σύστημα.
28 Απρίλη 1944… Η μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού»...
Μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του αγώνα του λαού και της νεολαίας της Αθήνας
κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.
Τρεις νεολαίοι ΕΛΑΣίτες της Αθήνας... ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, αντιμετώπισαν 7 ολόκληρες ώρες με τα ατομικά τους όπλα, σ' ένα σπιτάκι του Υμηττού, 200 χιτλερικούς και ταγματασφαλίτες
και αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες, έπεσαν και οι τρεις στο πεδίο της τιμής.
κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους.
Τρεις νεολαίοι ΕΛΑΣίτες της Αθήνας... ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, αντιμετώπισαν 7 ολόκληρες ώρες με τα ατομικά τους όπλα, σ' ένα σπιτάκι του Υμηττού, 200 χιτλερικούς και ταγματασφαλίτες
και αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες, έπεσαν και οι τρεις στο πεδίο της τιμής.
Εργατική Πρωτομαγιά 2018... Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ...
Διαδηλώνουμε μαζικά ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση, στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια...
Οργανώνουμε την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την τελική νίκη των λαών...
Απαιτούμε εδώ και τώρα :
Απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι βάσεις. έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Παλεύουμε για :
Αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ, κανένας κάτω
από 751 ευρώ βασικό μισθό.
Στην Αθήνα, στις 10 π.μ., στο Σύνταγμα. Στη Θεσσαλονίκη, στις 10 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου. Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 73 ακόμα πόλεις.
*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου (28/29 Απρίλη 2018)
Οργανώνουμε την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την τελική νίκη των λαών...
Απαιτούμε εδώ και τώρα :
Απεμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ. Να κλείσουν οι βάσεις. έξω η Ελλάδα από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Παλεύουμε για :
Αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Κανένας εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ, κανένας κάτω
από 751 ευρώ βασικό μισθό.
Στην Αθήνα, στις 10 π.μ., στο Σύνταγμα. Στη Θεσσαλονίκη, στις 10 π.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου. Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 73 ακόμα πόλεις.
*Από την κεντρική σελίδα του Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου (28/29 Απρίλη 2018)
Παρασκευή, Απριλίου 27, 2018
27 Απρίλη 1941... Οι ναζί κατακτητές μπαίνουν στην Αθήνα...
Τα γερμανικά μηχανοκίνητα τμήματα μπαίνουν στην Αθήνα. Όλος ο κόσμος μένει κατάκ-λειστος στα σπίτια του.
Στις 23 Απρίλη, τέσσερις μέρες πριν πέσει η Αθήνα στα χέρια των Γερμανών, ο βασιλιάς
και η κυβέρνηση έφυγαν για την Κρήτη, αφήνοντας σαν «οπισθοφυλακή» τον υφυπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος, Κ. Μανιαδάκη, ο οποίος είχε και τη ...φροντίδα να παραδοθούν δέσμιοι οι 2.000 περίπου φυλακισμένοι και εξόριστοι αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές.
Στις 23 Απρίλη, τέσσερις μέρες πριν πέσει η Αθήνα στα χέρια των Γερμανών, ο βασιλιάς
και η κυβέρνηση έφυγαν για την Κρήτη, αφήνοντας σαν «οπισθοφυλακή» τον υφυπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος, Κ. Μανιαδάκη, ο οποίος είχε και τη ...φροντίδα να παραδοθούν δέσμιοι οι 2.000 περίπου φυλακισμένοι και εξόριστοι αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές.
Πέμπτη, Απριλίου 26, 2018
Ομαδική συγχώνευση γαλαξιών σημάδεψε τις απαρχές του Σύμπαντος...
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ ανακάλυψαν ένα μοναδικό κοσμικό φαινόμενο που συνέβη όταν το Σύμπαν βρισκόταν ακόμη στην… παιδική του ηλικία. Με την βοήθεια του τηλεσκοπίου South Pole Telescope στην Ανταρκτική οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πριν από περίπου 12 δισ. έτη, όταν το Σύμπαν ήταν περίπου
1,5 δισ. ετών, υπήρξε συγχώνευση 14 γαλαξιών.
Η συγχώνευση δύο γειτονικών γαλαξιών είναι μια συνήθης κοσμική διαδικασία.
Αν συμβαίνει να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους περισσότεροι από δύο γαλαξίες είναι πιθανό να εμπλακούν όλοι σε μια συγχώνευση. Στην μεγαλύτερη γαλαξιακή συγχώνευση που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα είχαν εμπλοκή τέσσερις γαλαξίες. Κάνοντας παρατηρήσεις με το South Pole Telescope οι ερευνητές κάποια στιγμή έπεσαν πάνω σε μια πηγή από την οποία εκπεμπόταν έντονη λάμψη. Το φαινόμενο αυτό τους κέντρισε το ενδια-φέρον και εστίασαν την προσοχή τους σε αυτό διαπιστώνοντας αρχικά ότι η πηγή αυτή βρισκόταν στα βάθη του Σύμπαντος.
Τα δεδομένα που συνέλεξαν τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή ήταν προϊόν της συγχώνευσης γαλαξιών και πιο συγκεκριμένα της λάμψης των νέων άστρων που σχη-
ματίζονταν καθώς εξελισσόταν η συγχώνευση. Η συγχώνευση γαλαξιών δημιουργεί νέους γαλαξίες στους οποίους γεννιούνται άστρα με ρυθμό περίπου χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή που γεννιούνται στους υπάρχοντες γαλαξίες.
Αν πράγματι στην συγκεκριμένη συγχώνευση συμμετείχαν 14 γαλαξίες ο ρυθμός γέννησης άστρων θα ήταν τέτοιος που να δικαιολογεί την έντονη λάμψη που έγινε ορατή από εμάς στην άλλη άκρη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι 14 γαλαξίες ήταν κυριολεκτικά στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Υπολογίζουν ότι οι 14 γαλαξίες βρίσκονταν όλοι μαζί σε μια έκταση 4-5 μεγαλύτερη από την έκταση που έχει ο γαλαξίας μας. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία τόσο για τις γαλαξιακές συγχωνεύσεις και την γέννηση νέων άστρων όσο και για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ήδη οι επιστήμονες πονοκεφαλιάζουν για το πώς συνέβη σε μια τόσο πρώιμη περίοδο του Σύμπαντος να έχει δημιουργηθεί μια τόσο πυκνή «γειτονιά» γαλαξιών.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
1,5 δισ. ετών, υπήρξε συγχώνευση 14 γαλαξιών.
Η συγχώνευση δύο γειτονικών γαλαξιών είναι μια συνήθης κοσμική διαδικασία.
Αν συμβαίνει να βρίσκονται σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους περισσότεροι από δύο γαλαξίες είναι πιθανό να εμπλακούν όλοι σε μια συγχώνευση. Στην μεγαλύτερη γαλαξιακή συγχώνευση που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα είχαν εμπλοκή τέσσερις γαλαξίες. Κάνοντας παρατηρήσεις με το South Pole Telescope οι ερευνητές κάποια στιγμή έπεσαν πάνω σε μια πηγή από την οποία εκπεμπόταν έντονη λάμψη. Το φαινόμενο αυτό τους κέντρισε το ενδια-φέρον και εστίασαν την προσοχή τους σε αυτό διαπιστώνοντας αρχικά ότι η πηγή αυτή βρισκόταν στα βάθη του Σύμπαντος.
Τα δεδομένα που συνέλεξαν τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η λάμψη αυτή ήταν προϊόν της συγχώνευσης γαλαξιών και πιο συγκεκριμένα της λάμψης των νέων άστρων που σχη-
ματίζονταν καθώς εξελισσόταν η συγχώνευση. Η συγχώνευση γαλαξιών δημιουργεί νέους γαλαξίες στους οποίους γεννιούνται άστρα με ρυθμό περίπου χίλιες φορές μεγαλύτερη από αυτή που γεννιούνται στους υπάρχοντες γαλαξίες.
Αν πράγματι στην συγκεκριμένη συγχώνευση συμμετείχαν 14 γαλαξίες ο ρυθμός γέννησης άστρων θα ήταν τέτοιος που να δικαιολογεί την έντονη λάμψη που έγινε ορατή από εμάς στην άλλη άκρη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι 14 γαλαξίες ήταν κυριολεκτικά στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Υπολογίζουν ότι οι 14 γαλαξίες βρίσκονταν όλοι μαζί σε μια έκταση 4-5 μεγαλύτερη από την έκταση που έχει ο γαλαξίας μας. Η ανακάλυψη αυτή αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία τόσο για τις γαλαξιακές συγχωνεύσεις και την γέννηση νέων άστρων όσο και για την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ήδη οι επιστήμονες πονοκεφαλιάζουν για το πώς συνέβη σε μια τόσο πρώιμη περίοδο του Σύμπαντος να έχει δημιουργηθεί μια τόσο πυκνή «γειτονιά» γαλαξιών.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
Σρινιβάσα Ραμανούτζαν (Srinivasa Ramanujan)...
Σαν σήμερα... 26 Απρίλη 1920, πεθαίνει σε ηλικία 33 χρόνων, ο Σρινιβάσα Ραμανούτζαν
(Srinivasa Ramanujan).... Ινδός μαθηματικός και παρότι αυτοδίδακτος με σχεδόν καθό-
λου εκπαίδευση στα καθαρά μαθηματικά, είχε αξιοσημείωτη συνεισφορά στη μαθημα-
τική ανάλυση, στη θεωρία αριθμών, στις απειροστικές σειρές και στα συνεχή κλάσματα.
