Ο Τιτάνας, ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου ίσως είναι το μόνο μέρος
στο πλανητικό μας σύστημα όπου θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι.
Η ιδέα μιας ανθρώπινης αποικίας στον Τιτάνα, τον δορυφόρο του Κρόνου, εκ πρώτης όψεως φαίνεται τρελή. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του κυμαίνεται γύρω στους -180 βαθμούς Κελσίου, ενώ ο ουρανός του βρέχει μεθάνιο και αιθάνιο, τα οποία σχηματίζουν ποτάμια που εκβάλουν σε λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων!
Παρ’ όλα αυτά, ο Τιτάνας ίσως είναι το μόνο μέρος του ηλιακού μας συστήματος, στο
οποίο είναι δυνατόν να κατασκευάσουμε μια μόνιμη και αυτάρκη ανθρώπινη αποικία.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε αφού εξετάσουμε τους πλανήτες (και τους δορυ-
φόρους τους) στο πλανητικό μας σύστημα με έναν νέο τρόπο: οικολογικά.
Πως πρέπει να είναι ο κατάλληλος βιότοπος για μια ανθρώπινη αποικία στο μέλλον; Υποθέτουμε ότι η ανθρώπινη φύση θα παραμείνει η ίδια. Οι άνθρωποι του μέλλοντος
θα έχουν τα ίδια κίνητρα και ανάγκες που έχουμε τώρα. Μιλώντας πρακτικά, το σπίτι
τους θα πρέπει να διαθέτει άφθονη ενέργεια, κατάλληλες θερμοκρασίες και προστασία
από τους κινδύνους του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της κοσμικής ακτινο-βολίας, για την οποία νέες μελέτες δείχνουν ότι είναι αναπόφευκτα επικίνδυνη για βιολογικά όντα όπως ο άνθρωπος.
Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν εξετάσει τη Σελήνη ή τον Άρη, ως το επό-
μενο βήμα για μια ανθρώπινη αποικία. Ο Ερμής και η Αφροδίτη απορρίφθηκαν. Ο μεν Ερμής γιατί είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, με ακραίες θερμοκρασίες και άλλες φυσικές συνθήκες που είναι εντελώς αφιλόξενες, η δε ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι δηλητη-ριώδης, εξοντωτικά βαριά και υπερβολικά θερμή, εξαιτίας του φαινομένου του θερμο-κηπίου. Θα ήταν δυνατόν να ζει κανείς σε μεγάλα αερόστατα που θα αιωρούνταν ψηλά
στην ατμόσφαιρά της, όμως είναι δύσκολο να βρεθεί ένας τρόπος αυτοτροφοδότησης
μιας τέτοιας αποικίας.
Όμως, ενώ η Σελήνη και ο Άρης φαίνονται να είναι οι πιο λογικοί προορισμοί για την δημιουργία αποικίας, εμφανίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα. Δεν προστατεύονται από μαγνητόσφαιρα ή ατμόσφαιρα. Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες, τα υψηλής ενέργειας σωματίδια από μακρινά σουπερνόβα, βομβαρδίζουν τις επιφάνειες της Σελήνης και του Άρη, και οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν πολλά χρόνια κάτω από έναν τέτοιο βομβαρδισμό επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων.
Η πρόκληση καρκίνου εξαιτίας αυτής της ισχυρής ακτινοβολίας ήταν γνωστή εδώ και
καιρό, αν και δεν είχε ερευνηθεί ποσοτικά με ικανοποιητικό τρόπο. Όμως οι έρευνες των τελευταίων δυο χρόνων πρόσθεσαν έναν ακόμα πιθανό κίνδυνο: εγκεφαλική βλάβη.
Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες περιέχουν σωματίδια όπως πυρήνες σιδήρου που κινού-
νται με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, και μπορούν να καταστρέ-
ψουν τον εγκεφαλικό ιστό.
Ερευνητές μελέτησαν τα αποτελέσματα της έκθεσης ποντικών σε τέτοιου είδους ακτι-νοβολία και διέγνωσαν εγκεφαλικές βλάβες και απώλεια των γνωστικών τους ικανοτή-
των. Η έρευνα υποδεικνύει ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για την αποστολή αστροναυ-
τών στον Άρη, κι ότι προς το παρόν δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουν εκεί.
Στη Γη προστατευόμαστε από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες από τους υδρατμούς
που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. Το 50% των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων σταματάνε αφού διανύσουν δυο μέτρα νερού. Πρακτικά, ένα καταφύγιο στη Σελήνη ή στον Άρη θα ήταν ασφαλές από την ακτινοβολία μόνο αν κατασκευαζόταν κάτω από το έδαφός τους.
