Δεν υπάρχουν μεγαλοφυείς λαοί...

Δεν υπάρχουν μεγαλοφυείς λαοί. Υπάρχουν μονό μεγαλοφυείς άνθρωποι. 
Και αν ένας λαός όπως οι αρχαίοι Έλληνες δημιουργεί έναν μεγαλειώδη πολιτισμό, 
αυτό δεν οφείλεται στο φανταστικό άθροισμα, που ονομάστηκε δολίως και σκοπίμως, «Εθνική ιδιοφυΐα», προκειμένου να παράξει ιδεολογική κάλυψη ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ 
ΑΠΑΤΗ, διάσπαρτη σε τούτον τον Νεοελληνικό τόπο, αλλά στην ιστορική συγκυρία, 
καθώς και στην γεωγραφική θέση εντός της οποίας τελείται η ιστορική συγκυρία, σε 
μια δεδομένη στιγμή του ιστορικού χρόνου.

Η Ελλάδα λοιπόν από γεωγραφική άποψη είναι η καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου. 
Ήταν επόμενα φυσικό να γίνει ο χώρος συνάντησης, όλων των Μεσογειακών πολιτισμών, όλων των επιστημών και όλων των θρησκειών, που κάποτε συναποτέλεσαν αυτό που ονομάστηκε «Ελληνικός πολιτισμός». Που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η κορύφωση 
στην οποία έφτασε ο ευρύτερος Μεσογειακός πολιτισμός, από τότε που πρωτοεμφανί-
στηκε στην Βαβυλωνία, στην Ασσυρία και στην Αίγυπτο.
Αυτό σημαίνει πως δεν νομιμοποιούμαστε να είμαστε υπερήφανοι για τους αρχαίους 
μας πρόγονους. Πρώτον, διότι ουδεμία καθορισμένη φυλετική σχέση έχουμε με τους αρχαίους μας προγόνους  και το δεύτερο, γιατί πολιτιστικά απέχουμε έτη φωτός από εκείνους.
Άλλωστε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ήταν μια πανσπερμία. Ουδείς θα μπορούσε να 
αποδείξει την άνευ νοήματος άλλωστε, φυλετική καθαρότητα των αρχαίων Ελλήνων, 
πολύ περισσότερο όταν και σήμερα τούτη η καθαρότητα είναι ένας χονδροει-δέστατος μύθος προς κατανάλωση ηλίθιων και «εθνικοφρόνων». Που όσο 
πιο εθνικόφρονες είναι, τόσο μικρότερη σχέση έχουν με τον Ελληνικό πολιτισμό.

*Απόσπασμα από τη συλλογή άρθρων του Βασίλη Ραφαηλίδη, η οποία εκδόθηκε με 
τίτλο, «Έλληνες και Νεοέλληνες».