Έζησε στην Ινδία αποκομμένος από την μαθηματική κοινότητα της εποχής, που ήταν
ανεπτυγμένη κυρίως στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να εξελίσσει την μαθηματική του
έρευνα απομονωμένος. Ως συνέπεια αυτού, πέρα από την παραγωγή καινούργιου υλι-
κού ανακάλυψε ξανά θεωρήματα που ήταν ήδη γνωστά. Αυτό οδήγησε τον Άγγλο
μαθηματικό Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι να τον χαρακτηρίσει φυσική διάνοια, της ίδιας
κλάσης με μαθηματικούς όπως ο Νεύτωνας και ο Αρχιμήδης, ο Όιλερ και ο Γκάους.
Ο Ραμανούτζαν γεννήθηκε στο Ερόντε, στην Ομόσπονδη Πολιτεία Μανδράς (σημερινή
επαρχία Ταμίλ Ναντού) σε μια οικογένεια που ανήκε στην κάστα των Βραχμάνων και
στον λαό των Ταμίλ.
Η πρώτη του επαφή με τα μαθηματικά έγινε στην ηλικία των 10 ετών. Επέδειξε φυσική
δεξιότητα στο αντικείμενο και του δόθηκαν βιβλία προχωρημένης τριγωνομετρίας, το
περιεχόμενο των οποίων κατείχε απόλυτα στην ηλικία των 12 ετών. Κατάφερε ακόμη
και να ανακαλύψει δικά του θεωρήματα καθώς και ανακάλυψε ξανά, μόνος του, την
Ταυτότητα του Όιλερ. Στο σχολείο επέδειξε ασυνήθιστες μαθηματικές ικανότητες,
κερδίζοντας επαίνους και βραβεία.
Στον Ραμανούτζαν χορηγήθηκε υποτροφία για να σπουδάσει σε ένα κρατικό κολέγιο,
η οποία όμως ακυρώθηκε όταν αυτός απέτυχε στα μαθήματα που δεν είχαν σχέση με
τα μαθηματικά. Ο Ραμανούτζαν έγινε μέλος ενός άλλου κολλεγίου με σκοπό να συνε-
χίσει την έρευνα του, δουλεύοντας παράλληλα ως υπάλληλος γραφείου για να συντη-
ρηθεί . Το 1912 και το 1913 έστειλε κάποια από τα θεωρήματα του σε τρεις ακαδημαϊ-
κούς στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ο Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, αναγνωρίζοντας
το υψηλό επίπεδο της δουλειάς του, προσκάλεσε τον Ραμανούτζαν να τον επισκεφθεί
και να συνεργαστούνε στο Κέμπριτζ. Στην διάρκεια της ζωής του ο Ραμανούτζαν απέ-
κτησε τους τίτλους του Έταιρου της Βασιλικής Εταιρίας καθώς και του Εταίρου του κολεγίου Τρίνιτι στο Κέμπριτζ. Απεβίωσε το 1920, μόλις στην ηλικία των 32 ετών ταλαιπωρημένος από αρρώστιες, υποσιτισμό και πιθανόν υποφέροντας από μόλυνση
στο συκώτι.
Στην διάρκεια της σύντομής του ζωής, ο Ραμανούτζαν κατάφερε να αφήσει έργο που απαριθμεί σχεδόν 3900 αποτελέσματα, κυρίως ταυτότητες και εξισώσεις. Αν και ένας μικρός αριθμός από τα αποτελέσματα αυτά ήταν εσφαλμένα και μερικά ήδη γνωστά,
οι περισσότερες από τις εργασίες του αποδείχθηκαν ορθές. Διατύπωσε συμπεράσματά
του ήταν τόσο πρωτότυπα όσο και ιδιαίτερα αντισυμβατικά, όπως οι πρώτοι αριθμοί Ραμανούτζαν και η συναρτήση θήτα Ραμανούτζαν, και ενέπνευσαν έναν τεράστιο αριθ-
μό περαιτέρω ερευνών. Είναι χαρακτηριστικό πως μερικές από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του άργησαν πολύ να ενταχθούν στο ρεύμα των σύγχρονων μαθηματικών.
Τον Δεκέμβριο του 2011, αναγνωρίζοντας την συνεισφορά του στα μαθηματικά, η κυβέρνηση της Ινδίας διακήρυξε την ημέρα των γενεθλίων του Ραμανούτζαν (22 Δεκεμβρίου) ως ετήσια «Εθνική Ημέρα των Μαθηματικών» καθώς και το έτος 2012
ως «Εθνικό Χρόνο των Μαθηματικών».
*Από τη Βικιπαίδεια
(Srinivasa Ramanujan).... Ινδός μαθηματικός και παρότι αυτοδίδακτος με σχεδόν καθό-
λου εκπαίδευση στα καθαρά μαθηματικά, είχε αξιοσημείωτη συνεισφορά στη μαθημα-
τική ανάλυση, στη θεωρία αριθμών, στις απειροστικές σειρές και στα συνεχή κλάσματα.
Έζησε στην Ινδία αποκομμένος από την μαθηματική κοινότητα της εποχής, που ήταν
ανεπτυγμένη κυρίως στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να εξελίσσει την μαθηματική του
έρευνα απομονωμένος. Ως συνέπεια αυτού, πέρα από την παραγωγή καινούργιου υλι-
κού ανακάλυψε ξανά θεωρήματα που ήταν ήδη γνωστά. Αυτό οδήγησε τον Άγγλο
μαθηματικό Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι να τον χαρακτηρίσει φυσική διάνοια, της ίδιας
κλάσης με μαθηματικούς όπως ο Νεύτωνας και ο Αρχιμήδης, ο Όιλερ και ο Γκάους.
Ο Ραμανούτζαν γεννήθηκε στο Ερόντε, στην Ομόσπονδη Πολιτεία Μανδράς (σημερινή
επαρχία Ταμίλ Ναντού) σε μια οικογένεια που ανήκε στην κάστα των Βραχμάνων και
στον λαό των Ταμίλ.
Η πρώτη του επαφή με τα μαθηματικά έγινε στην ηλικία των 10 ετών. Επέδειξε φυσική
δεξιότητα στο αντικείμενο και του δόθηκαν βιβλία προχωρημένης τριγωνομετρίας, το
περιεχόμενο των οποίων κατείχε απόλυτα στην ηλικία των 12 ετών. Κατάφερε ακόμη
και να ανακαλύψει δικά του θεωρήματα καθώς και ανακάλυψε ξανά, μόνος του, την
Ταυτότητα του Όιλερ. Στο σχολείο επέδειξε ασυνήθιστες μαθηματικές ικανότητες,
κερδίζοντας επαίνους και βραβεία.
Στον Ραμανούτζαν χορηγήθηκε υποτροφία για να σπουδάσει σε ένα κρατικό κολέγιο,
η οποία όμως ακυρώθηκε όταν αυτός απέτυχε στα μαθήματα που δεν είχαν σχέση με
τα μαθηματικά. Ο Ραμανούτζαν έγινε μέλος ενός άλλου κολλεγίου με σκοπό να συνε-
χίσει την έρευνα του, δουλεύοντας παράλληλα ως υπάλληλος γραφείου για να συντη-
ρηθεί . Το 1912 και το 1913 έστειλε κάποια από τα θεωρήματα του σε τρεις ακαδημαϊ-
κούς στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ο Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, αναγνωρίζοντας
το υψηλό επίπεδο της δουλειάς του, προσκάλεσε τον Ραμανούτζαν να τον επισκεφθεί
και να συνεργαστούνε στο Κέμπριτζ. Στην διάρκεια της ζωής του ο Ραμανούτζαν απέ-
κτησε τους τίτλους του Έταιρου της Βασιλικής Εταιρίας καθώς και του Εταίρου του κολεγίου Τρίνιτι στο Κέμπριτζ. Απεβίωσε το 1920, μόλις στην ηλικία των 32 ετών ταλαιπωρημένος από αρρώστιες, υποσιτισμό και πιθανόν υποφέροντας από μόλυνση
στο συκώτι.
Στην διάρκεια της σύντομής του ζωής, ο Ραμανούτζαν κατάφερε να αφήσει έργο που απαριθμεί σχεδόν 3900 αποτελέσματα, κυρίως ταυτότητες και εξισώσεις. Αν και ένας μικρός αριθμός από τα αποτελέσματα αυτά ήταν εσφαλμένα και μερικά ήδη γνωστά,
οι περισσότερες από τις εργασίες του αποδείχθηκαν ορθές. Διατύπωσε συμπεράσματά
του ήταν τόσο πρωτότυπα όσο και ιδιαίτερα αντισυμβατικά, όπως οι πρώτοι αριθμοί Ραμανούτζαν και η συναρτήση θήτα Ραμανούτζαν, και ενέπνευσαν έναν τεράστιο αριθ-
μό περαιτέρω ερευνών. Είναι χαρακτηριστικό πως μερικές από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις του άργησαν πολύ να ενταχθούν στο ρεύμα των σύγχρονων μαθηματικών.
Τον Δεκέμβριο του 2011, αναγνωρίζοντας την συνεισφορά του στα μαθηματικά, η κυβέρνηση της Ινδίας διακήρυξε την ημέρα των γενεθλίων του Ραμανούτζαν (22 Δεκεμβρίου) ως ετήσια «Εθνική Ημέρα των Μαθηματικών» καθώς και το έτος 2012
ως «Εθνικό Χρόνο των Μαθηματικών».
*Από τη Βικιπαίδεια
Τρίτη, Απριλίου 24, 2018
Σκαλίσματα ή τέχνη τα σχέδια σε πανάρχαιες πέτρες;
Πριν από 100 χιλιάδες έτη άνθρωποι που ζούσαν στο σπήλαιο Blombos στην Νότιο
Αφρική άρχισαν να χαράσσουν γραμμές σε κόκκινες πέτρες σχηματίζοντας κάποια
σύμβολα.
Οι πέτρες αυτές έχουν ηλικία παλαιότερη από εκείνη των πρώτων δειγμάτων τέχνης
που ήταν σπηλαιογραφίες που απεικόνιζαν κυρίως ζώα αλλά και ορισμένες φορές ανθρώπους.
Η χάραξη των γραμμών στις πέτρες θεωρήθηκε από κάποιους ειδικούς ως η πρώτη
προσπάθεια του ανθρώπινου είδους να κάνει ενέργειες συμβολισμού διαδικασία που
αποτελεί δείγμα υψηλής νοημοσύνης. Όμως ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον
Κρίστιαν Τίλεν, γνωσιακό επιστήμονα του Πανεπιστημίου Άαρχους στην Δανία δια-
φωνεί ότι στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με συμβολισμό.
Οι ερευνητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και αρχαιολόγοι παρουσίασαν την μελέτη
τους σε μεγάλο συνέδριο εξέλιξης της γλώσσας στην Πολωνία. Υποστηρίζουν ότι οι
δημιουργοί τους έκαναν αυτά τα σημάδια είτε για λόγους διακόσμησης είτε γιατί
απλά τους άρεσε να βλέπουν τις γραμμές πάνω στις πέτρες.
Οι ερευνητές μελέτησαν τόσο τις επίμαχες πέτρες αλλά και κάποια τσόφλια αυγών
στρουθοκαμήλων ίδιας ηλικίας με τις πέτρες στα οποία υπήρχαν ανάλογα σχέδια με
παράλληλες και κάθετες γραμμές. Για να υπάρχει συμβολισμός θα έπρεπε κάποια
από τα σχέδια στις πέτρες να επαναλαμβάνονται σε διάφορες πέτρες και κάθε φορά
να είναι όλο και πιο ευδιάκριτα σε εκείνον που τα κοίταζε ώστε να γίνεται αντιληπτό
εύκολα αυτό που συμβόλιζε το κάθε σχέδιο. Όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάτι
τέτοιο δεν συνέβαινε.
Τα σχέδια στις πέτρες σύμφωνα με τους ερευνητές δεν επαναλαμβάνονται και δεν
δείχνουν να έχουν κάποια λογική ή συνοχή που να δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με
κάποιου είδους συμβολισμού.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
Αφρική άρχισαν να χαράσσουν γραμμές σε κόκκινες πέτρες σχηματίζοντας κάποια
σύμβολα.
Οι πέτρες αυτές έχουν ηλικία παλαιότερη από εκείνη των πρώτων δειγμάτων τέχνης
που ήταν σπηλαιογραφίες που απεικόνιζαν κυρίως ζώα αλλά και ορισμένες φορές ανθρώπους.
Η χάραξη των γραμμών στις πέτρες θεωρήθηκε από κάποιους ειδικούς ως η πρώτη
προσπάθεια του ανθρώπινου είδους να κάνει ενέργειες συμβολισμού διαδικασία που
αποτελεί δείγμα υψηλής νοημοσύνης. Όμως ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον
Κρίστιαν Τίλεν, γνωσιακό επιστήμονα του Πανεπιστημίου Άαρχους στην Δανία δια-
φωνεί ότι στην περίπτωση αυτή έχουμε να κάνουμε με συμβολισμό.
Οι ερευνητές ανάμεσα στους οποίους ήταν και αρχαιολόγοι παρουσίασαν την μελέτη
τους σε μεγάλο συνέδριο εξέλιξης της γλώσσας στην Πολωνία. Υποστηρίζουν ότι οι
δημιουργοί τους έκαναν αυτά τα σημάδια είτε για λόγους διακόσμησης είτε γιατί
απλά τους άρεσε να βλέπουν τις γραμμές πάνω στις πέτρες.
Οι ερευνητές μελέτησαν τόσο τις επίμαχες πέτρες αλλά και κάποια τσόφλια αυγών
στρουθοκαμήλων ίδιας ηλικίας με τις πέτρες στα οποία υπήρχαν ανάλογα σχέδια με
παράλληλες και κάθετες γραμμές. Για να υπάρχει συμβολισμός θα έπρεπε κάποια
από τα σχέδια στις πέτρες να επαναλαμβάνονται σε διάφορες πέτρες και κάθε φορά
να είναι όλο και πιο ευδιάκριτα σε εκείνον που τα κοίταζε ώστε να γίνεται αντιληπτό
εύκολα αυτό που συμβόλιζε το κάθε σχέδιο. Όμως οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάτι
τέτοιο δεν συνέβαινε.
Τα σχέδια στις πέτρες σύμφωνα με τους ερευνητές δεν επαναλαμβάνονται και δεν
δείχνουν να έχουν κάποια λογική ή συνοχή που να δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με
κάποιου είδους συμβολισμού.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
Δευτέρα, Απριλίου 23, 2018
23 Απρίλη 1821... Η μάχη της Αλαμάνας...
Ο Αθανάσιος Διάκος με τους άνδρες του προσπαθεί να ανακόψει την πορεία προς την Πελοπόννησο του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ στη γέφυρα της Αλαμάνας (Σπερχειού).
Στη μάχη που ακολούθησε, ο Διάκος τραυματίστηκε, συνελήφθη από τους Τούρκους
και μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο.
Στη μάχη που ακολούθησε, ο Διάκος τραυματίστηκε, συνελήφθη από τους Τούρκους
και μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο.
Κυριακή, Απριλίου 22, 2018
Νέα θεωρία για να εξηγηθεί γιατί οι πλανήτες στο Ηλιακό μας σύστημα έχουν διαφορετικές συνθέσεις...
Ομάδα ερευνητών δίνει μια νέα εξήγηση σχετικά με την διαφορά στη σύνθεση των πλα-
νητών στο Ηλιακό μας σύστημα. Στην εργασία τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό
Nature, περιγράφουν τη μελέτη τους για τη σύνθεση ισοτόπων του ασβεστίου σε ορισ-
μένους μετεωρίτες, την ίδια τη Γη και τον Άρη και χρησιμοποιούν τη γνώση αυτή για
να εξηγήσουν πώς οι πλανήτες θα μπορούσαν να είναι τόσο διαφορετικοί. Ο Alessandro
Morbidelli με το Παρατηρητήριο της Κυανής Ακτής στη Γαλλία, δίνουν ένα τμήμα της
εργασίας που έγινε από την ομάδα των ερευνητών στο τμήμα News & Views του ίδιου
περιοδικού.
Όπως σημειώνει ο Morbidelli, πολλοί επιστήμονες που μελετούν το πλανητικό σύστημα
συμφωνούν ότι οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα είχαν παρόμοια προέλευση ως μικ-
ροί βράχοι που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, συγκροτώντας τον πρωτοπλανητικό
δίσκο, οι οποίο συγκρούονταν και συντήκονταν, δημιουργώντας ολοένα και περισσότερο
μεγαλύτερους βράχους που τελικά έγιναν πρωτοπλανήτες. Όμως από αυτό το σημείο και
πέρα, δεν είναι καθαρό γιατί οι πλανήτες προέκυψαν τόσο διαφορετικοί. Σε αυτή τη νέα
προσπάθεια, οι ερευνητές έχουν επανέλθει με μια νέα θεωρία για να εξηγήσουν πως συ-
νέβη αυτό.
Οι πρωτοπλανήτες όλοι αναπτύχθηκαν με τον ίδιο ρυθμό, υποστηρίζει η ομάδα, αλλά
σταμάτησαν να αναπτύσσονται σε διαφορετικούς χρόνους. Αυτοί που ήταν μικρότεροι,
συνεχίζουν, σταμάτησαν να αναπτύσσονται συντομότερα από αυτούς που ήταν μεγα-
λύτεροι. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, υποστηρίζουν περαιτέρω, το υλικό σταθε-
ρά προστίθετο στο δίσκο. Αρχικά, εμφανίζεται ότι η σύσταση του υλικού ήταν διαφορε-
τική από το υλικό που ήλθε αργότερα, πράγμα που εξηγεί γιατί οι βραχώδεις πλανήτες
που βλέπουμε σήμερα έχουν τέτοιες διαφορές στη σύσταση.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν τη θεωρία τους μετά από τη μελέτη τη σύνθεση του ισοτόπου
του ασβεστίου σε διάφορους μετεωρίτες που ονομάζονται ανγκρίτες (angrites) και
ουρεϊλίτες (ureilites), καθώς και στον Άρη και τη Γη και επίσης στον αστεροειδή Vesta.
Τα ισότοπα ασβεστίου, σημειώνουν, εμπλέκονται στο σχηματισμό του βράχου και λόγω
αυτού, προσφέρουν στοιχεία σχετικά με την προέλευσή τους. Οι ερευνητές βρήκαν ότι
οι λόγοι των ισοτόπων σε δείγματα συσχετίζονται με τις μάζες των γονεϊκών τους πλα-
νητών και αστεροειδών, που ισχυρίζονται ότι παρέχει μια απεικόνιση για το χρονοδιάγ-
ραμμα συσσώρευσης. Και αυτό, ισχυρίζονται περαιτέρω, παρέχει στοιχεία των διαφο-
ρετικών συνθέσεων των πλανητών, καθώς οι μικρότεροι σταμάτησαν να συσσωρεύουν
υλικό ενώ οι μεγαλύτεροι συνέχισαν να προσθέτουν υλικό που ήταν διαφορετικό από
αυτό που είχε υπάρχει πριν.