Αλλά οι υπόγειες κατασκευές είναι δύσκολο να γίνουν, δεν είναι πρακτικές και ούτε είναι εύκολο να επεκταθούν. Για να μην λέμε πολλά, σκεφτείτε πως θα ήταν η ζωή μας αν ζού-σαμε κάτω από το έδαφος! Ποιο λοιπόν θα ήταν το πλεονέκτημα για να γίνει κάτι τέτοιο στον Άρη;
Πέραν του πλανήτη Άρη, εκεί όπου ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιβιώσει είναι σε κά-ποιους από τους δορυφόρους του Δία ή του Κρόνου. Υπάρχουν δεκάδες επιλογές μεταξύ αυτών, αλλά ο νικητής είναι ο δορυφόρος του Κρόνου, Τιτάνας.
Ο Τιτάνας είναι το μόνο μέρος – εκτός από τη Γη – στο ηλιακό μας σύστημα με υγρή επι-φάνεια. Με τις λίμνες μεθανίου και αιθανίου να μοιάζουν εκπληκτικά με τους σχηματισ-
μούς του νερού πάνω στη Γη. Στον Τιτάνα βρέχει μεθάνιο, δημιουργώντας ποτάμια που καταλήγουν σε λίμνες, και στερεοί υδρογονάνθρακες σχηματίζουν λόφους που μοιάζουν πολύ με τους αμμόλοφους της Γης.
Για την προστασία από την επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία, ο Τιτάνας διαθέτει μια ατ-μόσφαιρα αζώτου 50% πυκνότερη της Γης, αλλά και την μαγνητόσφαιρα του Κρόνου
που επίσης παρέχει προστασία. Στην επιφάνειά του, βρίσκονται τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων σε στερεά και υγρή μορφή έτοιμες προς χρήση για την παραγωγή ενέργειας.
Αν και η ατμόσφαιρά του στερείται οξυγόνου, το παγωμένο νερό ακριβώς κάτω από την επιφάνεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή οξυγόνου για την αναπνοή, αλλά και την καύση των υδρογονανθράκων.
Μπορεί να κάνει κρύο στον Τιτάνα, -180 ° C, αλλά χάρη στις «απεριόριστες» ποσότητες υδρογονανθράκων οι κάτοικοι – εκτός από την παραγωγή ενέργειας – , θα μπορούσαν
να κατασκευάζουν κατοικίες από πλαστικό και μεγάλους θόλους φουσκωμένους με ζεστό οξυγόνο και άζωτο. Η ευκολία κατασκευής τους θα δημιουργήσει τεράστιους εσωτερικούς χώρους.
Οι Τιτάνιοι (οι κάτοικοι του Τιτάνα), δεν θα περνάνε όλη τους τη ζωή στο εσωτερικό των κατοικιών τους. Οι δυνατότητες διασκέδασης στον Τιτάνα είναι μοναδικές. Για παράδειγ-
μα, θα μπορούσαν να πετάξουν. Η ασθενής βαρύτητα, παρόμοια με την βαρύτητα στη Σελήνη, σε συνδυασμό με την πυκνή ατμόσφαιρα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να πε-
τάνε φορώντας φτερά στις πλάτες τους. Ακόμα κι αν τα φτερά καταστραφούν, δεν θα υπάρχει καμία ανησυχία, αφού η προσγείωση θα είναι πολύ απαλή.
Με τα σημερινά μέσα ένα ταξίδι προς τον Τιτάνα είναι δύσκολο διότι διαρκεί επτά χρό-
νια, εκτός κι αν κατασκευάσουμε διαστημικά σκάφη που θα κινούνται ταχύτερα.
Από την άλλη, μπορεί το ταξίδι στη Σελήνη ή στον Άρη να διαρκεί λιγότερο, όμως θα
πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, αν υπάρχει κάποια περίπτωση το ανθρώπινο είδος να εποικίσει
κάπου αλλού στο πλανητικό μας σύστημα, θα πρέπει να επενδύει στην καθαρή επιστή-
μη της εξερεύνησης του διαστήματος και της εξέλιξης της τεχνολογίας που απαιτείται
για τη διατήρηση της υγείας του ανθρώπου στο διάστημα.
*Απόσπασμα από το άρθρο των Charles Wohlforth και Amanda R. Hendrix, στο
Scientific American, με τίτλο: "Let’s Colonize Titan", το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα physicsgg (Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο)
** Στην εικόνα... καλλιτεχνική απεικόνιση παγόβουνων από υδρογονάνθρακες στην επιφάνεια του δορυφόρου του Κρόνου, Τιτάνα
στο πλανητικό μας σύστημα όπου θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι.
