Επιστήμονες, οι οποίοι ανέλυσαν εκ νέου δεδομένα από δυο διαστημικές αποστολές, έρχονται να ανατρέψουν προηγούμενα ευρήματα ανιχνεύοντας παρουσία νερού σε όλη
την επιφάνεια της Σελήνης και όχι μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές ή σε συγκεκριμένους τύπους εδάφους όπως είχαν δείξει παλαιότερες μελέτες. Σύμφωνα μάλιστα με τη νέα ανάλυση, το νερό φαίνεται να είναι παρόν στον φυσικό δορυφόρο μας τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και της νύχτας, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι μπορούμε να έχουμε εύκολη πρόσβαση σε αυτό.
Τα νέα αποτελέσματα ενδέχεται να βοηθήσουν τους ειδικούς να κατανοήσουν καλύτερα ποια είναι η προέλευση του σεληνιακού νερού και κατά πόσον αυτό μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιμο. Το τελευταίο ενδιαφέρει ιδιαίτερα όσους σχεδιάζουν μελλοντικές αποστολές ή και βάσεις στη Σελήνη καθώς το νερό που υπάρχει εκεί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε σαν πόσιμο νερό είτε, μετατρεπόμενο σε υδρογόνο και οξυγόνο,
σαν καύσιμο για πυραύλους και οξυγόνο για την αναπνοή.
«Είδαμε ότι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και σε οποιοδήποτε μήκος ή πλάτος και αν κοιτάξουμε, το σήμα δείχνει ότι το νερό είναι πάντα παρόν» δήλωσε σε δελτίο Τύπου
ο Τζόσουα Μπάντφιλντ από το Ινστιτούτο Επιστήμης του Διαστήματος στο Μπόλντερ
του Κολοράντο των ΗΠΑ, κύριος συγγραφέας της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». «Η παρουσία του νερού δεν φαίνεται να εξαρτάται
από τη σύσταση της επιφάνειας ενώ το νερό φαίνεται να παραμένει στην ίδια θέση».
Η νέα ανάλυση αντικρούει προηγούμενες μελέτες οι οποίες είχαν ανιχνεύσει νερό κυ-
ρίως στις πολικές περιοχές της Σελήνης ενώ είχαν επίσης διαπιστώσει ότι το σήμα γι-
νόταν περισσότερο δυνατό ή ασθενές ακολουθώντας τη σεληνιακή ημέρα. Με βάση
αυτά τα παλαιότερα ευρήματα ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα μόρια του
νερού «πηδούν» επάνω στη σεληνιακή επιφάνεια έως ότου φθάσουν σε ψυχρότερα
σημεία, όπως π.χ. μέσα στους κρατήρες ή στις περιοχές κοντά στους πόλους, όπου και παγιδεύονται.
Καθώς όλα τα μέχρι τώρα αποτελέσματα έχουν βασιστεί ως επί το πλείστον σε δεδο-
μένα τα οποία έχουν συλλεχθεί από απόσταση και παρουσιάζουν ανεπαίσθητες διαφοροποιήσεις, η διαμάχη παραμένει ανοιχτή. Μιλώντας πάντως για διάσπαρτη
και σταθερή παρουσία νερού τα νέα ευρήματα, αν ευσταθούν, υποδηλώνουν ότι θα
πρέπει να πρόκειται κατά κύριο λόγο για υδροξύλιο (OH), έναν στενό «συγγενή» του
νερού που αποτελείται από ένα μόριο οξυγόνου και ένα μόριο υδρογόνου αντί για δυο.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
την επιφάνεια της Σελήνης και όχι μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές ή σε συγκεκριμένους τύπους εδάφους όπως είχαν δείξει παλαιότερες μελέτες. Σύμφωνα μάλιστα με τη νέα ανάλυση, το νερό φαίνεται να είναι παρόν στον φυσικό δορυφόρο μας τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και της νύχτας, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι μπορούμε να έχουμε εύκολη πρόσβαση σε αυτό.
Τα νέα αποτελέσματα ενδέχεται να βοηθήσουν τους ειδικούς να κατανοήσουν καλύτερα ποια είναι η προέλευση του σεληνιακού νερού και κατά πόσον αυτό μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιμο. Το τελευταίο ενδιαφέρει ιδιαίτερα όσους σχεδιάζουν μελλοντικές αποστολές ή και βάσεις στη Σελήνη καθώς το νερό που υπάρχει εκεί θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε σαν πόσιμο νερό είτε, μετατρεπόμενο σε υδρογόνο και οξυγόνο,
σαν καύσιμο για πυραύλους και οξυγόνο για την αναπνοή.
«Είδαμε ότι οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και σε οποιοδήποτε μήκος ή πλάτος και αν κοιτάξουμε, το σήμα δείχνει ότι το νερό είναι πάντα παρόν» δήλωσε σε δελτίο Τύπου
ο Τζόσουα Μπάντφιλντ από το Ινστιτούτο Επιστήμης του Διαστήματος στο Μπόλντερ
του Κολοράντο των ΗΠΑ, κύριος συγγραφέας της μελέτης η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature Geoscience». «Η παρουσία του νερού δεν φαίνεται να εξαρτάται
από τη σύσταση της επιφάνειας ενώ το νερό φαίνεται να παραμένει στην ίδια θέση».
Η νέα ανάλυση αντικρούει προηγούμενες μελέτες οι οποίες είχαν ανιχνεύσει νερό κυ-
ρίως στις πολικές περιοχές της Σελήνης ενώ είχαν επίσης διαπιστώσει ότι το σήμα γι-
νόταν περισσότερο δυνατό ή ασθενές ακολουθώντας τη σεληνιακή ημέρα. Με βάση
αυτά τα παλαιότερα ευρήματα ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα μόρια του
νερού «πηδούν» επάνω στη σεληνιακή επιφάνεια έως ότου φθάσουν σε ψυχρότερα
σημεία, όπως π.χ. μέσα στους κρατήρες ή στις περιοχές κοντά στους πόλους, όπου και παγιδεύονται.
Καθώς όλα τα μέχρι τώρα αποτελέσματα έχουν βασιστεί ως επί το πλείστον σε δεδο-
μένα τα οποία έχουν συλλεχθεί από απόσταση και παρουσιάζουν ανεπαίσθητες διαφοροποιήσεις, η διαμάχη παραμένει ανοιχτή. Μιλώντας πάντως για διάσπαρτη
και σταθερή παρουσία νερού τα νέα ευρήματα, αν ευσταθούν, υποδηλώνουν ότι θα
πρέπει να πρόκειται κατά κύριο λόγο για υδροξύλιο (OH), έναν στενό «συγγενή» του
νερού που αποτελείται από ένα μόριο οξυγόνου και ένα μόριο υδρογόνου αντί για δυο.
*Αναδημοσίευση από το tovima.gr/science
