Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, η κρατική εξουσία πέρασε, αν και
για σύντομο χρονικό διάστημα, μέχρι τις 28 Μάη 1871, στα χέρια του προλεταριάτου,
της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης.
Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από πολιτοφυλακή αποτελούμενη από όλους
τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν.
Η Κομμούνα πήρε σχεδόν αμέσως μέτρα προς εύνοια των εργατών : επέβαλε πάγωμα
των τιμών στα ενοίκια κατά την διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα ενεχυροδα-νειστήρια να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο
τα εργαλεία τους κατά την διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία, ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατάργησε τους τόκους.
Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό»
της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από
κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε
τον πραγματικό εχθρό.
Ο απολογισμός… περίπου 30.000 δολοφονημένοι εργάτες… ήρωες του παγκόσμιου προλεταριάτου…
Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημα-
σία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια.
Όπως έγραψε και ο Κ. Μαρξ… «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του
θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας.
Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η ιστορία στον πάσσαλο
της ατίμωσης από όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευ-
χές των παπάδων τους».
Κοσμάς Λεοντιάδης
για σύντομο χρονικό διάστημα, μέχρι τις 28 Μάη 1871, στα χέρια του προλεταριάτου,
της πιο πρωτοπόρας, της μοναδικής μέχρι το τέλος επαναστατικής τάξης.
Ο στρατός της πόλης αντικαταστάθηκε από πολιτοφυλακή αποτελούμενη από όλους
τους πολίτες που μπορούσαν να πολεμήσουν.
Η Κομμούνα πήρε σχεδόν αμέσως μέτρα προς εύνοια των εργατών : επέβαλε πάγωμα
των τιμών στα ενοίκια κατά την διάρκεια του πολέμου, απαγόρευσε στα ενεχυροδα-νειστήρια να πουλούν αγαθά καθώς οι εργάτες αναγκάστηκαν να βάλουν ενέχυρο
τα εργαλεία τους κατά την διάρκεια του πολέμου, κρατικοποίησε την εκκλησιαστική περιουσία, ανέβαλε την υποχρέωση καταβολής των χρεών, εξίσωσε τους μισθούς των υπαλλήλων και τους επέβαλε ανώτατο όριο και κατάργησε τους τόκους.
Για τη συντριβή της, η αστική τάξη της Γαλλίας συμμάχησε ακόμα και με τον «εχθρό»
της, τη γερμανική αστική τάξη (με την οποία βρισκόταν σε πόλεμο), έτσι ώστε από
κοινού να κατασφάξουν την εξεγερμένη εργατική τάξη του Παρισιού, που αποτελούσε
τον πραγματικό εχθρό.
Ο απολογισμός… περίπου 30.000 δολοφονημένοι εργάτες… ήρωες του παγκόσμιου προλεταριάτου…
Η Κομμούνα που ίδρυσαν οι εργάτες του Παρισιού έζησε μόνον 72 μέρες, αλλά η σημα-
σία της για τον παραπέρα απελευθερωτικό αγώνα της εργατικής τάξης ήταν τεράστια.
Όπως έγραψε και ο Κ. Μαρξ… «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του
θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας.
Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η ιστορία στον πάσσαλο
της ατίμωσης από όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευ-
χές των παπάδων τους».
Κοσμάς Λεοντιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου