Διεθνής ομάδα ερευνητών διατύπωσε μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τη δημιουργία του Ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η γέννηση του Ήλιου και των πλανητών είναι προϊόντα της επίδρασης που είχε στην περιοχή μας ένας υπερκαινοφα-
νής (supernova), δηλαδή μια αστρική έκρηξη. Τυχαίες μεταβολές στην πυκνότητα νεφε-λωμάτων αερίων και σκόνης δημιουργούν συμπυκνώσεις ύλης. Οι συμπυκνώσεις αυτές αναπτύσσονται σιγά σιγά και τελικά αρχίζουν να συμπιέζονται κάτω από την ίδια τους
τη βαρύτητα. Δημιουργούνται έτσι σφαιρίδια (globules), δηλαδή μικρά, πυκνά, σφαιρικά και σκοτεινά νέφη που είναι τα πρώτα στάδια των πρωτοαστέρων.
Στην περιοχή που βρίσκεται τώρα το Hλιακό μας σύστημα βρισκόταν ένα νεφέλωμα αε-ρίων και σκόνης. Πριν από περίπου 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια, κάτι «πείραξε» το νεφέ-λωμα, προκαλώντας το φαινόμενο της συμπύκνωσης ύλης από το οποίο προέκυψε ο πρω-τοαστέρας (που εξελίχθηκε στον Ήλιο) γύρω από τον οποίο σχηματίστηκε ο δίσκος ύλης από τον οποίο προέκυψαν οι πλανήτες και τελικά το Ηλιακό μας σύστημα.
Οι μετεωρίτες θεωρούνται μέρος των δομικών υλικών του Ηλιακού μας συστήματος και είναι υλικά τα οποία δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν σε κάποιο διαστημικό σώμα (πλανήτη, δορυφόρο κλπ). Οι ερευνητές μελέτησαν συνέκριναν τα ίχνη από πυρήνες στοιχείων που υπήρχαν σε αφθονία όταν το Ηλιακό μας σύστημα βρισκόταν σε βρεφική ηλικία (π.χ πυρήνες βηρυλλίου) με αντίστοιχα στοιχεία από μετεωρίτες.
Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Yong-Zhong Qian της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας
του Πανεπιστημίου της Μινεσότα που θεωρείται αυθεντία στο τι συμβαίνει μετά από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς και τι χημικά στοιχεία δημιουργούνται από αυτή. Αφού μελέ-τησαν δεδομένα από μετεωρίτες οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επίμαχοι πυρήνες από το βρεφικό Ηλιακό σύστημα προέρχονταν από μία έκρηξη υπερκαινοφανούς (supernova).
Οι ερευνητές σχεδίασαν στη συνέχεια μοντέλα και προσομοιώσεις που δείχνουν ότι αυτό που… πείραξε το νεφέλωμα που βρισκόταν στην περιοχή μας ήταν ένας υπερκαινοφανής (supernova).«Πρόκειται για τις ιατροδικαστικές αποδείξεις που χρειαζόμαστε για να εξη-γήσουμε το πώς δημιουργήθηκε το Ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει ο Yong-Zhong Qian.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το άστρο που εξερράγη είχε μάζα 12 φορές μεγαλύτερη από
αυτή του Ήλιου κάτι που αν ισχύει είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον αφού πρόκειται για την μικρότερη σε μέγεθος κατηγορία άστρων που αυτοκαταστρέφονται σε εκρήξεις supernova.
Περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα "διαταραγμένο" νέφος αερίου και σκόνης τελικά σχημάτισε το Ηλιακό μας σύστημα. Η επακόλουθη βαρυτική κατάρρευση σχημάτι-
σε τον πρωτο-ήλιο με ένα ευρύτερο δίσκο όπου εκεί γεννήθηκαν οι πλανήτες.
Αυτό το νέφος μπορεί να ήταν παρόμοιο με κάποια περιοχή σε αυτό το πολύ μεγαλύτερο συγκρότημα αερίου και σκόνης (της εικόνας της ανάρτησης), περίπου, 4.500 έτη φωτός μακριά μας, στον αστερισμό του Κύκνου, όπως παρατηρήθηκε από το τηλεσκόπιο της
NASA, Spitzer
Πηγές πληροφοριών : Επιθεώρηση «Nature Communications» - ΑΠΕ
νής (supernova), δηλαδή μια αστρική έκρηξη. Τυχαίες μεταβολές στην πυκνότητα νεφε-λωμάτων αερίων και σκόνης δημιουργούν συμπυκνώσεις ύλης. Οι συμπυκνώσεις αυτές αναπτύσσονται σιγά σιγά και τελικά αρχίζουν να συμπιέζονται κάτω από την ίδια τους
τη βαρύτητα. Δημιουργούνται έτσι σφαιρίδια (globules), δηλαδή μικρά, πυκνά, σφαιρικά και σκοτεινά νέφη που είναι τα πρώτα στάδια των πρωτοαστέρων.
Στην περιοχή που βρίσκεται τώρα το Hλιακό μας σύστημα βρισκόταν ένα νεφέλωμα αε-ρίων και σκόνης. Πριν από περίπου 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια, κάτι «πείραξε» το νεφέ-λωμα, προκαλώντας το φαινόμενο της συμπύκνωσης ύλης από το οποίο προέκυψε ο πρω-τοαστέρας (που εξελίχθηκε στον Ήλιο) γύρω από τον οποίο σχηματίστηκε ο δίσκος ύλης από τον οποίο προέκυψαν οι πλανήτες και τελικά το Ηλιακό μας σύστημα.
Οι μετεωρίτες θεωρούνται μέρος των δομικών υλικών του Ηλιακού μας συστήματος και είναι υλικά τα οποία δεν κατάφεραν να ενσωματωθούν σε κάποιο διαστημικό σώμα (πλανήτη, δορυφόρο κλπ). Οι ερευνητές μελέτησαν συνέκριναν τα ίχνη από πυρήνες στοιχείων που υπήρχαν σε αφθονία όταν το Ηλιακό μας σύστημα βρισκόταν σε βρεφική ηλικία (π.χ πυρήνες βηρυλλίου) με αντίστοιχα στοιχεία από μετεωρίτες.
Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Yong-Zhong Qian της Σχολής Φυσικής και Αστρονομίας
του Πανεπιστημίου της Μινεσότα που θεωρείται αυθεντία στο τι συμβαίνει μετά από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς και τι χημικά στοιχεία δημιουργούνται από αυτή. Αφού μελέ-τησαν δεδομένα από μετεωρίτες οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι επίμαχοι πυρήνες από το βρεφικό Ηλιακό σύστημα προέρχονταν από μία έκρηξη υπερκαινοφανούς (supernova).
Οι ερευνητές σχεδίασαν στη συνέχεια μοντέλα και προσομοιώσεις που δείχνουν ότι αυτό που… πείραξε το νεφέλωμα που βρισκόταν στην περιοχή μας ήταν ένας υπερκαινοφανής (supernova).«Πρόκειται για τις ιατροδικαστικές αποδείξεις που χρειαζόμαστε για να εξη-γήσουμε το πώς δημιουργήθηκε το Ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει ο Yong-Zhong Qian.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το άστρο που εξερράγη είχε μάζα 12 φορές μεγαλύτερη από
αυτή του Ήλιου κάτι που αν ισχύει είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον αφού πρόκειται για την μικρότερη σε μέγεθος κατηγορία άστρων που αυτοκαταστρέφονται σε εκρήξεις supernova.
Περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένα "διαταραγμένο" νέφος αερίου και σκόνης τελικά σχημάτισε το Ηλιακό μας σύστημα. Η επακόλουθη βαρυτική κατάρρευση σχημάτι-
σε τον πρωτο-ήλιο με ένα ευρύτερο δίσκο όπου εκεί γεννήθηκαν οι πλανήτες.
Αυτό το νέφος μπορεί να ήταν παρόμοιο με κάποια περιοχή σε αυτό το πολύ μεγαλύτερο συγκρότημα αερίου και σκόνης (της εικόνας της ανάρτησης), περίπου, 4.500 έτη φωτός μακριά μας, στον αστερισμό του Κύκνου, όπως παρατηρήθηκε από το τηλεσκόπιο της
NASA, Spitzer
Πηγές πληροφοριών : Επιθεώρηση «Nature Communications» - ΑΠΕ