*Αναδημοσίευση από egno.gr
Πηγή: Phys.org
νητών στο Ηλιακό μας σύστημα. Στην εργασία τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό
Nature, περιγράφουν τη μελέτη τους για τη σύνθεση ισοτόπων του ασβεστίου σε ορισ-
μένους μετεωρίτες, την ίδια τη Γη και τον Άρη και χρησιμοποιούν τη γνώση αυτή για
να εξηγήσουν πώς οι πλανήτες θα μπορούσαν να είναι τόσο διαφορετικοί. Ο Alessandro
Morbidelli με το Παρατηρητήριο της Κυανής Ακτής στη Γαλλία, δίνουν ένα τμήμα της
εργασίας που έγινε από την ομάδα των ερευνητών στο τμήμα News & Views του ίδιου
περιοδικού.
Όπως σημειώνει ο Morbidelli, πολλοί επιστήμονες που μελετούν το πλανητικό σύστημα
συμφωνούν ότι οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα είχαν παρόμοια προέλευση ως μικ-
ροί βράχοι που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, συγκροτώντας τον πρωτοπλανητικό
δίσκο, οι οποίο συγκρούονταν και συντήκονταν, δημιουργώντας ολοένα και περισσότερο
μεγαλύτερους βράχους που τελικά έγιναν πρωτοπλανήτες. Όμως από αυτό το σημείο και
πέρα, δεν είναι καθαρό γιατί οι πλανήτες προέκυψαν τόσο διαφορετικοί. Σε αυτή τη νέα
προσπάθεια, οι ερευνητές έχουν επανέλθει με μια νέα θεωρία για να εξηγήσουν πως συ-
νέβη αυτό.
Οι πρωτοπλανήτες όλοι αναπτύχθηκαν με τον ίδιο ρυθμό, υποστηρίζει η ομάδα, αλλά
σταμάτησαν να αναπτύσσονται σε διαφορετικούς χρόνους. Αυτοί που ήταν μικρότεροι,
συνεχίζουν, σταμάτησαν να αναπτύσσονται συντομότερα από αυτούς που ήταν μεγα-
λύτεροι. Κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, υποστηρίζουν περαιτέρω, το υλικό σταθε-
ρά προστίθετο στο δίσκο. Αρχικά, εμφανίζεται ότι η σύσταση του υλικού ήταν διαφορε-
τική από το υλικό που ήλθε αργότερα, πράγμα που εξηγεί γιατί οι βραχώδεις πλανήτες
που βλέπουμε σήμερα έχουν τέτοιες διαφορές στη σύσταση.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν τη θεωρία τους μετά από τη μελέτη τη σύνθεση του ισοτόπου
του ασβεστίου σε διάφορους μετεωρίτες που ονομάζονται ανγκρίτες (angrites) και
ουρεϊλίτες (ureilites), καθώς και στον Άρη και τη Γη και επίσης στον αστεροειδή Vesta.
Τα ισότοπα ασβεστίου, σημειώνουν, εμπλέκονται στο σχηματισμό του βράχου και λόγω
αυτού, προσφέρουν στοιχεία σχετικά με την προέλευσή τους. Οι ερευνητές βρήκαν ότι
οι λόγοι των ισοτόπων σε δείγματα συσχετίζονται με τις μάζες των γονεϊκών τους πλα-
νητών και αστεροειδών, που ισχυρίζονται ότι παρέχει μια απεικόνιση για το χρονοδιάγ-
ραμμα συσσώρευσης. Και αυτό, ισχυρίζονται περαιτέρω, παρέχει στοιχεία των διαφο-
ρετικών συνθέσεων των πλανητών, καθώς οι μικρότεροι σταμάτησαν να συσσωρεύουν
υλικό ενώ οι μεγαλύτεροι συνέχισαν να προσθέτουν υλικό που ήταν διαφορετικό από
αυτό που είχε υπάρχει πριν.
*Αναδημοσίευση από egno.gr
Πηγή: Phys.org
Σαν σήμερα... 22 Απρίλη 1616, πεθαίνει ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Miguel de Cervantes Saavedra) (1547 - 1616), Ισπανός συγγραφέας, ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος συγγραφέας στην ισπανική γλώσσα και ο κατ' εξοχήν μυθιστοριογράφος παγκοσμίως. Το διασημότερο μυθιστόρημά του, ο Δον Κιχώτης, συγκαταλέγεται στα κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας...
Σάββατο, Απριλίου 21, 2018
Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στον νυχτερινό ουρανό...
Κοιτάξτε προσεκτικά την εικόνα... Η φωτεινή κηλίδα που φαίνεται να διασχίζει τη
Σελήνη δεν είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο
Hubble, το οποίο περιφέρεται σε ύψος 559 χλμ. πάνω από τη Γη, με ταχύτητα
25.000 χλμ. την ώρα.
Σελήνη δεν είναι ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο
Hubble, το οποίο περιφέρεται σε ύψος 559 χλμ. πάνω από τη Γη, με ταχύτητα
25.000 χλμ. την ώρα.
21η Απρίλη σήμερα...
Γιορτάζουν όλα τα φασιστοειδή... κρυφά και φανερά... και δυστυχώς είναι πολλά...
Χρόνια σας πολλά βρε "καλόπαιδα"...
Χρόνια σας πολλά βρε "καλόπαιδα"...
Παρασκευή, Απριλίου 20, 2018
Λυρίδες... Τα «πεφταστέρια» της Άνοιξης...
Η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της Άνοιξης, οι Λυρίδες, θα κορυφωθούν στον ουρανό
του βορείου ημισφαιρίου, το βράδυ του Σαββάτου 21 Απρίλη προς χαράματα της Κυριακής
22 Απρίλη. Οι διάττοντες αστέρες θα είναι ορατοί έως τις 25 του μήνα, εφόσον ο καιρός
επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις.
Οι Λυρίδες θεωρούνται μια μέση «βροχή» και στο αποκορύφωμά τους υπολογίζεται ότι
εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώνονται μέχρι 20 μετέωρα ανά ώρα με
ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων. Οι Λυρίδες μερικές φορές δημιουργούν φωτεινά πεφτα-
στέρια με μακριές ουρές, οι οποίες παραμένουν ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερό-
λεπτα. Κάποιες χρονιές, τα «πεφταστέρια» τους έφθασαν ακόμη και τα 100 ανά ώρα.
Η συγκεκριμένη βροχή διαττόντων, η οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ.
από τους Κινέζους, φαινομενικά προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πή-
ρε το όνομά της, και ιδίως από τον αστέρα Βέγα ('Αλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο
λαμπρό άστρο του συγκεκριμένου αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του
νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.
Η πραγματική όμως πηγή προέλευσης είναι ο κομήτης Comet C/1861 G1 (Thatcher), τον
οποίο ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης αφήνει στο πέρασμά του
μια μακριά ουρά σκόνης και σωματιδίων, η οποία διασταυρώνεται κάθε χρόνο με την
τροχιά του πλανήτη μας. Ο κομήτης θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το 2276,
καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια.
Τα απομεινάρια από την ουρά του κομήτη, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του κατά
τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο διάστημα και συνεχίζουν να προκαλούν τη «βροχή»
των Λυρίδων κάθε χρόνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
του βορείου ημισφαιρίου, το βράδυ του Σαββάτου 21 Απρίλη προς χαράματα της Κυριακής
22 Απρίλη. Οι διάττοντες αστέρες θα είναι ορατοί έως τις 25 του μήνα, εφόσον ο καιρός
επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις.
Οι Λυρίδες θεωρούνται μια μέση «βροχή» και στο αποκορύφωμά τους υπολογίζεται ότι
εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώνονται μέχρι 20 μετέωρα ανά ώρα με
ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων. Οι Λυρίδες μερικές φορές δημιουργούν φωτεινά πεφτα-
στέρια με μακριές ουρές, οι οποίες παραμένουν ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερό-
λεπτα. Κάποιες χρονιές, τα «πεφταστέρια» τους έφθασαν ακόμη και τα 100 ανά ώρα.
Η συγκεκριμένη βροχή διαττόντων, η οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ.
από τους Κινέζους, φαινομενικά προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πή-
ρε το όνομά της, και ιδίως από τον αστέρα Βέγα ('Αλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο
λαμπρό άστρο του συγκεκριμένου αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του
νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.
Η πραγματική όμως πηγή προέλευσης είναι ο κομήτης Comet C/1861 G1 (Thatcher), τον
οποίο ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α. Θάτσερ. Ο κομήτης αφήνει στο πέρασμά του
μια μακριά ουρά σκόνης και σωματιδίων, η οποία διασταυρώνεται κάθε χρόνο με την
τροχιά του πλανήτη μας. Ο κομήτης θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το 2276,
καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια.
Τα απομεινάρια από την ουρά του κομήτη, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του κατά
τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο διάστημα και συνεχίζουν να προκαλούν τη «βροχή»
των Λυρίδων κάθε χρόνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
20 Απρίλη 1914... Η Σφαγή του Λάντλοου...
Η Εθνική Φρουρά της Πολιτείας του Κολοράντο των ΗΠΑ ανοίγει πυρ κατά απεργών ανθρακωρύχων στην πόλη Λάντλοου, με αποτέλεσμα να δολοφονη-
θούν 16 εργάτες, ανάμεσά τους και ο Ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής
Λούης Τίκας.
θούν 16 εργάτες, ανάμεσά τους και ο Ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής
Λούης Τίκας.
Πέμπτη, Απριλίου 19, 2018
Το τέλος ενός άστρου...
Το αστέρι τελειώνει τη ζωή του χάνοντας τα εξωτερικά στρώματα του φυσικού αερίου του, τα οποία σχηματίζουν ένα κουκούλι γύρω από τον υπόλοιπο πυρήνα του άστρου.
Το υπεριώδες φως από το ετοιμοθάνατο άστρο κάνει το υλικό να λάμπει. Το υλικό λάμπει
με διαφορετικά χρώματα ανάλογα με τη σύνθεσή του, την πυκνότητά του και το πόσο κον-
τά είναι στο καυτό κεντρικό αστέρι. Το αστέρι, που είναι λευκός νάνος, είναι η λευκή κουκ-κίδα στο κέντρο.
Ο Γαλαξίας μας είναι γεμάτος με αυτά τα αστρικά λείψανα και ονομάζονται πλανητικά νεφελώματα. Το πλανητικό νεφέλωμα σε αυτή την εικόνα ονομάζεται «NGC 2440».
Ο λευκός νάνος στο κέντρο του «NGC 2440» είναι ένας από τους πιο καυτούς, με επι-φανειακή θερμοκρασία άνω των 200.000 βαθμών Κελσίου. Το «NGC 2440» βρίσκεται περίπου 4.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού της «Πρύμνης».
Πηγές πληροφοριών : ESA - NASA
Το υπεριώδες φως από το ετοιμοθάνατο άστρο κάνει το υλικό να λάμπει. Το υλικό λάμπει
με διαφορετικά χρώματα ανάλογα με τη σύνθεσή του, την πυκνότητά του και το πόσο κον-
τά είναι στο καυτό κεντρικό αστέρι. Το αστέρι, που είναι λευκός νάνος, είναι η λευκή κουκ-κίδα στο κέντρο.
Ο Γαλαξίας μας είναι γεμάτος με αυτά τα αστρικά λείψανα και ονομάζονται πλανητικά νεφελώματα. Το πλανητικό νεφέλωμα σε αυτή την εικόνα ονομάζεται «NGC 2440».
Ο λευκός νάνος στο κέντρο του «NGC 2440» είναι ένας από τους πιο καυτούς, με επι-φανειακή θερμοκρασία άνω των 200.000 βαθμών Κελσίου. Το «NGC 2440» βρίσκεται περίπου 4.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη προς την κατεύθυνση του αστερισμού της «Πρύμνης».
Πηγές πληροφοριών : ESA - NASA
19 Απρίλη 1971... Ο πρώτος Διαστημικός Σταθμός...
Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημικό εργαστήριο (Διαστημικό Σταθμό) «Σαλιούτ». Τέσσερις ημέρες αργότερα, το διαστημόπλοιο «Σογιούζ 10» συνδέεται με
το «Σαλιούτ» και «αποβιβάζει» τρεις Σοβιετικούς επιστήμονες.
το «Σαλιούτ» και «αποβιβάζει» τρεις Σοβιετικούς επιστήμονες.
Τετάρτη, Απριλίου 18, 2018
Ανακαλύφθηκαν διαμάντια από πλανήτη του πρώιμου Ηλιακού συστήματος, πάνω σε μετεωρίτη...
Τα διαμάντια που βρέθηκαν μέσα σε μετεωρίτη που είχε πέσει στη Γη, προέρχονται από
ένα χαμένο πια πλανήτη του πρώιμου ηλιακού μας συστήματός, καταλήγουν επιστήμονες
που μελέτησαν τον μετεωρίτη Αλμαχάτα Σίτα, ο οποίος είχε πέσει στην έρημο Νουβία του
Σουδάν το 2008.
Οι ερευνητές από τη Γαλλία, Γερμανία και Ελβετία, με επικεφαλής τον Φαρχάνγκ Ναμπιέι του Εργαστηρίου Επιστήμης της Γης και των Πλανητών του Ινστιτούτου Φυσικής της Ελβετικής Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EPFL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", χρησιμοποίησαν σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και ηλεκτρονικά μικροσκόπια για να αναλύσουν σε βάθος τον μετεωρίτη.
Μελετώντας τους κρυστάλλους των μικροσκοπικών διαμαντιών που υπήρχαν μέσα στο μετεωρίτη, συμπέραναν ότι πρέπει να σχηματίσθηκαν σε συνθήκες τεραστίων πιέσεων άνω των 20 γιγαπασκάλ.
Αυτές οι πολύ υψηλές πιέσεις δείχνουν ότι τα διαμάντια αρχικά δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα πρωτοπλανήτη μεγέθους μεταξύ Ερμή και Άρη, ο οποίος υπήρχε κατά τα πρώτα δέκα εκατομμύρια χρόνια του ηλιακού μας συστήματος. Ο μετεωρίτης του Σουδάν εκτιμάται ότι αποτελεί ένα από τα τελευταία απομεινάρια εκείνου του αρχέγονου προπλάσματος πλανή-τη, που πια δεν υπάρχει.
Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι κατά την αρχική φάση του Ηλιακού μας συστήματος υπήρχαν μεγάλοι πρωτοπλανήτες, που μέσα από γιγάντιες συγκρούσεις τύπου «μπιλιάρδου» αποτέλεσαν θεμέλιους λίθους για τη δημιουργία των σημερινών πλανητών.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι κάποτε το ηλιακό μας σύστημα διέθετε δεκάδες τέτοια σώματα με μέγεθος μεγαλύτερο της Σελήνης και μικρότερο του Άρη.
Πηγές πληροφοριών : ΑΠΕ - physicsgg.me - tovima.gr/science
ένα χαμένο πια πλανήτη του πρώιμου ηλιακού μας συστήματός, καταλήγουν επιστήμονες
που μελέτησαν τον μετεωρίτη Αλμαχάτα Σίτα, ο οποίος είχε πέσει στην έρημο Νουβία του
Σουδάν το 2008.
Οι ερευνητές από τη Γαλλία, Γερμανία και Ελβετία, με επικεφαλής τον Φαρχάνγκ Ναμπιέι του Εργαστηρίου Επιστήμης της Γης και των Πλανητών του Ινστιτούτου Φυσικής της Ελβετικής Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EPFL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", χρησιμοποίησαν σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και ηλεκτρονικά μικροσκόπια για να αναλύσουν σε βάθος τον μετεωρίτη.
Μελετώντας τους κρυστάλλους των μικροσκοπικών διαμαντιών που υπήρχαν μέσα στο μετεωρίτη, συμπέραναν ότι πρέπει να σχηματίσθηκαν σε συνθήκες τεραστίων πιέσεων άνω των 20 γιγαπασκάλ.
Αυτές οι πολύ υψηλές πιέσεις δείχνουν ότι τα διαμάντια αρχικά δημιουργήθηκαν μέσα σε ένα πρωτοπλανήτη μεγέθους μεταξύ Ερμή και Άρη, ο οποίος υπήρχε κατά τα πρώτα δέκα εκατομμύρια χρόνια του ηλιακού μας συστήματος. Ο μετεωρίτης του Σουδάν εκτιμάται ότι αποτελεί ένα από τα τελευταία απομεινάρια εκείνου του αρχέγονου προπλάσματος πλανή-τη, που πια δεν υπάρχει.
Η ανακάλυψη αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι κατά την αρχική φάση του Ηλιακού μας συστήματος υπήρχαν μεγάλοι πρωτοπλανήτες, που μέσα από γιγάντιες συγκρούσεις τύπου «μπιλιάρδου» αποτέλεσαν θεμέλιους λίθους για τη δημιουργία των σημερινών πλανητών.
Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι κάποτε το ηλιακό μας σύστημα διέθετε δεκάδες τέτοια σώματα με μέγεθος μεγαλύτερο της Σελήνης και μικρότερο του Άρη.
Πηγές πληροφοριών : ΑΠΕ - physicsgg.me - tovima.gr/science
Albert Einstein (Άλμπερτ Αϊνστάιν) (1879 - 1955 κ.ε)...
Σαν σήμερα... 18 Απρίλη 1955, έφυγε από τη ζωή ο Γερμανοεβραίος φυσικός, θεμελιωτής της θεωρίας της Σχετικότητας Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Από πολλούς θεωρείται και δικαιολογημένα, ως ο μεγαλύτερος φυσικός επιστήμονας του 20ου αιώνα.
Το 1921 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ (Nobel prize) φυσικής, για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική και ειδικότερα για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου.
Από μικρός ο Einstein ασχολήθηκε με τη φυσική. Ο θείος του είχε ένα εργοστάσιο κατα-σκευής δυναμό, λαμπτήρων και τηλεφώνων, τα οποία εκείνη την εποχή αποτελούσαν
υψηλή τεχνολογία. Έτσι καθημερινά γινόταν συζήτηση για την επιστήμη στο σπίτι του
και το σχετικό ενδιαφέρον του μικρού Albert για τη φυσική προέκυψε φυσιολογικά.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης (Zurich) στην Ελβετία, όπου ολοκλήρωσε με επιτυχία τέσσερα χρόνια σπουδών στην φυσική, με ειδίκευση στην ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Maxwell. Μετά την αποφοίτησή του, το 1900, πήρε την ελβετική υπηκοότητα, δούλεψε για δύο μήνες ως καθηγητής μαθηματικών και το 1902 προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό γραφείο ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη (Bern).
Το 1908, ο Einstein διορίστηκε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης (Bern)και το
1911 έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (Prague). Αργότερα, το
1914, επέστρεψε στη Γερμανία και έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου (Berlin).
Από πολύ νωρίς, ο Einstein μελέτησε τις ανεπάρκειες της Νευτώνειας μηχανικής και προσπάθησε να συμφιλιώσει τους νόμους της μηχανικής, με τους νόμους του ηλεκτρο-μαγνητικού πεδίου. Από αυτή του την προσπάθεια προέκυψε η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας (1905), σύμφωνα με την οποία ο χώρος και ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι σε μια κοινή δομή, το χωροχρονικό συνεχές. Τόσο ο χώρος όσο και ο
χρόνος μπορούν να στρεβλωθούν, να επεκταθούν και να συμπιεστούν. Επίσης μέσα
από την Ειδική Σχετικότητα έδειξε την ισοδυναμία ύλης και ενέργειας μέσα από τον πασίγνωστο τύπο E = mc2, όπου E είναι η ενέργεια, m η μάζα και c η ταχύτητα του
φωτός. Στην ουσία, ο Einstein έδειξε πως η μάζα είναι μία μορφή ενέργειας.
Κατέληξε ακόμα στο σωστό συμπέρασμα, πως η ταχύτητα του φωτός στο κενό, είναι
σταθερή, ανεξάρτητα από το ποιος τη μετρά και πως είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα με
την οποία μπορεί να τρέξει οτιδήποτε μέσα στο Σύμπαν.
Ασχολήθηκε ακόμη με τα κλασικά προβλήματα της στατιστικής μηχανικής, η οποία περιγράφει με στατιστικό τρόπο τις θερμικές ιδιότητες των σωμάτων, με βάση τη θε-
ωρία των πιθανοτήτων κατά την περιγραφή των κινήσεων των ατόμων.
Ο κλάδος της στατιστικής μηχανικής, είχε θεμελιωθεί στα τέλη του 19ου αιώνα, κυρίως
από τον τον Αυστριακό φυσικό Ludwig Eduard Boltzmann (1844 - 1906 κ.ε), αλλά και
από το διάσημο Σκωτσέζο φυσικό και μαθηματικό James Clerk Maxwell (1831 - 1879 κ.ε).
Ο Einstein απέδειξε τη διττή φύση του φωτός, στηριζόμενος στην υπόθεση της κβάντω-
σης, η οποία είχε εισαχθεί νωρίτερα από τον Max Planck, για την ερμηνεία της ακτινο-βολίας του μέλανος σώματος. Το πιο γνωστό ίσως κβαντισμένο μέγεθος είναι η ενέργεια
της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, για την οποία, οι Planck και Einstein απέδειξαν
πως εκπέμπεται και απορροφάται σε διακριτά πακέτα ενέργειας, τα οποία ονομάζονται κβάντα (quanta). Οι εργασίες αυτές αποτέλεσαν βάση για την ανάπτυξη της κβαντομηχανικής.
Ο Albert Einstein συνέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα της στατιστικής μηχανικής
και της Κβαντικής θεωρίας και κατόρθωσε να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις στη θεω-
ρία των σωματιδίων και την κίνηση των μορίων.
Ερεύνησε τις θερμικές ιδιότητες του φωτός με χαμηλή πυκνότητα ακτινοβολίας και τις παρατηρήσεις του έθεσε τα θεμέλια της θεωρίας των φωτονίων (κβάντα φωτός), με την οποία αρχικά ο Max Planck ήταν αντίθετος.
Αργότερα ήρθε σε «ρήξη» με την Κβαντική θεωρία και το βασικό αξίωμα της, δηλαδή
την «αρχή της απροδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας», η οποία διατυπώθηκε το 1927, από το Γερμανό θεωρητικό φυσικό Werner Heisenberg, (1901 - 1976 κ.ε) και σύμφωνα
με την οποία είναι αδύνατο να μετρήσουμε με απεριόριστη ακρίβεια, τη θέση και την ορ-
μή ενός σωμάτιου ταυτόχρονα. Σε αντίθεση λοιπόν με την αρχή της αιτιοκρατίας, την
οποία πρέσβευε ο Einstein, η αρχή της απροσδιοριστίας υποστηρίζει πως υπάρχουν γεγονότα των οποίων η εκδήλωση δεν υπαγορεύεται από κάποια αιτία.
Ο Einstein ήταν οπαδός της αιτιοκρατίας (ντετερμινισμός) και πίστευε πως οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να βασίζονται σε ένα τυχαίο γεγονός. Αυτές του οι απόψεις εμπε-ριέχονται στην περίφημη φράση του «ο θεός δεν παίζει ζάρια στο Σύμπαν».
Το πιθανότερο είναι πως είχε άδικο. Μερικές φορές, η φύση μπορεί να παίζει ζάρια.
Το 1915 ο Einstein παρουσίασε τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, η οποία στην ουσία αντικαθιστούσε τη θεωρία της βαρύτητας του Isaac Newton (1643 - 1727 κ.ε). Σύμφωνα
με τη Γενική Σχετικότητα, η βαρύτητα δεν θεωρείται ως το
αποτέλεσμα μιας δύναμης, αλλά οφείλεται στην καμπύλωση του χωροχρόνου, η οποία προκαλείται από την περιεχόμενη στον χωροχρόνο ύλη και ενέργεια. Δηλαδή η θεωρία βαρύτητας του Einstein περιγράφει την βαρυτική δύναμη μέσω των καμπυλώσεων του χωροχρόνου, παρουσία μάζας.
Μερικά βασικά συμπεράσματα της Γενικής σχετικότητας, είναι τα παρακάτω :
1) Η επιτάχυνση είναι βαρύτητα. Δεν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τη βαρύτητα από την επιτάχυνση. 2) Ο χρόνος μέσα σε ένα χωροχρονικό συνεχές περνά πιο αργά από ότι έξω
από αυτό. 3) Μια μάζα δεν έλκει μια άλλη μάζα, αλλά η μάζα στρεβλώνει το χώρο και το χρόνο γύρω της και στη συνέχεια η στρέβλωση αυτή επιβάλλει στη μάζα τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί. 4) Όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα της ύλης σε μια περιοχή τόσο μεγαλύτερη είναι η καμπυλότητα του χωροχρόνου. 5) Η ταχύτητα του φωτός (c) στο κενό (299.792,458 χλμ/δευτ.), είναι σταθερή, ανεξάρτητα από το ποιος παρατηρητής τη μετρά και αποτελεί την οριακή ταχύτητα στη φύση, την οποία κανένα υλικό σώμα δεν μπορεί να υπερβεί.
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας αποδείχτηκε και πειραματικά. Το 1919 κατά τη διάρ-
κεια μιας ηλιακής έκλειψης στο νησί Príncipe, στον Ατλαντικό ωκεανό, ο Arthur Stanley Eddington μέτρησε την εκτροπή του φωτός των άστρων καθώς
αυτοί περνούσαν πολύ κοντά από τον Ήλιο. Οι μετρήσεις του επιβεβαίωσαν τη θεωρία
της Σχετικότητας, μιας και έδειξαν τη στρέβλωση του φωτός, έδειξαν δηλαδή πως ο
χώρος καμπυλώνεται από τη βαρύτητα και το φως που θα διέρχεται μέσα από αυτόν δεν ακολουθεί ευθεία, αλλά καμπύλη τροχιά. Την επόμενη μέρα ο Einstein έγινε για πρώτη φορά εξώφυλλο σε εφημερίδα. Ήταν πλέον διάσημος.
Επίσης η μετατόπιση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή, για την οποία ο Einstein είχε προτείνει πως οφειλόταν στα αποτελέσματα της Γενικής Σχετικότητας, επιβεβαιώθηκε
και αυτή πειραματικά.
Μια από τις πιο ακραίες προβλέψεις της Γενικής Σχετικότητας είναι και η ύπαρξη των μαύρων οπών (black hole), δηλαδή περιοχών του χώρου μέσα από τις οποίες δεν μπορεί
να διαφύγει οποιοδήποτε σωματίδιο.
Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε, πως η Γενική Σχετικότητα έδωσε το έναυσμα για τη μελέτη του Σύμπαντος, ως μιας δυναμικής οντότητας, η τοπολογία της οποίας καθορίζε-
ται από τη συνολική μάζα - ενέργεια, η οποία περιέχεται σε αυτό.
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ο Einstein, σε συνεργασία με τον Ινδό φυσικό και μαθηματικό Satyendra Nat Bose (1894 – 1974 κ.ε), προέβλεψαν πως αέρια κάποιων μορφών, αν βρεθούν σε συνθήκες που πλησιάζουν το απόλυτο μηδέν (0°Κ ή -273°C ), παύουν να συμπεριφέρονται ως συλλογή ανεξάρτητων σωματιδίων. Με την ψύξη τα υποατομικά μποζόνια, με ακέριο spin, περιέρχονται σε κατάσταση απόλυτης ακινησίας
και έτσι καταρρέουν σε μια κβαντική σημειακή ιδιομορφία, σε μια μακροσκοπική κβα-
ντική κατάσταση. Έτσι αντιδρούν πλέον ως ενιαία οντότητα, ως μια νέα κατάσταση της
ύλης, ως ένα «τεράστιο» κβαντικό αντικείμενο. Αυτή η νέα κβαντική μορφή ύλης, η οποία από τη φύση της θα πρέπει να είναι αόρατη, καλείται «συμπύκνωμα Bose» ή «συμπύκ-
νωμα Bose - Einstein» ή «BEC».
