Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το θύμα!
Κώστας Βάρναλης
Δεν είναι απλώς ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, όπως έλεγε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, αλλά είναι και τόσο χοντροκομμένα τα μυθεύματα που μας σερβίρουν,
κάποιοι μάλιστα που επικαλούνται τον τίτλο του «ιστορικού»- που μόνο αγανάκτηση
σου προκαλούν.
Τα γράφω αυτά γιατί τυχαία έπεσα σε μια ιστοσελίδα που αναφέρετε σε ιστορικά γε-
γονότα και είδα τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον
«πρώτο Κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους» ο οποίος δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 27 Σεπτέμβρη του 1831.
Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις σχολιάζοντας τα ψέματα που διαβάζεις. Από την στάση του Καποδίστρια στην επανάσταση του 1821; Στην «αξιοζή-
λευτη δραστηριότητα» του για «τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας»;
Στην «πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ, την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός» που σύμφωνα με το δημοσίευμα «αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση» της Ελλάδας;
Αρχικά να πούμε ότι η δολοφονία του Καποδίστρια από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου, δεν ήταν παρά
μια κατάληξη στην αντιπαράθεση που είχαν οι εξουσιαστικές κάστες της εποχής.
Από κει και πέρα ας δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο ρόλος του Καποδίστρια του οποίου την αγιογραφία κάνουν οι αστοί.
Μεγάλος γαιοκτήμονας ο ίδιος, βρέθηκε «φυτευτός» (με μεθοδεύσεις είχε εκλεγεί από
την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας), από τις «μεγάλες δυνάμεις» τον Γενάρη του 1828 κυβερνήτης στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Το πρώτο που έκανε, ο Ι. Καποδίστριας, ήταν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα
χέρια του και να μεταβληθεί σε ένα τύπο ιδιόμορφου δικτάτορα. Έτσι κατέλυσε πραξι-κοπηματικά το Σύνταγμα της Τροιζήνας, κατάργησε όλους τους επαναστατικούς δημο-κρατικούς θεσμούς αντιπροσώπευσης (αντικαθιστώντας τους με το πλήρες ελεγχόμενο Πανελλήνιον), εξαπέλυσε ανελέητη δίωξη στις αστικοφιλελεύθερες ιδέες της εποχής
και τους εκπροσώπους τους (όπως στον Πολυζωίδη, τον Φαρμακίδης κ.ά).
Ο Καποδίστριας σύμφωνα με τον Γιάννη Κορδάτο ήταν «συντηρητικός ως το κόκαλο
και πιστός υπηρέτης της Ρωσικής πολιτικής», ενώ για τον ιστορικό και δημοσιογράφο
Τάσο Βουρνά ήταν «αριστοκράτης στην καταγωγή, ολιγαρχικός στις ιδέες, δοκιμασ-
μένος από την εποχή της Ρωσοκρατίας στα Εφτάνησα (1804), οπόταν σαν πληρεξού-
σιος της ξένης κατοχής έπνιξε στο αίμα την αγροτική εξέγερση της Κεφαλονιάς, είχε
πάρει σαφή θέση υπέρ του φεουδαρχισμού». Ο κομμουνιστής δάσκαλος και ιστορικός
Γιάννης Ζέβγος (το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Ταλαγάνης) ήταν ακόμα
ποιο επικριτικός για τον Ι. Καποδίστρια: «Ηταν αντιδραστικός διπλωμάτης της σχολής
Μέτερνιχ, στεγνός και πεισματάρης γραφειοκράτης, φανατικός οπαδός του τσαρισμού
στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική».
*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το θύμα!
Κώστας Βάρναλης
Δεν είναι απλώς ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, όπως έλεγε ο Ναπολέων Βοναπάρτης, αλλά είναι και τόσο χοντροκομμένα τα μυθεύματα που μας σερβίρουν,
κάποιοι μάλιστα που επικαλούνται τον τίτλο του «ιστορικού»- που μόνο αγανάκτηση
σου προκαλούν.
Τα γράφω αυτά γιατί τυχαία έπεσα σε μια ιστοσελίδα που αναφέρετε σε ιστορικά γε-
γονότα και είδα τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον
«πρώτο Κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους» ο οποίος δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 27 Σεπτέμβρη του 1831.
Δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις σχολιάζοντας τα ψέματα που διαβάζεις. Από την στάση του Καποδίστρια στην επανάσταση του 1821; Στην «αξιοζή-
λευτη δραστηριότητα» του για «τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας»;
Στην «πολιτική του οξυδέρκεια και πειθώ, την πολιτική και ηθική συγκρότηση του ανδρός» που σύμφωνα με το δημοσίευμα «αναδιοργάνωσε τη δημόσια διοίκηση» της Ελλάδας;
Αρχικά να πούμε ότι η δολοφονία του Καποδίστρια από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου, δεν ήταν παρά
μια κατάληξη στην αντιπαράθεση που είχαν οι εξουσιαστικές κάστες της εποχής.
Από κει και πέρα ας δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο ρόλος του Καποδίστρια του οποίου την αγιογραφία κάνουν οι αστοί.
Μεγάλος γαιοκτήμονας ο ίδιος, βρέθηκε «φυτευτός» (με μεθοδεύσεις είχε εκλεγεί από
την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας), από τις «μεγάλες δυνάμεις» τον Γενάρη του 1828 κυβερνήτης στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Το πρώτο που έκανε, ο Ι. Καποδίστριας, ήταν να συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα
χέρια του και να μεταβληθεί σε ένα τύπο ιδιόμορφου δικτάτορα. Έτσι κατέλυσε πραξι-κοπηματικά το Σύνταγμα της Τροιζήνας, κατάργησε όλους τους επαναστατικούς δημο-κρατικούς θεσμούς αντιπροσώπευσης (αντικαθιστώντας τους με το πλήρες ελεγχόμενο Πανελλήνιον), εξαπέλυσε ανελέητη δίωξη στις αστικοφιλελεύθερες ιδέες της εποχής
και τους εκπροσώπους τους (όπως στον Πολυζωίδη, τον Φαρμακίδης κ.ά).
Ο Καποδίστριας σύμφωνα με τον Γιάννη Κορδάτο ήταν «συντηρητικός ως το κόκαλο
και πιστός υπηρέτης της Ρωσικής πολιτικής», ενώ για τον ιστορικό και δημοσιογράφο
Τάσο Βουρνά ήταν «αριστοκράτης στην καταγωγή, ολιγαρχικός στις ιδέες, δοκιμασ-
μένος από την εποχή της Ρωσοκρατίας στα Εφτάνησα (1804), οπόταν σαν πληρεξού-
σιος της ξένης κατοχής έπνιξε στο αίμα την αγροτική εξέγερση της Κεφαλονιάς, είχε
πάρει σαφή θέση υπέρ του φεουδαρχισμού». Ο κομμουνιστής δάσκαλος και ιστορικός
Γιάννης Ζέβγος (το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Ταλαγάνης) ήταν ακόμα
ποιο επικριτικός για τον Ι. Καποδίστρια: «Ηταν αντιδραστικός διπλωμάτης της σχολής
Μέτερνιχ, στεγνός και πεισματάρης γραφειοκράτης, φανατικός οπαδός του τσαρισμού
στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική».
*Αναδημοσίευση από το "ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου