Ο Ινδουιστικός κοσμογονικός μύθος περιέχεται στα τέσσερα ιερά βιβλία Vedas (Βέδες).
Οι αρχαίοι Ινδοί πίστευαν ότι το Σύμπαν βρισκόταν σε μια ακατανόητη αιώνια κατάστα-
ση ύπνου.
Κάποια στιγμή το Brahman (το υπέρτατο, απρόσωπο, το άπειρο, το αμετάβλητο αιώνιο κοσμικό πνεύμα, η αφηρημένη υπερβατική κοσμική πραγματικότητα), ξύπνησε και γο-νιμοποίησε το θεϊκό του σπέρμα. Έτσι δημιουργήθηκε ένα εκτυφλωτικό «Κοσμικό χρυσό αυγό», μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Brahma (ο γιος του υπέρτατου όν-
τος) και έζησε εκεί περίπου 518,4 δισεκατομμύρια γήινα χρόνια.
Το Κοσμικό χρυσό αυγό τελικά εξερράγη, με τη βοήθεια της θηλυκής ενέργειας, γνωστής
ως Prakrti ή Maya και χωρίσθηκε στην Γη και τον Ουρανό, αλλά και σε πολλά ακόμη μικ-
ρά κομμάτια, τα οποία δημιούργησαν κάθε τι μέσα στο Σύμπαν.
Ο Brahma (ως έννοια και όχι ως θεός), είναι ο αυτοδημιούργητος δημιουργός του Σύμπαντος και δημιουργός όλων των πλασμάτων, αλλά και των εννοιών που κυριαρχούν από τότε στον κόσμο. Αυτός είναι που δημιούργησε και τον πρώτο άνθρω-πο τον Manu ή Manav (στη σανσκριτική γλώσσα), σύμφωνα με το Brahma Purana, το πρώτο από τα 18 θρησκευτικά κείμενα (Puranas) της Ινδουιστικής κοσμολογίας.
Η αρχαία Ινδική κοσμογονία περιλαμβάνει πολλούς μύθους για τη δημιουργία το Σύμπα-ντος και τη γέννηση των διαφόρων θεών. Το αρχαίο βεδικό κείμενο, η Rig Veda, αναφέ-
ρεται σε ένα γιγάντιο ον, το Purusha, που είχε χίλια κεφάλια, μάτια και πόδια και μπορού-
σε να αγκαλιάσει τη Γη. Όταν οι θεοί το θυσίασαν, το σώμα του παρήγαγε καθαρό βούτυ-
ρο από το οποίο δημιουργήθηκαν τα πουλιά και τα ζώα. Τα μέλη του σώματός του μετα-μορφώθηκαν στα στοιχεία του κόσμου και στους θεούς Agni, Vayu και Indra.
Επίσης, από το σώμα του δημιουργήθηκαν οι τέσσερις κάστες της ινδικής κοινωνίας: οι ιερείς, οι πολεμιστές, οι πολίτες και οι υπηρέτες. Αργότερα, με την πάροδο των αιώνων,
η τριάδα των θεών Brahma (ο αέναος δημιουργός), Vishnu (ο συντηρητής και προστάτης της ζωής) και του Shiva (ο καταστροφικός, ο βίαιος), απέκτησαν εξέχουσα θέση στην αρχαία ινδική κοσμολογία. Ο Brahma εμφανίζεται επάνω σε έναν
λωτό (φρούτο του ομώνυμου γένους φυτών το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Εβενο-ειδών), που ξεφυτρώνει από τον αφαλό του κοιμούμενου Vishnu.
Ο Brahma είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος το οποίο διαρκεί μια μέρα του Brahma, δηλαδή 4,32 δισεκατομμύρια. χρόνια. Μετά ο Shiva καταστρέφει
το Σύμπαν και ο κύκλος αρχίζει ξανά.
Σύζυγος του Vishnu ήταν η θεά Lakshmi ή Shri (θεά του πλούτου και της ευημερίας), η οποία απεικονίζεται ως μια όμορφη γυναίκα με τέσσερα χέρια, το καθένα εκ των οποίων αντιπροσωπεύει : α) την δικαιοσύνη (dharma), β) τις επιθυμίες των ανθρώπων (Kama), γ) τον πλούτο (Artha) και δ) την απελευθέρωση από τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου (moksha).
Ο θεός Vishnu, ως συντηρητής και προστάτης του κόσμου, ενσαρκώνεται συχνά με αν-θρώπινη μορφή (avatar). Με μια τέτοια ενσάρκωση του, ο Vishnu, συνδέεται και ο μύθος του μεγάλου κατακλυσμού της Γης.
Σύμφωνα με αυτό το μύθο, ο θεός Vishnu πήρε τη μορφή ενός πολύ μεγάλου ψαριού, του Matsya και πλησίασε έναν σοφό και δίκαιο άνθρωπο, τον Manu. Τον ενημέρωσε για έναν επικείμενο κατακλυσμό που θα σάρωνε τα πάντα πάνω στην Γη. Έτσι του συνέστησε να
κατασκευάσει ένα πλοίο, στο οποίο θα έμπαινε αυτός και η οικογένειά του και όπου μέσα
θα έβαζε ζεύγη από όλα τα ζώα και σπόρους από όλα τα φυτά.
Όταν ξέσπασε ο κατακλυσμός, το ψάρι Matsya (δηλαδή η ενσάρκωση του Vishnu), που
ήταν πολύ ογκώδες και δυνατό, έδεσε το ένα άκρο ενός τεράστιου φιδιού, του Vasuki, στο πλοίο του Manu και το άλλο άκρο, πάνω σε ένα χρυσό κέρατο που έφερε το ψάρι Matsya στο κεφάλι του.
Με αυτόν τον τρόπο έσυρε το καράβι έξω από τις επικίνδυνες τρικυμίες και έσωσε τόσο
τον Manu, όσο και το έμψυχο και άψυχο υλικό του πλοίου του. Έτσι συνεχίστηκε η ζωή πάνω στη Γη.
Αργότερα, ο σοφός Manu, έγινε ο πρώτος νομοθέτης που παρουσίασε στους ανθρώπους
τον κώδικα νόμων και όρκων (Satyavrata), οι οποίοι θα έπρεπε να διέπουν τη ζωή τους.
Ο Vishnu αντιπροσωπεύεται από δέκα ή κατ΄άλλους από είκοσι δύο ενσαρκώσεις (avatar), εκ των οποίων η πιο δημοφιλής στην Ινδία, αλλά και στο Δυτικό κόσμο, είναι αυτή, στην οποία το είδωλο του θεού αποκτά το όνομα Κrishna.
Κοσμάς Λεοντιάδης.
*Το παρόν, αποτελεί λήμμα από το υπό έκδοση τετράτομο έργο μου «Εγκυκλοπαιδικό
Λεξικό των Άστρων και των ουράνιων αντικειμένων».
Οι αρχαίοι Ινδοί πίστευαν ότι το Σύμπαν βρισκόταν σε μια ακατανόητη αιώνια κατάστα-
ση ύπνου.
Κάποια στιγμή το Brahman (το υπέρτατο, απρόσωπο, το άπειρο, το αμετάβλητο αιώνιο κοσμικό πνεύμα, η αφηρημένη υπερβατική κοσμική πραγματικότητα), ξύπνησε και γο-νιμοποίησε το θεϊκό του σπέρμα. Έτσι δημιουργήθηκε ένα εκτυφλωτικό «Κοσμικό χρυσό αυγό», μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Brahma (ο γιος του υπέρτατου όν-
τος) και έζησε εκεί περίπου 518,4 δισεκατομμύρια γήινα χρόνια.
Το Κοσμικό χρυσό αυγό τελικά εξερράγη, με τη βοήθεια της θηλυκής ενέργειας, γνωστής
ως Prakrti ή Maya και χωρίσθηκε στην Γη και τον Ουρανό, αλλά και σε πολλά ακόμη μικ-
ρά κομμάτια, τα οποία δημιούργησαν κάθε τι μέσα στο Σύμπαν.
Ο Brahma (ως έννοια και όχι ως θεός), είναι ο αυτοδημιούργητος δημιουργός του Σύμπαντος και δημιουργός όλων των πλασμάτων, αλλά και των εννοιών που κυριαρχούν από τότε στον κόσμο. Αυτός είναι που δημιούργησε και τον πρώτο άνθρω-πο τον Manu ή Manav (στη σανσκριτική γλώσσα), σύμφωνα με το Brahma Purana, το πρώτο από τα 18 θρησκευτικά κείμενα (Puranas) της Ινδουιστικής κοσμολογίας.
Η αρχαία Ινδική κοσμογονία περιλαμβάνει πολλούς μύθους για τη δημιουργία το Σύμπα-ντος και τη γέννηση των διαφόρων θεών. Το αρχαίο βεδικό κείμενο, η Rig Veda, αναφέ-
ρεται σε ένα γιγάντιο ον, το Purusha, που είχε χίλια κεφάλια, μάτια και πόδια και μπορού-
σε να αγκαλιάσει τη Γη. Όταν οι θεοί το θυσίασαν, το σώμα του παρήγαγε καθαρό βούτυ-
ρο από το οποίο δημιουργήθηκαν τα πουλιά και τα ζώα. Τα μέλη του σώματός του μετα-μορφώθηκαν στα στοιχεία του κόσμου και στους θεούς Agni, Vayu και Indra.
Επίσης, από το σώμα του δημιουργήθηκαν οι τέσσερις κάστες της ινδικής κοινωνίας: οι ιερείς, οι πολεμιστές, οι πολίτες και οι υπηρέτες. Αργότερα, με την πάροδο των αιώνων,
η τριάδα των θεών Brahma (ο αέναος δημιουργός), Vishnu (ο συντηρητής και προστάτης της ζωής) και του Shiva (ο καταστροφικός, ο βίαιος), απέκτησαν εξέχουσα θέση στην αρχαία ινδική κοσμολογία. Ο Brahma εμφανίζεται επάνω σε έναν
λωτό (φρούτο του ομώνυμου γένους φυτών το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Εβενο-ειδών), που ξεφυτρώνει από τον αφαλό του κοιμούμενου Vishnu.
Ο Brahma είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος το οποίο διαρκεί μια μέρα του Brahma, δηλαδή 4,32 δισεκατομμύρια. χρόνια. Μετά ο Shiva καταστρέφει
το Σύμπαν και ο κύκλος αρχίζει ξανά.
Σύζυγος του Vishnu ήταν η θεά Lakshmi ή Shri (θεά του πλούτου και της ευημερίας), η οποία απεικονίζεται ως μια όμορφη γυναίκα με τέσσερα χέρια, το καθένα εκ των οποίων αντιπροσωπεύει : α) την δικαιοσύνη (dharma), β) τις επιθυμίες των ανθρώπων (Kama), γ) τον πλούτο (Artha) και δ) την απελευθέρωση από τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου (moksha).
Ο θεός Vishnu, ως συντηρητής και προστάτης του κόσμου, ενσαρκώνεται συχνά με αν-θρώπινη μορφή (avatar). Με μια τέτοια ενσάρκωση του, ο Vishnu, συνδέεται και ο μύθος του μεγάλου κατακλυσμού της Γης.
Σύμφωνα με αυτό το μύθο, ο θεός Vishnu πήρε τη μορφή ενός πολύ μεγάλου ψαριού, του Matsya και πλησίασε έναν σοφό και δίκαιο άνθρωπο, τον Manu. Τον ενημέρωσε για έναν επικείμενο κατακλυσμό που θα σάρωνε τα πάντα πάνω στην Γη. Έτσι του συνέστησε να
κατασκευάσει ένα πλοίο, στο οποίο θα έμπαινε αυτός και η οικογένειά του και όπου μέσα
θα έβαζε ζεύγη από όλα τα ζώα και σπόρους από όλα τα φυτά.
Όταν ξέσπασε ο κατακλυσμός, το ψάρι Matsya (δηλαδή η ενσάρκωση του Vishnu), που
ήταν πολύ ογκώδες και δυνατό, έδεσε το ένα άκρο ενός τεράστιου φιδιού, του Vasuki, στο πλοίο του Manu και το άλλο άκρο, πάνω σε ένα χρυσό κέρατο που έφερε το ψάρι Matsya στο κεφάλι του.
Με αυτόν τον τρόπο έσυρε το καράβι έξω από τις επικίνδυνες τρικυμίες και έσωσε τόσο
τον Manu, όσο και το έμψυχο και άψυχο υλικό του πλοίου του. Έτσι συνεχίστηκε η ζωή πάνω στη Γη.
Αργότερα, ο σοφός Manu, έγινε ο πρώτος νομοθέτης που παρουσίασε στους ανθρώπους
τον κώδικα νόμων και όρκων (Satyavrata), οι οποίοι θα έπρεπε να διέπουν τη ζωή τους.
Ο Vishnu αντιπροσωπεύεται από δέκα ή κατ΄άλλους από είκοσι δύο ενσαρκώσεις (avatar), εκ των οποίων η πιο δημοφιλής στην Ινδία, αλλά και στο Δυτικό κόσμο, είναι αυτή, στην οποία το είδωλο του θεού αποκτά το όνομα Κrishna.
Κοσμάς Λεοντιάδης.
*Το παρόν, αποτελεί λήμμα από το υπό έκδοση τετράτομο έργο μου «Εγκυκλοπαιδικό
Λεξικό των Άστρων και των ουράνιων αντικειμένων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου