Η Σελήνη, ο δορυφόρος μας, βομβαρδίζεται πολύ συχνότερα από μετεωρίτες και μικροσκοπικά μετέωρα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα
να δημιουργούνται συνεχώς νέοι κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφά-
νειά του με πολύ γρήγορο ρυθμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει μία
πλήρης αλλαγή της όψης της κάθε 81.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυ-
φόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009.
Οι συνεχείς πτώσεις μετεωριτών ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στ-
ρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, το ρεγόλιθο, σε βάθος έως δύο εκα-
τοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις.
Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι
κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την
τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες
(ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων).
Οι ερευνητές, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, συνέκριναν πάνω από
14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού,
που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές
χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας.
Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, προστατεύε-
ται όμως από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβο-
λικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπο-
ρεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν
στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρό-
τερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ).
Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500
μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδο-
ξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού».
Κοσμάς Λεοντιάδης
Πηγές πληροφοριών : «Nature», NASA, ΑΠΕ
*Στην παρακάτω εικόνα... Κρατήρας στη Σελήνη που δημιουργήθηκε πριν
από μόλις 3 χρόνια.
να δημιουργούνται συνεχώς νέοι κρατήρες, αλλά και να «ανακυκλώνεται» η επιφά-
νειά του με πολύ γρήγορο ρυθμό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Σελήνη να κάνει μία
πλήρης αλλαγή της όψης της κάθε 81.000 χρόνια περίπου, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που βασίζεται σε στοιχεία του σεληνιακού δορυ-
φόρου LRO της NASA, που «χαρτογραφεί» το φεγγάρι από το 2009.
Οι συνεχείς πτώσεις μετεωριτών ανασκάπτουν συνεχώς το επιφανειακό σαθρό στ-
ρώμα (κυρίως σκόνης) του δορυφόρου της Γης, το ρεγόλιθο, σε βάθος έως δύο εκα-
τοστών, με ρυθμό τουλάχιστον 100 φορές ταχύτερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις.
Παράλληλα, αν και οι περισσότεροι κρατήρες είναι πολύ παλιοί, οι αστεροειδείς που πέφτουν, δημιουργούν κάθε χρόνο στη Σελήνη κατά μέσο όρο 180 νέους κρατήρες διαμέτρου τουλάχιστον δέκα μέτρων. Ο ρυθμός δημιουργίας νέων κρατήρων είναι
κατά 33% μεγαλύτερος από τον έως τώρα εκτιμώμενο. Υπολογίζεται ότι κατά την
τελευταία επταετία έχουν δημιουργηθεί στη Σελήνη τουλάχιστον 222 νέοι κρατήρες
(ο μεγαλύτερος πρόσφατος που εντοπίσθηκε, έχει διάμετρο 43 μέτρων).
Οι ερευνητές, του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, συνέκριναν πάνω από
14.000 ζεύγη φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης των ίδιων περιοχών του φεγγαριού,
που τράβηξε ο δορυφόρος Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) σε διαφορετικές
χρονικές περιόδους και οι οποίες κάλυπταν σχεδόν το 7% της συνολικής σεληνιακής επιφάνειας.
Η Γη δέχεται ένα παρόμοιο βομβαρδισμό από μικροσκοπικά μετέωρα, προστατεύε-
ται όμως από την πυκνή ατμόσφαιρά της. Αντίθετα, η Σελήνη που έχει μια υπερβο-
λικά αραιή ατμόσφαιρα, δέχεται απανωτά «πλήγματα». Η γήινη ατμόσφαιρα μπο-
ρεί να διαλύσει ακόμη και μετεωρίτες διαμέτρου 25 μέτρων, που αλλιώς θα έπεφταν
στον πλανήτη μας, ενώ τώρα διαλύονται με έκρηξη σε μεγάλο ή καμιά φορά μικρό-
τερο ύψος (όπως στο Τσελιάμπινσκ).
Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» ότι η Σελήνη δέχεται συχνότερα «χτυπήματα» άνωθεν από μετέωρα που ταξιδεύουν με ταχύτητα 500
μέτρων το δευτερόλεπτο, δημιουργεί αυξημένες ανησυχίες για τους κινδύνους των μελλοντικών επανδρωμένων αποστολών στο δορυφόρο μας, καθώς και των φιλόδο-
ξων σχεδίων για τη δημιουργία σεληνιακής βάσης ή «χωριού».
Κοσμάς Λεοντιάδης
Πηγές πληροφοριών : «Nature», NASA, ΑΠΕ
*Στην παρακάτω εικόνα... Κρατήρας στη Σελήνη που δημιουργήθηκε πριν
από μόλις 3 χρόνια.
Μας σώζει η ατμόσφαιρα της Γης.....
ΑπάντησηΔιαγραφή