α) Ρεύμα ακραίας και μαχητικά αντιδραστικής κατεύθυνσης, που γεννιέται μέσα στους κόλπους της αστικής τάξης της παρακμής και εκφράζεται σε μαζική κλίμακα στις συνθή-
κες του “καπιταλισμού που σαπίζει”. Καλείται να καθαγιάσει με ένα έντονα μυστικιστικό
και συγκινησιακό τρόπο τη συστηματική προσπάθεια διαιώνισης του χωρισμού της κοι-νωνίας σε προνομιούχους κυρίαρχους και υποδουλωμένους κυριαρχουμένους.
Παίζει αποφασιστικό ρόλο στη στροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας (συμπεριλαμβα-νομένης και της ίδιας της αστικής τάξης) της παρακμής στην ολοκληρωτική βαρβαρότη-
τα και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διάδοσης των προλήψεων των κυριάρ-
χων τάξεων στις ίδιες τους τις γραμμές.
β) Νομοτελειακό και αναπόφευκτο χαρακτηριστικό του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, όπου ο εθνικός ζυγός γίνεται στοιχείο ζωτικής ανάγκης για την επιβίωση του συστήματος στο σύνολο του και όχι μόνο για την άνοδο της μιας η της άλλης δύναμης.
γ) Αποδοτικό στοιχείο της πολιτικής μαζικών συμμαχιών του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Από την εποχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου ακόμη, ο Λένιν έχει παρατηρήσει ότι η προ-θυμία του οπορτουνιστικού σοσιαλιστικού ρεύματος να υποστηρίξει τον Πόλεμο είχε μια από τις βασικές αιτίες της στην προσδοκία συμμετοχής στην ιμπεριαλιστική λεηλασία,
στον προσπορισμό πλεονεκτημάτων σε βάρος των κατακτημένων λαών κλπ.
Τα ναζιστικά κηρύγματα της “κυρίαρχης φυλής” έδειχναν το ίδιο πολύ καθαρότερα και συμβάδισαν καθόλου τυχαία με μια πολιτική λεηλασίας της Ευρώπης μέχρι θανάτου προς όφελος των γερμανικών μονοπωλίων και των μαζικών τους συμμάχων. Πασίγνωστη έγινε
η φράση του Γ. Γκέμπελς: “Όλη η Ευρώπη θα πεθάνει για να ζήσει η Γερμανία”.
*Απόσπασμα από το άρθρο του Θανάση Παπαρήγα "Εθνικισμός και ρατσισμός",
το οποίο δημοσιεύθηκε στην "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" (1995, τεύχος 2)
κες του “καπιταλισμού που σαπίζει”. Καλείται να καθαγιάσει με ένα έντονα μυστικιστικό
και συγκινησιακό τρόπο τη συστηματική προσπάθεια διαιώνισης του χωρισμού της κοι-νωνίας σε προνομιούχους κυρίαρχους και υποδουλωμένους κυριαρχουμένους.
Παίζει αποφασιστικό ρόλο στη στροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας (συμπεριλαμβα-νομένης και της ίδιας της αστικής τάξης) της παρακμής στην ολοκληρωτική βαρβαρότη-
τα και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα διάδοσης των προλήψεων των κυριάρ-
χων τάξεων στις ίδιες τους τις γραμμές.
β) Νομοτελειακό και αναπόφευκτο χαρακτηριστικό του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, όπου ο εθνικός ζυγός γίνεται στοιχείο ζωτικής ανάγκης για την επιβίωση του συστήματος στο σύνολο του και όχι μόνο για την άνοδο της μιας η της άλλης δύναμης.
γ) Αποδοτικό στοιχείο της πολιτικής μαζικών συμμαχιών του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Από την εποχή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου ακόμη, ο Λένιν έχει παρατηρήσει ότι η προ-θυμία του οπορτουνιστικού σοσιαλιστικού ρεύματος να υποστηρίξει τον Πόλεμο είχε μια από τις βασικές αιτίες της στην προσδοκία συμμετοχής στην ιμπεριαλιστική λεηλασία,
στον προσπορισμό πλεονεκτημάτων σε βάρος των κατακτημένων λαών κλπ.
Τα ναζιστικά κηρύγματα της “κυρίαρχης φυλής” έδειχναν το ίδιο πολύ καθαρότερα και συμβάδισαν καθόλου τυχαία με μια πολιτική λεηλασίας της Ευρώπης μέχρι θανάτου προς όφελος των γερμανικών μονοπωλίων και των μαζικών τους συμμάχων. Πασίγνωστη έγινε
η φράση του Γ. Γκέμπελς: “Όλη η Ευρώπη θα πεθάνει για να ζήσει η Γερμανία”.
*Απόσπασμα από το άρθρο του Θανάση Παπαρήγα "Εθνικισμός και ρατσισμός",
το οποίο δημοσιεύθηκε στην "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" (1995, τεύχος 2)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου