"... Κατά κάποιον τρόπο, οι δέκα εντολές είναι τα δέκα άρθρα του χριστιανικού ηθικού «συντάγματος» (κώδικα) πάνω στα οποία στηρίζονται οι επιμέρους ηθικοί νόμοι.
Όμως, η τήρηση αυτού του «συντάγματος» δεν επαφίεται στο χριστιανισμό των χρισ-
τιανών, όπως το κυρίως ειπείν σύνταγμα στον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά στο
φόβο της τιμωρίας στον άλλο κόσμο. Που όσοι τον αψηφούν κάνουν καλύτερα τη δου-
λειά τους στη Γη.
Σου λένε οι άνθρωποι, και δικαίως : Αυτόν εδώ τον κόσμο, τον βλέπουμε και τον ξέρου-
με. Τον «άλλο κόσμο» όμως δεν τον βλέπουμε και γι’ αυτό τον φανταζόμαστε, ή τον ονειρευόμαστε. Λοιπόν, ας τα βολέψουμε πρώτα στον ορατό κόσμο, κι ας αφήσουμε
τη φροντίδα για τον αόρατο στους παπάδες, που είναι ειδικοί και ξέρουν καλύτερα.
Οι δυο κόσμοι, «αυτός» και ο «άλλος», πάντα μπέρδευαν ο ένας τον άλλο, σαν να στέ-
κονταν εχθρικά ο ένας απέναντι στον άλλο: Αν πρόκοβες σ’ αυτόν τον κόσμο, θα ‘σουν
ένας ανεπρόκοπος στον άλλο. Αλλά αν σιγουρευόσουν πως κέρδισες τον άλλο, θα αδια-φορούσες εντελώς για τούτον. Κι έτσι, τούτος ο κόσμος έγινε τελικά για τους έξυπνους
κι ο άλλος για τους χάχες, όπως άλλωστε το λέει ρητά και κατηγορηματικά κι εκείνο το «,μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».
Η υπερβολική φροντίδα για τη «βασιλεία των ουρανών» αφήνει ελεύθερο το πεδίο δρά-
σης των βασιλέων επί της Γης, καθώς και όλων των βασιλικών ή μη καθαρμάτων.
Ο καθένας στο βασίλειό του, λοιπόν, κι ο φτωχός στο δικό του εις τους ουρανούς, ένθ’ απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός..."
*Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας"
Όμως, η τήρηση αυτού του «συντάγματος» δεν επαφίεται στο χριστιανισμό των χρισ-
τιανών, όπως το κυρίως ειπείν σύνταγμα στον πατριωτισμό των Ελλήνων, αλλά στο
φόβο της τιμωρίας στον άλλο κόσμο. Που όσοι τον αψηφούν κάνουν καλύτερα τη δου-
λειά τους στη Γη.
Σου λένε οι άνθρωποι, και δικαίως : Αυτόν εδώ τον κόσμο, τον βλέπουμε και τον ξέρου-
με. Τον «άλλο κόσμο» όμως δεν τον βλέπουμε και γι’ αυτό τον φανταζόμαστε, ή τον ονειρευόμαστε. Λοιπόν, ας τα βολέψουμε πρώτα στον ορατό κόσμο, κι ας αφήσουμε
τη φροντίδα για τον αόρατο στους παπάδες, που είναι ειδικοί και ξέρουν καλύτερα.
Οι δυο κόσμοι, «αυτός» και ο «άλλος», πάντα μπέρδευαν ο ένας τον άλλο, σαν να στέ-
κονταν εχθρικά ο ένας απέναντι στον άλλο: Αν πρόκοβες σ’ αυτόν τον κόσμο, θα ‘σουν
ένας ανεπρόκοπος στον άλλο. Αλλά αν σιγουρευόσουν πως κέρδισες τον άλλο, θα αδια-φορούσες εντελώς για τούτον. Κι έτσι, τούτος ο κόσμος έγινε τελικά για τους έξυπνους
κι ο άλλος για τους χάχες, όπως άλλωστε το λέει ρητά και κατηγορηματικά κι εκείνο το «,μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».
Η υπερβολική φροντίδα για τη «βασιλεία των ουρανών» αφήνει ελεύθερο το πεδίο δρά-
σης των βασιλέων επί της Γης, καθώς και όλων των βασιλικών ή μη καθαρμάτων.
Ο καθένας στο βασίλειό του, λοιπόν, κι ο φτωχός στο δικό του εις τους ουρανούς, ένθ’ απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός..."
*Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου