Τα μάτια που ρωτάνε... (Κοσμάς Λεοντιάδης)...

Ξεκίνα τώρα απ’ την αρχή το ίδιο το ταξίδι,
εκεί και πάλι να βρεθείς σε τόπους με ειρήνη.

Άνοιξε δρόμους του μυαλού σ’ απέραντες ελπίδες,
θυμήσου, κράτησε γερά όλα αυτά που είδες.

Ψάξε τον κόσμο για να βρείς τα μάτια που ρωτάνε,
τα παιδικά τους όνειρα πόσο ακριβά πουλάνε.

Μην σταματήσεις, μην ξεχνάς του χρόνου τις θυσίες,
οι κολασμένες μας ζωές ας είναι οι αιτίες.

Κράτησε την αστροφεγγιά ψηλά στον ουρανό σου,
βόηθα και άλλους να ιδούν τον κόσμο το δικό σου. 

Κι όταν θα ανέβεις τα σκαλιά τ’ ονείρου τα χαμένα,
βάλε σημάδια μη χαθείς και συ όπως εμένα.