Πλατεία Κοραή, στο κέντρο της Αθήνας... Μια σπουδαία γιαγιά αγοράζει στον ξυπόλητο άστεγο ένα ζευγάρι παπούτσια, και μας δίνει απλόχερα μαθήματα ανθρωπιάς...

Δεν είναι που του αγόρασε τα παπούτσια...
Είναι που προσαρμόστηκε στο ύψος του, είναι που τον κοιτά κατάματα, ισότιμα,
είναι που ετοιμάζεται να τα φορέσει στα πόδια του, που κρυώνουν...
Είναι που ζέστανε και μας, σε καιρούς παγωμένους, απάνθρωπους, αποξενωμένους, αδιάφορους... Είναι που μας θύμισε, πως υπάρχουν ακόμα "μεταξωτοί" άνθρωποι...

*Κείμενο της Τ. Γ. δημοσιευμένο στο "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"