Ο Albert Einstein, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, υπήρξε ένα έντονα πολιτικοποιημένο προοδευτικό άτομο, πολέμιος του ναζισμού, φιλειρηνιστής, αντιρατσιστής και ουμανιστής. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, δραστηριοποιήθηκε σε αντιπολεμι-κές διαδηλώσεις. Προσκαλούσε τον κόσμο σε απείθεια και άρνηση στράτευσης. Μάλιστα επειδή πολλοί συνάδελφοι του συμμετείχαν ενεργά υπέρ του πολέμου, δεν έχαιρε γι' αυτό και μεγάλης εκτίμησης.
Μετά τον πόλεμο, η δράση που ανέλαβε υπέρ της συμφιλίωσης των λαών, αλλά και η θε-
τική του άποψη για τη Σοβιετική Ένωση, υπήρξαν οι αιτίες που έκαναν δύσκολη τη μετά-βασή του στις ΗΠΑ, ακόμα και για επιστημονική ενημέρωση.
Όταν ανέβηκαν στην εξουσία οι ναζί και ο Χίτλερ, ο Einstein ήταν στην Αμερική για δια-λέξεις. Μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να καταθέσει την Γερμανική υπηκοότητά του. Κράτησε την Ελβετική και ζήτησε και την Αμερικανική. Καθώς οι ναζί δήμευσαν το σπίτι του, τα βιβλία του, ακόμα και τις καταθέσεις του, υπήρχαν πολλοί που ένιωσαν απέ-
ραντη χαρά γι αυτό. Μια εφημερίδα του Βερολίνου (Berlin) μάλιστα έγραψε : «Καλά νέα από τον Einstein, δεν επιστρέφει από την Αμερική».
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, πως πολλοί φιλοναζί επιστήμονες είχαν αποκηρύξει τη θεωρία της Σχετικότητας, όχι στη βάση των επιστημονικών δεδομένων, αλλά χαρακτηρί-ζοντάς την γκεμπελικά, ως «ιουδαιοκομμουνιστική φυσική».
Ο Einstein υποστήριζε σταθερά και χωρίς ταλαντεύσεις την ειρηνική συνύπαρξη Εβραίων και Αράβων. Το 1955, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, προσπάθησε να κινητοποιήσει όσους επιστήμονες μπορούσε, υπέρ ενός πυρηνικού αφοπλισ-μού. Αυτή η ειρηνική παρέμβαση 11 διανοουμένων και επιστημόνων, είναι γνωστή ως το «Μανιφέστο Russell - Einstein».
Καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του, ταξίδεψε πολύ και έδωσε εκατοντάδες διαλέξεις, σε πολλές χώρες του κόσμου, από τις ΗΠΑ, μέχρι την Ιαπωνία και από την Κολομβία, μέχρι
την Παλαιστίνη. Δημοσίευσε επίσης εκατοντάδες κείμενα, τα οποία αφορούσαν όχι μόνο επιστημονικά θέματα, αλλά και θέσεις για την ειρήνη, τον αφοπλισμό, το σοσιαλισμό, κα-θώς και για την αναγκαιότητα δημιουργίας κράτους του Ισραήλ, το οποίο θα πρέπει να συμβιώσει ειρηνικά με το αντίστοιχο Παλαιστινιακό κράτος.
Πέθανε στις 18 Απριλίου του 1955, στον Πρίνστον (Princeton) του Νιού Τζέρσεϊ (New Jersey), στις ΗΠΑ.
Μετά το θάνατό του και προς τιμή του μεγάλου φυσικού, το ραδιενεργό χημικό στοιχείο
με ατομικό αριθμό 99, πήρε το όνομα Αϊνστάνιο (Einsteinium) (Es). Επίσης ο αστεροειδής 2001, της εσωτερικής κύριας ζώνης αστεροειδών, ονομάστηκε 2001 Einstein.
*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το κεφάλαιο "Βιογραφίες" του υπό
έκδοση τετράτομου έργου μου "Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό των Άστρων και των ουράνιων
αντικειμένων.
Κοσμάς Λεοντιάδης
Από πολλούς θεωρείται και δικαιολογημένα, ως ο μεγαλύτερος φυσικός επιστήμονας του 20ου αιώνα.
Το 1921 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ (Nobel prize) φυσικής, για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική και ειδικότερα για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου.
Από μικρός ο Einstein ασχολήθηκε με τη φυσική. Ο θείος του είχε ένα εργοστάσιο κατα-σκευής δυναμό, λαμπτήρων και τηλεφώνων, τα οποία εκείνη την εποχή αποτελούσαν
υψηλή τεχνολογία. Έτσι καθημερινά γινόταν συζήτηση για την επιστήμη στο σπίτι του
και το σχετικό ενδιαφέρον του μικρού Albert για τη φυσική προέκυψε φυσιολογικά.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης (Zurich) στην Ελβετία, όπου ολοκλήρωσε με επιτυχία τέσσερα χρόνια σπουδών στην φυσική, με ειδίκευση στην ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Maxwell. Μετά την αποφοίτησή του, το 1900, πήρε την ελβετική υπηκοότητα, δούλεψε για δύο μήνες ως καθηγητής μαθηματικών και το 1902 προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό γραφείο ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη (Bern).
Το 1908, ο Einstein διορίστηκε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης (Bern)και το
1911 έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (Prague). Αργότερα, το
1914, επέστρεψε στη Γερμανία και έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου (Berlin).
Από πολύ νωρίς, ο Einstein μελέτησε τις ανεπάρκειες της Νευτώνειας μηχανικής και προσπάθησε να συμφιλιώσει τους νόμους της μηχανικής, με τους νόμους του ηλεκτρο-μαγνητικού πεδίου. Από αυτή του την προσπάθεια προέκυψε η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας (1905), σύμφωνα με την οποία ο χώρος και ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι σε μια κοινή δομή, το χωροχρονικό συνεχές. Τόσο ο χώρος όσο και ο
χρόνος μπορούν να στρεβλωθούν, να επεκταθούν και να συμπιεστούν. Επίσης μέσα
από την Ειδική Σχετικότητα έδειξε την ισοδυναμία ύλης και ενέργειας μέσα από τον πασίγνωστο τύπο E = mc2, όπου E είναι η ενέργεια, m η μάζα και c η ταχύτητα του
φωτός. Στην ουσία, ο Einstein έδειξε πως η μάζα είναι μία μορφή ενέργειας.
Κατέληξε ακόμα στο σωστό συμπέρασμα, πως η ταχύτητα του φωτός στο κενό, είναι
σταθερή, ανεξάρτητα από το ποιος τη μετρά και πως είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα με
την οποία μπορεί να τρέξει οτιδήποτε μέσα στο Σύμπαν.
Ασχολήθηκε ακόμη με τα κλασικά προβλήματα της στατιστικής μηχανικής, η οποία περιγράφει με στατιστικό τρόπο τις θερμικές ιδιότητες των σωμάτων, με βάση τη θε-
ωρία των πιθανοτήτων κατά την περιγραφή των κινήσεων των ατόμων.
Ο κλάδος της στατιστικής μηχανικής, είχε θεμελιωθεί στα τέλη του 19ου αιώνα, κυρίως
από τον τον Αυστριακό φυσικό Ludwig Eduard Boltzmann (1844 - 1906 κ.ε), αλλά και
από το διάσημο Σκωτσέζο φυσικό και μαθηματικό James Clerk Maxwell (1831 - 1879 κ.ε).
Ο Einstein απέδειξε τη διττή φύση του φωτός, στηριζόμενος στην υπόθεση της κβάντω-
σης, η οποία είχε εισαχθεί νωρίτερα από τον Max Planck, για την ερμηνεία της ακτινο-βολίας του μέλανος σώματος. Το πιο γνωστό ίσως κβαντισμένο μέγεθος είναι η ενέργεια
της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, για την οποία, οι Planck και Einstein απέδειξαν
πως εκπέμπεται και απορροφάται σε διακριτά πακέτα ενέργειας, τα οποία ονομάζονται κβάντα (quanta). Οι εργασίες αυτές αποτέλεσαν βάση για την ανάπτυξη της κβαντομηχανικής.
Ο Albert Einstein συνέχισε να ασχολείται με τα προβλήματα της στατιστικής μηχανικής
και της Κβαντικής θεωρίας και κατόρθωσε να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις στη θεω-
ρία των σωματιδίων και την κίνηση των μορίων.
Ερεύνησε τις θερμικές ιδιότητες του φωτός με χαμηλή πυκνότητα ακτινοβολίας και τις παρατηρήσεις του έθεσε τα θεμέλια της θεωρίας των φωτονίων (κβάντα φωτός), με την οποία αρχικά ο Max Planck ήταν αντίθετος.
Αργότερα ήρθε σε «ρήξη» με την Κβαντική θεωρία και το βασικό αξίωμα της, δηλαδή
την «αρχή της απροδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας», η οποία διατυπώθηκε το 1927, από το Γερμανό θεωρητικό φυσικό Werner Heisenberg, (1901 - 1976 κ.ε) και σύμφωνα
με την οποία είναι αδύνατο να μετρήσουμε με απεριόριστη ακρίβεια, τη θέση και την ορ-
μή ενός σωμάτιου ταυτόχρονα. Σε αντίθεση λοιπόν με την αρχή της αιτιοκρατίας, την
οποία πρέσβευε ο Einstein, η αρχή της απροσδιοριστίας υποστηρίζει πως υπάρχουν γεγονότα των οποίων η εκδήλωση δεν υπαγορεύεται από κάποια αιτία.