Η ιδέα μιας ανθρώπινης αποικίας στον Τιτάνα, τον δορυφόρο του Κρόνου, εκ πρώτης όψεως φαίνεται τρελή. Η θερμοκρασία στην επιφάνειά του κυμαίνεται γύρω στους -180 βαθμούς Κελσίου, ενώ ο ουρανός του βρέχει μεθάνιο και αιθάνιο, τα οποία σχηματίζουν ποτάμια που εκβάλουν σε λίμνες και θάλασσες υδρογονανθράκων!
Παρ’ όλα αυτά, ο Τιτάνας ίσως είναι το μόνο μέρος του ηλιακού μας συστήματος, στο
οποίο είναι δυνατόν να κατασκευάσουμε μια μόνιμη και αυτάρκη ανθρώπινη αποικία.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουμε αφού εξετάσουμε τους πλανήτες (και τους δορυ-
φόρους τους) στο πλανητικό μας σύστημα με έναν νέο τρόπο: οικολογικά.
Πως πρέπει να είναι ο κατάλληλος βιότοπος για μια ανθρώπινη αποικία στο μέλλον; Υποθέτουμε ότι η ανθρώπινη φύση θα παραμείνει η ίδια. Οι άνθρωποι του μέλλοντος
θα έχουν τα ίδια κίνητρα και ανάγκες που έχουμε τώρα. Μιλώντας πρακτικά, το σπίτι
τους θα πρέπει να διαθέτει άφθονη ενέργεια, κατάλληλες θερμοκρασίες και προστασία
από τους κινδύνους του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της κοσμικής ακτινο-βολίας, για την οποία νέες μελέτες δείχνουν ότι είναι αναπόφευκτα επικίνδυνη για βιολογικά όντα όπως ο άνθρωπος.
Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι ερευνητές έχουν εξετάσει τη Σελήνη ή τον Άρη, ως το επό-
μενο βήμα για μια ανθρώπινη αποικία. Ο Ερμής και η Αφροδίτη απορρίφθηκαν. Ο μεν Ερμής γιατί είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, με ακραίες θερμοκρασίες και άλλες φυσικές συνθήκες που είναι εντελώς αφιλόξενες, η δε ατμόσφαιρα της Αφροδίτης είναι δηλητη-ριώδης, εξοντωτικά βαριά και υπερβολικά θερμή, εξαιτίας του φαινομένου του θερμο-κηπίου. Θα ήταν δυνατόν να ζει κανείς σε μεγάλα αερόστατα που θα αιωρούνταν ψηλά
στην ατμόσφαιρά της, όμως είναι δύσκολο να βρεθεί ένας τρόπος αυτοτροφοδότησης
μιας τέτοιας αποικίας.
Όμως, ενώ η Σελήνη και ο Άρης φαίνονται να είναι οι πιο λογικοί προορισμοί για την δημιουργία αποικίας, εμφανίζουν ένα σημαντικό πρόβλημα. Δεν προστατεύονται από μαγνητόσφαιρα ή ατμόσφαιρα. Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες, τα υψηλής ενέργειας σωματίδια από μακρινά σουπερνόβα, βομβαρδίζουν τις επιφάνειες της Σελήνης και του Άρη, και οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν πολλά χρόνια κάτω από έναν τέτοιο βομβαρδισμό επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων.
Η πρόκληση καρκίνου εξαιτίας αυτής της ισχυρής ακτινοβολίας ήταν γνωστή εδώ και
καιρό, αν και δεν είχε ερευνηθεί ποσοτικά με ικανοποιητικό τρόπο. Όμως οι έρευνες των τελευταίων δυο χρόνων πρόσθεσαν έναν ακόμα πιθανό κίνδυνο: εγκεφαλική βλάβη.
Οι γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες περιέχουν σωματίδια όπως πυρήνες σιδήρου που κινού-
νται με ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός, και μπορούν να καταστρέ-
ψουν τον εγκεφαλικό ιστό.
Ερευνητές μελέτησαν τα αποτελέσματα της έκθεσης ποντικών σε τέτοιου είδους ακτι-νοβολία και διέγνωσαν εγκεφαλικές βλάβες και απώλεια των γνωστικών τους ικανοτή-
των. Η έρευνα υποδεικνύει ότι δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για την αποστολή αστροναυ-
τών στον Άρη, κι ότι προς το παρόν δεν θα ήταν δυνατόν να επιβιώσουν εκεί.
Στη Γη προστατευόμαστε από τις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες από τους υδρατμούς
που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα. Το 50% των γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων σταματάνε αφού διανύσουν δυο μέτρα νερού. Πρακτικά, ένα καταφύγιο στη Σελήνη ή στον Άρη θα ήταν ασφαλές από την ακτινοβολία μόνο αν κατασκευαζόταν κάτω από το έδαφός τους.
