Το πώς περάσαμε από το κοσμικό σκοτάδι σε μια κατάσταση όπου υπάρχει φως παρα-
μένει μέχρι σήμερα ένα μυστήριο. Μια πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της
Iowa δίνει μια θεωρία μετά από παρατήρηση σε μαύρες τρύπες.
Κατά το Big Bang, το γεγονός που δημιούργησε το σύμπαν, υπήρξε τόσο καυτό, πυκνό αέριο, ώστε το φως είχε παγιδευτεί εντελώς. Γι’ αυτό και το σύμπαν ήταν εντελώς σκο-
τεινό. Πολύ αργότερα, ίσως ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά, το σύμπαν διεστάλη,
έγινε περισσότερο διαφανές και τελικά γέμισε γαλαξίες, πλανήτες, αστέρια κτλ.,
τα οποία εξέπεμπαν φως. Έτσι δημιουργήθηκε το σύμπαν που γνωρίζουμε σήμερα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστήμιου της Iowa θεωρούν ότι από τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο των γαλαξιών φεύγει ύλη με τέτοια βία ώστε το υλικό αυτό τρυ-
πάει τα περιβάλλοντα νέφη και έτσι επιτρέπει στο φως να διαφύγει. Οι ερευνητές
κατέληξαν σε αυτήν τη θεωρία μετά από παρατήρηση ενός κοντινού γαλαξία, απ’ όπου διέφευγε υπεριώδης ακτινοβολία.
«Είναι πιθανό η μαύρη τρύπα να δημιουργεί ανέμους που βοηθούν να διαφύγει από τα αστέρια η ιονίζουσα ακτινοβολία. Έτσι είναι πιθανό οι μαύρες τρύπες να έχουν βοηθήσει στο να καταστεί το σύμπαν πιο διάφανο», λέει ο Philip Kaaret, καθηγητής στο UI Department of Physics and Astronomy.
Ο Kaaret και η ομάδα του εστίασαν το ερευνητικό τους ενδιαφέρον στον γαλαξία Tol
1247-232, που βρίσκεται περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το Μάιο του
2016, χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο που βρίσκεται σε τροχιά και ονομάζεται Chandra,
είδαν μια πηγή ακτίνας Χ, της οποίας η φωτεινότητα παρουσίαζε διακυμάνσεις.
Η ομάδα αποφάσισε πως δεν πρόκειται για άστρο.
«Τα άστρα δεν έχουν αλλαγές στη φωτεινότητα», παρατηρεί ο Kaaret. «Ένα καλό παρά-δειγμα είναι ο ήλιος μας. Για να υπάρξει αλλαγή στη φωτεινότητα, θα πρέπει να είναι ένα
μικρό αντικείμενο και αυτό σημαίνει, τελικά, μαύρη τρύπα».
Ωστόσο, πώς μπορεί μια μαύρη τρύπα να εκτινάσσει ύλη, από τη στιγμή που η βαρυτική έλξη ρουφάει τα πάντα γύρω της;
Η γρήγορη απάντηση είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα. Εξάλλου δύσκολα μπορεί κανείς να τις μελετήσει. Ωστόσο, πρόσφατα οι αστρονόμοι έχουν προσφέρει μια ερμηνεία. Η ύλη που διαφεύγει χτυπάει στην επιταχυνόμενη περιστρεφόμενη ενέργεια της ίδιας της μαύρης τρύπας. Καθώς η βαρύτητα έλκει την ύλη προς τα μέσα της μαύρης τρύπας, η μαύ-
ρη αυτή τρύπα περιστρέφεται ταχύτερα. Κι ενώ αυξάνει η βαρυτική έλξη της, η ταχύτητα επίσης δημιουργεί ενέργεια.
«Καθώς η ύλη πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, αρχίσει να περιστρέφεται και η ταχεία περιστροφή ωθεί ορισμένα κομμάτια ύλης έξω», λέει ο Kaaret. «Δημιουργούνται αυτοί
οι έντονοι άνεμοι που θα μπορούσαν να δημιουργούν ένα δρόμο διαφυγής για την υπε-
ριώδη ακτινοβολία. Αυτό μπορεί να συνέβη με τους πρώτους γαλαξίες».
Πηγή πληροφοριών : physics4u.gr
μένει μέχρι σήμερα ένα μυστήριο. Μια πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της
Iowa δίνει μια θεωρία μετά από παρατήρηση σε μαύρες τρύπες.
Κατά το Big Bang, το γεγονός που δημιούργησε το σύμπαν, υπήρξε τόσο καυτό, πυκνό αέριο, ώστε το φως είχε παγιδευτεί εντελώς. Γι’ αυτό και το σύμπαν ήταν εντελώς σκο-
τεινό. Πολύ αργότερα, ίσως ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά, το σύμπαν διεστάλη,
έγινε περισσότερο διαφανές και τελικά γέμισε γαλαξίες, πλανήτες, αστέρια κτλ.,
τα οποία εξέπεμπαν φως. Έτσι δημιουργήθηκε το σύμπαν που γνωρίζουμε σήμερα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστήμιου της Iowa θεωρούν ότι από τις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο των γαλαξιών φεύγει ύλη με τέτοια βία ώστε το υλικό αυτό τρυ-
πάει τα περιβάλλοντα νέφη και έτσι επιτρέπει στο φως να διαφύγει. Οι ερευνητές
κατέληξαν σε αυτήν τη θεωρία μετά από παρατήρηση ενός κοντινού γαλαξία, απ’ όπου διέφευγε υπεριώδης ακτινοβολία.
«Είναι πιθανό η μαύρη τρύπα να δημιουργεί ανέμους που βοηθούν να διαφύγει από τα αστέρια η ιονίζουσα ακτινοβολία. Έτσι είναι πιθανό οι μαύρες τρύπες να έχουν βοηθήσει στο να καταστεί το σύμπαν πιο διάφανο», λέει ο Philip Kaaret, καθηγητής στο UI Department of Physics and Astronomy.
Ο Kaaret και η ομάδα του εστίασαν το ερευνητικό τους ενδιαφέρον στον γαλαξία Tol
1247-232, που βρίσκεται περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Το Μάιο του
2016, χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο που βρίσκεται σε τροχιά και ονομάζεται Chandra,
είδαν μια πηγή ακτίνας Χ, της οποίας η φωτεινότητα παρουσίαζε διακυμάνσεις.
Η ομάδα αποφάσισε πως δεν πρόκειται για άστρο.
«Τα άστρα δεν έχουν αλλαγές στη φωτεινότητα», παρατηρεί ο Kaaret. «Ένα καλό παρά-δειγμα είναι ο ήλιος μας. Για να υπάρξει αλλαγή στη φωτεινότητα, θα πρέπει να είναι ένα
μικρό αντικείμενο και αυτό σημαίνει, τελικά, μαύρη τρύπα».
Ωστόσο, πώς μπορεί μια μαύρη τρύπα να εκτινάσσει ύλη, από τη στιγμή που η βαρυτική έλξη ρουφάει τα πάντα γύρω της;
Η γρήγορη απάντηση είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα. Εξάλλου δύσκολα μπορεί κανείς να τις μελετήσει. Ωστόσο, πρόσφατα οι αστρονόμοι έχουν προσφέρει μια ερμηνεία. Η ύλη που διαφεύγει χτυπάει στην επιταχυνόμενη περιστρεφόμενη ενέργεια της ίδιας της μαύρης τρύπας. Καθώς η βαρύτητα έλκει την ύλη προς τα μέσα της μαύρης τρύπας, η μαύ-
ρη αυτή τρύπα περιστρέφεται ταχύτερα. Κι ενώ αυξάνει η βαρυτική έλξη της, η ταχύτητα επίσης δημιουργεί ενέργεια.
«Καθώς η ύλη πέφτει μέσα σε μια μαύρη τρύπα, αρχίσει να περιστρέφεται και η ταχεία περιστροφή ωθεί ορισμένα κομμάτια ύλης έξω», λέει ο Kaaret. «Δημιουργούνται αυτοί
οι έντονοι άνεμοι που θα μπορούσαν να δημιουργούν ένα δρόμο διαφυγής για την υπε-
ριώδη ακτινοβολία. Αυτό μπορεί να συνέβη με τους πρώτους γαλαξίες».
Πηγή πληροφοριών : physics4u.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου