Και ξάπλωσα πάλι... (Κοσμάς Λεοντιάδης)...

Νύχτωσε απόψε πιο νωρίς. 
Έτσι μου φάνηκε... πως κόντυνε η μέρα.
Έπεσα γρήγορα να κοιμηθώ. 
Πέρασε η ώρα, μα τα μάτια δεν ξαπόστασαν ακόμα… 
σαν κάτι να προσμένουν. 

Φωνές ακούγονται από το δρόμο. 
Κοιτάζω απ' το παράθυρο... δεν φαίνεται κανείς.
Βαθύ το σκοτάδι… 
το διακόπτει η λάμπα στο στύλο, στη στροφή για τον ανήφορο.

Ντύνομαι γρήγορα και κατεβαίνω τις σκάλες τρέχοντας…
Έφτασα κιόλας στη στροφή. 
Ακούω πιο δυνατά τώρα τις φωνές…
Ποιοι να φωνάζουν μες τη νύχτα; 
δε φαίνεται κανείς.

Γυρίζω στο σπίτι ανήσυχος… 
Το τσιγάρο είναι ήδη αναμμένο στα χείλη μου.
Τρείς ρουφηξιές, αυτό ήταν… 
και ξάπλωσα πάλι.

Κοσμάς Λεοντιάδης