Αλλά οι υπόγειες κατασκευές είναι δύσκολο να γίνουν, δεν είναι πρακτικές και ούτε είναι εύκολο να επεκταθούν. Για να μην λέμε πολλά, σκεφτείτε πως θα ήταν η ζωή μας αν ζού-σαμε κάτω από το έδαφος! Ποιο λοιπόν θα ήταν το πλεονέκτημα για να γίνει κάτι τέτοιο στον Άρη;
Πέραν του πλανήτη Άρη, εκεί όπου ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιβιώσει είναι σε κά-ποιους από τους δορυφόρους του Δία ή του Κρόνου. Υπάρχουν δεκάδες επιλογές μεταξύ αυτών, αλλά ο νικητής είναι ο δορυφόρος του Κρόνου, Τιτάνας.
Ο Τιτάνας είναι το μόνο μέρος – εκτός από τη Γη – στο ηλιακό μας σύστημα με υγρή επι-φάνεια. Με τις λίμνες μεθανίου και αιθανίου να μοιάζουν εκπληκτικά με τους σχηματισ-
μούς του νερού πάνω στη Γη. Στον Τιτάνα βρέχει μεθάνιο, δημιουργώντας ποτάμια που καταλήγουν σε λίμνες, και στερεοί υδρογονάνθρακες σχηματίζουν λόφους που μοιάζουν πολύ με τους αμμόλοφους της Γης.
Για την προστασία από την επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία, ο Τιτάνας διαθέτει μια ατ-μόσφαιρα αζώτου 50% πυκνότερη της Γης, αλλά και την μαγνητόσφαιρα του Κρόνου
που επίσης παρέχει προστασία. Στην επιφάνειά του, βρίσκονται τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων σε στερεά και υγρή μορφή έτοιμες προς χρήση για την παραγωγή ενέργειας.
Αν και η ατμόσφαιρά του στερείται οξυγόνου, το παγωμένο νερό ακριβώς κάτω από την επιφάνεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή οξυγόνου για την αναπνοή, αλλά και την καύση των υδρογονανθράκων.
Μπορεί να κάνει κρύο στον Τιτάνα, -180 ° C, αλλά χάρη στις «απεριόριστες» ποσότητες υδρογονανθράκων οι κάτοικοι – εκτός από την παραγωγή ενέργειας – , θα μπορούσαν
να κατασκευάζουν κατοικίες από πλαστικό και μεγάλους θόλους φουσκωμένους με ζεστό οξυγόνο και άζωτο. Η ευκολία κατασκευής τους θα δημιουργήσει τεράστιους εσωτερικούς χώρους.
Οι Τιτάνιοι (οι κάτοικοι του Τιτάνα), δεν θα περνάνε όλη τους τη ζωή στο εσωτερικό των κατοικιών τους. Οι δυνατότητες διασκέδασης στον Τιτάνα είναι μοναδικές. Για παράδειγ-
μα, θα μπορούσαν να πετάξουν. Η ασθενής βαρύτητα, παρόμοια με την βαρύτητα στη Σελήνη, σε συνδυασμό με την πυκνή ατμόσφαιρα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να πε-
τάνε φορώντας φτερά στις πλάτες τους. Ακόμα κι αν τα φτερά καταστραφούν, δεν θα υπάρχει καμία ανησυχία, αφού η προσγείωση θα είναι πολύ απαλή.
Με τα σημερινά μέσα ένα ταξίδι προς τον Τιτάνα είναι δύσκολο διότι διαρκεί επτά χρό-
νια, εκτός κι αν κατασκευάσουμε διαστημικά σκάφη που θα κινούνται ταχύτερα.
Από την άλλη, μπορεί το ταξίδι στη Σελήνη ή στον Άρη να διαρκεί λιγότερο, όμως θα
πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των επικίνδυνων κοσμικών ακτίνων.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, αν υπάρχει κάποια περίπτωση το ανθρώπινο είδος να εποικίσει
κάπου αλλού στο πλανητικό μας σύστημα, θα πρέπει να επενδύει στην καθαρή επιστή-
μη της εξερεύνησης του διαστήματος και της εξέλιξης της τεχνολογίας που απαιτείται
για τη διατήρηση της υγείας του ανθρώπου στο διάστημα.
*Απόσπασμα από το άρθρο των Charles Wohlforth και Amanda R. Hendrix, στο
Scientific American, με τίτλο: "Let’s Colonize Titan", το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα physicsgg (Φυσικοί και Φυσική από το διαδίκτυο)
** Στην εικόνα... καλλιτεχνική απεικόνιση παγόβουνων από υδρογονάνθρακες στην επιφάνεια του δορυφόρου του Κρόνου, Τιτάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου