Ουιτζιλοπότστλι (Huitzilopochtli)... O θεός του Πολέμου των Αζτέκων...

H μάνα του, η θεά Κοατλίκουε, έμεινε έγκυος όταν φύσηξε ένας δυνατός άνεμος, σηκώνοντας ένα σύννεφο από φύλλα, τα οποία έπεσαν πάνω της και τη γονιμοποί-
ησαν. H συγκεκριμένη θεά είχε ήδη πολλά παιδιά, τα οποία ντράπηκαν για τον 
ατιμωτικό τρόπο με τον οποίο έμεινε έγκυος και συνωμότησαν για να τη σκοτώσουν. 
Τη στιγμή, λοιπόν, που πήγαν να την πετσοκόψουν, πετάχτηκε μέσα από την κοιλιά 
της ο Ουιτζιλοπότστλι και έσφαξε και τα 400 ετεροθαλή αδέρφια του.
Την αδερφή του, την μοχθηρή αρχισυνωμότρια, δεν τη σκότωσε για χάρη της μάνας 
του, επειδή την υπεραγαπούσε και τη μεταμόρφωσε στη Σελήνη. Μάλιστα, εκτός 
από θεός του πολέμου ο Ουιτζιλοπότστλι, λατρευόταν και ως θεός του Ήλιου, με τους Αζτέκους να εξηγούν μ' αυτόν τον τρόπο το αιώνιο 'κυνηγητό Ήλιου - Σελήνης και την 
αέναη αλλαγή της μέρας με τη νύχτα.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο θεός του Πολέμου σκότωσε και τον ανιψιό του, τον γιο μιας 
άλλης αδερφής του με όνομα που δεν μπορώ καν να το συλλαβίσω και πέταξε την καρ-
διά του στη λίμνη Τεξκόκο. 
Σύμφωνα με τον μύθο, οι πολεμιστές που πέθαιναν στη μάχη πήγαιναν να ζήσουν στο παλάτι του. Ο Αζτέκος θεός όμως ήταν τόσο φωτεινός, που για να τον δουν οι ψυχές 
των πολεμιστών έπρεπε να καλύπτουν τα μάτια τους με την ασπίδα τους και να βλέ-
πουν μέσα από τις σχισμές που είχαν σχηματιστεί κατά τη διάρκεια της μάχης. 
Όσο πιο πολλές σχισμές είχε η ασπίδα, τόσο πιο σκληρά είχαν πολεμήσει οι νεκροί 
και άρα τόσο καλύτερα μπορούσαν να τον δουν. Ήταν κάτι σαν προνόμιο για τους γενναιότερους.
Οι Αζτέκοι συνήθιζαν να τον τιμούν με ανθρωποθυσίες, στις οποίες άνοιγαν το στήθος 
των αιχμαλώτων και ξερίζωναν τις καρδιές τους, όσο ακόμη χτυπούσαν. 

*Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα oneman.gr, με κάποιες προσωπικές παρεμβάσεις