Τον μακροχρόνιο αγώνα για το δίκιο... και τη σεμνότητα του αυθεντικού λαϊκού αγωνιστή, δεν μπορούν να τα τσαλακώσουν τα ΜΑΤ και τα χημικά, αλλά ούτε και οι ψευτοαριστεροί βαστάζοι του συστήματος...

Κατίνα Μανιτάρα... 

Μια κομμουνίστρια... αγωνίστρια του ΕΑΜ... αξιωματικός του ΔΣΕ...
Μια γυναίκα που πέρασε διωγμούς, φυλακές και εξορίες και η οποία, όπως και πολλοί
ακόμα σύντροφοί της, έμεινε πιστή στα πανανθρώπινα ιδανικά της και συνεχίζει ακόμα 
και σήμερα να αγωνίζεται για την προκοπή και το δίκιο των εργαζόμενων και του λαού...

Μαλλιά σγουρά, μαλλιά κοράκου χρώμα
που ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά.
Σας αγαπούσα πάντοτε και τώρα,
η δόλια μου καρδιά στενάζει και πονά.

Πάει καιρός που έβγαινες στους δρόμους,
τη σκούφια φόραγες λεβέντικα στραβά...
και τα μαλλιά χυτά πάνω στους ώμους,
τ’ ανέμιζε ο αγέρας στα ζερβά.

Θά `ρθουν καιροί, καιροί ευτυχισμένοι...
σκλάβοι δε θα `ναι τότε οι λαοί.
Θα ζούμε τότε πια αδελφωμένοι...
σε μια ελεύθερη ειρηνική ζωή.

Εγώ Άη Στράτη δε φοβάμαι...
είναι κι αυτή μια Ελληνική γωνιά.
Τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν,
δε μας τρομάζει η βαρυχειμωνιά.