Οι «ειδικοί» περί τεχνών και η ανεξέλεγκτη και γεμάτη εμπάθειες «κριτική» τους…

Για τις τέχνες και ιδιαίτερα για την τέχνη της μουσικής και τους ανθρώπους που την υπηρετούν… κάποιοι, στο πέρασμα του χρόνου, συνεχίζουν να το «παίζουν» ειδήμονες 
και εις βάθος γνώστες, υπεράνω υποψίας… Φυσικά ο χώρος των μέσων κοινωνικής
δικτύωσης, όπως αποκαλούνται, είναι ο πλέον πρόσφορος για εύκολη λαϊκίστικη
«κριτική» και πολύ βολικός και «ανέξοδος».
Τις περισσότερες φορές βέβαια, οι όποιες απόψεις τους, αλλά και οι βαθυστόχαστες, γεμάτες τσιτάτα και αφορισμούς και καλυμμένες με τάχα πολιτική χροιά θέσεις τους, εκφράζουν διαμορφωμένα κοινωνικά ή προσωπικά κόμπλεξ, αλλά και μεγάλη έλλειψη γνώσεων και αυτό που απλά πετυχαίνουν, είναι να βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου 
στο ιστορικό γίγνεσθαι του πολιτισμού… μιας και δεν παίρνουν καθόλου υπόψη τους, 
ούτε την ιστορική πείρα, ούτε τη διαχρονικότητα,  ούτε και τη συνολική προσφορά στη διαμόρφωση της αισθητικής παιδείας στο πεδίο της τέχνης γενικότερα, αλλά ούτε την παράδοση και την παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Όλα τα παραπάνω βέβαια, δεν έχουν και μεγάλη σημασία γι αυτούς, μιας και οι ίδιοι αισθάνονται «ειδικοί» περί μουσικής και μπορούν να κρίνουν αρνητικά και δίχως φειδώ, ανθρώπους με τεράστια προσφορά, μόνο και μόνο επειδή δεν τους «πάνε» βρε αδελφέ
και ίσως επειδή, στη δεδομένη χρονική στιγμή άλλαξαν κάποιες συγκυρίες αποδοχής… 
ίσως ακόμα και επειδή έχουν μάθει να αντιλαμβάνονται την οποιαδήποτε μορφή τέχνης «ταμπελωμένη» και αυτό να το θεωρούν εκτός από φυσιολογικό… και προοδευτικό… 
Ειδικά δε, όταν αυτοί οι  κάποιοι, και είναι πολλοί δυστυχώς, αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και ενίοτε «κομμουνιστές», τότε το γεγονός γίνεται το λιγότερο λυπηρό, 

μιας και όλη η εν γένει προσέγγισή τους δε διαφέρει καθόλου, μα καθόλου, από τον υπόλοιπο «συρφετό», ο οποίος εκτός όλων των άλλων περιλαμβάνει και ακροδεξιές

φωνασκίες...

Κοσμάς Λεοντιάδης