Αυτά τα παιδιά με τα λυπημένα πρόσωπα...
Αυτά τα παιδιά με τα ζαρωμένα χείλη...
Αυτά τα παιδιά με τα θλιμμένα μάτια...
Αυτά τα παιδιά με το κρυφό χαμόγελο στο βλέμμα τους...
Αυτά τα παιδιά που δε φοράνε κουκούλες στα πρόσωπα τους...
Αυτά τα παιδιά που έχουν σύντροφο τους τη γνώση...
Αυτά τα παιδιά με τις υψωμένες γροθιές...
Είναι τα ανθισμένα χαμομήλια σε φωτεινές πλαγιές...
Είναι οι ζουμεροί καρποί στα δέντρα του μέλλοντος...
Είναι οι προπομποί της νέας ζωής του Ανθρώπου...
Αυτά είναι τα παιδιά που θα σκορπίσουν την ελπίδα στο διάβα τους...
Αυτά είναι τα παιδιά που θα τραγουδήσουν αντάμα...
τραγούδια της λευτεριάς και της αγάπης...
Αυτά τα παιδιά, είναι τα δικά μας παιδιά…
Είναι τα παιδιά της μόρφωσης και του αγώνα...
Είναι τα παιδιά της μάνας γης...
Κοσμάς Λεοντιάδης
Αυτά τα παιδιά με τα ζαρωμένα χείλη...
Αυτά τα παιδιά με τα θλιμμένα μάτια...
Αυτά τα παιδιά με το κρυφό χαμόγελο στο βλέμμα τους...
Αυτά τα παιδιά που δε φοράνε κουκούλες στα πρόσωπα τους...
Αυτά τα παιδιά που έχουν σύντροφο τους τη γνώση...
Αυτά τα παιδιά με τις υψωμένες γροθιές...
Είναι τα ανθισμένα χαμομήλια σε φωτεινές πλαγιές...
Είναι οι ζουμεροί καρποί στα δέντρα του μέλλοντος...
Είναι οι προπομποί της νέας ζωής του Ανθρώπου...
Αυτά είναι τα παιδιά που θα σκορπίσουν την ελπίδα στο διάβα τους...
Αυτά είναι τα παιδιά που θα τραγουδήσουν αντάμα...
τραγούδια της λευτεριάς και της αγάπης...
Αυτά τα παιδιά, είναι τα δικά μας παιδιά…
Είναι τα παιδιά της μόρφωσης και του αγώνα...
Είναι τα παιδιά της μάνας γης...
Κοσμάς Λεοντιάδης
ΥΠΕΡΟΧΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφο ποίημα......
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφετε υπέροχα κύριε Λεοντιάδη..... Σοφία από Μόναχο Γερμανίας....
ΑπάντησηΔιαγραφή