Ο Einstein ήταν οπαδός της αιτιοκρατίας (ντετερμινισμός) και πίστευε πως οι νόμοι της φυσικής δεν μπορούν να βασίζονται σε ένα τυχαίο γεγονός. Αυτές του οι απόψεις εμπε-ριέχονται στην περίφημη φράση του «ο θεός δεν παίζει ζάρια στο Σύμπαν».
Το πιθανότερο είναι πως είχε άδικο. Μερικές φορές, η φύση μπορεί να παίζει ζάρια.
Το 1915 ο Einstein παρουσίασε τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, η οποία στην ουσία αντικαθιστούσε τη θεωρία της βαρύτητας του Isaac Newton (1643 - 1727 κ.ε). Σύμφωνα
με τη Γενική Σχετικότητα, η βαρύτητα δεν θεωρείται ως το
αποτέλεσμα μιας δύναμης, αλλά οφείλεται στην καμπύλωση του χωροχρόνου, η οποία προκαλείται από την περιεχόμενη στον χωροχρόνο ύλη και ενέργεια. Δηλαδή η θεωρία βαρύτητας του Einstein περιγράφει την βαρυτική δύναμη μέσω των καμπυλώσεων του χωροχρόνου, παρουσία μάζας.
Μερικά βασικά συμπεράσματα της Γενικής σχετικότητας, είναι τα παρακάτω :
1) Η επιτάχυνση είναι βαρύτητα. Δεν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τη βαρύτητα από την επιτάχυνση. 2) Ο χρόνος μέσα σε ένα χωροχρονικό συνεχές περνά πιο αργά από ότι έξω
από αυτό. 3) Μια μάζα δεν έλκει μια άλλη μάζα, αλλά η μάζα στρεβλώνει το χώρο και το χρόνο γύρω της και στη συνέχεια η στρέβλωση αυτή επιβάλλει στη μάζα τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί. 4) Όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα της ύλης σε μια περιοχή τόσο μεγαλύτερη είναι η καμπυλότητα του χωροχρόνου. 5) Η ταχύτητα του φωτός (c) στο κενό (299.792,458 χλμ/δευτ.), είναι σταθερή, ανεξάρτητα από το ποιος παρατηρητής τη μετρά και αποτελεί την οριακή ταχύτητα στη φύση, την οποία κανένα υλικό σώμα δεν μπορεί να υπερβεί.
Η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας αποδείχτηκε και πειραματικά. Το 1919 κατά τη διάρ-
κεια μιας ηλιακής έκλειψης στο νησί Príncipe, στον Ατλαντικό ωκεανό, ο Arthur Stanley Eddington μέτρησε την εκτροπή του φωτός των άστρων καθώς
αυτοί περνούσαν πολύ κοντά από τον Ήλιο. Οι μετρήσεις του επιβεβαίωσαν τη θεωρία
της Σχετικότητας, μιας και έδειξαν τη στρέβλωση του φωτός, έδειξαν δηλαδή πως ο
χώρος καμπυλώνεται από τη βαρύτητα και το φως που θα διέρχεται μέσα από αυτόν δεν ακολουθεί ευθεία, αλλά καμπύλη τροχιά. Την επόμενη μέρα ο Einstein έγινε για πρώτη φορά εξώφυλλο σε εφημερίδα. Ήταν πλέον διάσημος.
Επίσης η μετατόπιση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή, για την οποία ο Einstein είχε προτείνει πως οφειλόταν στα αποτελέσματα της Γενικής Σχετικότητας, επιβεβαιώθηκε
και αυτή πειραματικά.
Μια από τις πιο ακραίες προβλέψεις της Γενικής Σχετικότητας είναι και η ύπαρξη των μαύρων οπών (black hole), δηλαδή περιοχών του χώρου μέσα από τις οποίες δεν μπορεί
να διαφύγει οποιοδήποτε σωματίδιο.
Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε, πως η Γενική Σχετικότητα έδωσε το έναυσμα για τη μελέτη του Σύμπαντος, ως μιας δυναμικής οντότητας, η τοπολογία της οποίας καθορίζε-
ται από τη συνολική μάζα - ενέργεια, η οποία περιέχεται σε αυτό.
Στις αρχές τις δεκαετίας του 1920, ο Einstein, σε συνεργασία με τον Ινδό φυσικό και μαθηματικό Satyendra Nat Bose (1894 – 1974 κ.ε), προέβλεψαν πως αέρια κάποιων μορφών, αν βρεθούν σε συνθήκες που πλησιάζουν το απόλυτο μηδέν (0°Κ ή -273°C ), παύουν να συμπεριφέρονται ως συλλογή ανεξάρτητων σωματιδίων. Με την ψύξη τα υποατομικά μποζόνια, με ακέριο spin, περιέρχονται σε κατάσταση απόλυτης ακινησίας
και έτσι καταρρέουν σε μια κβαντική σημειακή ιδιομορφία, σε μια μακροσκοπική κβα-
ντική κατάσταση. Έτσι αντιδρούν πλέον ως ενιαία οντότητα, ως μια νέα κατάσταση της
ύλης, ως ένα «τεράστιο» κβαντικό αντικείμενο. Αυτή η νέα κβαντική μορφή ύλης, η οποία από τη φύση της θα πρέπει να είναι αόρατη, καλείται «συμπύκνωμα Bose» ή «συμπύκ-
νωμα Bose - Einstein» ή «BEC».
Ο Albert Einstein, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, υπήρξε ένα έντονα πολιτικοποιημένο προοδευτικό άτομο, πολέμιος του ναζισμού, φιλειρηνιστής, αντιρατσιστής και ουμανιστής. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, δραστηριοποιήθηκε σε αντιπολεμι-κές διαδηλώσεις. Προσκαλούσε τον κόσμο σε απείθεια και άρνηση στράτευσης. Μάλιστα επειδή πολλοί συνάδελφοι του συμμετείχαν ενεργά υπέρ του πολέμου, δεν έχαιρε γι' αυτό και μεγάλης εκτίμησης.
Μετά τον πόλεμο, η δράση που ανέλαβε υπέρ της συμφιλίωσης των λαών, αλλά και η θε-
τική του άποψη για τη Σοβιετική Ένωση, υπήρξαν οι αιτίες που έκαναν δύσκολη τη μετά-βασή του στις ΗΠΑ, ακόμα και για επιστημονική ενημέρωση.
Όταν ανέβηκαν στην εξουσία οι ναζί και ο Χίτλερ, ο Einstein ήταν στην Αμερική για δια-λέξεις. Μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να καταθέσει την Γερμανική υπηκοότητά του. Κράτησε την Ελβετική και ζήτησε και την Αμερικανική. Καθώς οι ναζί δήμευσαν το σπίτι του, τα βιβλία του, ακόμα και τις καταθέσεις του, υπήρχαν πολλοί που ένιωσαν απέ-
ραντη χαρά γι αυτό. Μια εφημερίδα του Βερολίνου (Berlin) μάλιστα έγραψε : «Καλά νέα από τον Einstein, δεν επιστρέφει από την Αμερική».
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, πως πολλοί φιλοναζί επιστήμονες είχαν αποκηρύξει τη θεωρία της Σχετικότητας, όχι στη βάση των επιστημονικών δεδομένων, αλλά χαρακτηρί-ζοντάς την γκεμπελικά, ως «ιουδαιοκομμουνιστική φυσική».
Ο Einstein υποστήριζε σταθερά και χωρίς ταλαντεύσεις την ειρηνική συνύπαρξη Εβραίων και Αράβων. Το 1955, λίγους μήνες πριν το θάνατό του, προσπάθησε να κινητοποιήσει όσους επιστήμονες μπορούσε, υπέρ ενός πυρηνικού αφοπλισ-μού. Αυτή η ειρηνική παρέμβαση 11 διανοουμένων και επιστημόνων, είναι γνωστή ως το «Μανιφέστο Russell - Einstein».
Καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του, ταξίδεψε πολύ και έδωσε εκατοντάδες διαλέξεις, σε πολλές χώρες του κόσμου, από τις ΗΠΑ, μέχρι την Ιαπωνία και από την Κολομβία, μέχρι
την Παλαιστίνη. Δημοσίευσε επίσης εκατοντάδες κείμενα, τα οποία αφορούσαν όχι μόνο επιστημονικά θέματα, αλλά και θέσεις για την ειρήνη, τον αφοπλισμό, το σοσιαλισμό, κα-θώς και για την αναγκαιότητα δημιουργίας κράτους του Ισραήλ, το οποίο θα πρέπει να συμβιώσει ειρηνικά με το αντίστοιχο Παλαιστινιακό κράτος.
Πέθανε στις 18 Απριλίου του 1955, στον Πρίνστον (Princeton) του Νιού Τζέρσεϊ (New Jersey), στις ΗΠΑ.
Μετά το θάνατό του και προς τιμή του μεγάλου φυσικού, το ραδιενεργό χημικό στοιχείο
με ατομικό αριθμό 99, πήρε το όνομα Αϊνστάνιο (Einsteinium) (Es). Επίσης ο αστεροειδής 2001, της εσωτερικής κύριας ζώνης αστεροειδών, ονομάστηκε 2001 Einstein.
*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το κεφάλαιο "Βιογραφίες" του υπό
έκδοση τετράτομου έργου μου "Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό των Άστρων και των ουράνιων
αντικειμένων.
Κοσμάς Λεοντιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)