Απόσπασμα από την "Αμοργό"... (Νίκος Γκάτσος)...

Xρόνια και χρόνια πάλεψα με το μελάνι και το σφυρί βασανισμένη καρδιά μου... 
Mε το χρυσάφι και τη φωτιά για να σου κάμω ένα κέντημα... 
Ένα ζουμπούλι πορτοκαλιάς...
Mιαν ανθισμένη κυδωνιά να σε παρηγορήσω.
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας... 
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους... 
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι.
Mαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου. 

Νίκος Γκάτσος