Τα δάκρυα των στιγμών… (Κοσμάς Λεοντιάδης)...

Σωπαίνεις... «σκύβεις» το κεφάλι... κρύβεις συναισθήματα...
Ένα παραπονεμένο κρυφό χαμόγελο... σε ακολουθεί...
Ξεχασμένες μυρωδιές λουλουδιών σε ταξιδεύουν...

Αγαπημένοι στίχοι τραγουδιών σε συντροφεύουν...
Βυθίζεσαι σε σκέψεις, σε αναζητήσεις του νου... 
Πνίγεις το δάκρυ των στιγμών... και απλά περιμένεις... 

Ονειρεύεσαι τις άλλες στιγμές... αναζητάς την ελπίδα τους...
Αυτή την ελπίδα που χρόνια καρτεράς...
Είσαι όμως ακόμα ζωντανός... 

Λες… ίσως αλλάξει η ζωή... ίσως και να αργήσει ακόμα...
Προς το παρόν όμως ζεις… υπάρχεις… και ελπίζεις…
Τα δάκρυα των στιγμών… ας περιμένουν τη σειρά τους...

Κοσμάς Λεοντιάδης