Η γκιλοτίνα που στέκει πάνω απ’ το λαιμό σου... έχει ιδεολογία, έχει σαφή ταυτότητα… έχει και όνομα… Καπιταλισμός και βαρβαρότητα...

Φίλε/η άκου...
Οι ημέρες οι λαμπρές που σου υποσχέθηκαν, είναι γεμάτες αγκάθια στο διάβα τους...
Τις περπατάς με μεγάλη δυσκολία, τις βιώνεις με πόνο... Απελπίζεσαι, αγανακτείς,
βρίζεις... Αλλά έως εκεί... Έως εκεί σε έμαθαν να φτάνεις... στα ακίνδυνα...
Έως εκεί… στα «πρέποντα» για τους υποταγμένους...
Σε έμαθαν να αναζητάς ατομικές λύσεις εντός των «τειχών»... Ψεύτικες λύσεις για
εσένα, αλλά πάντα χωρίς εσένα… Σε έμαθαν να κλειδώνεις μοναχός σου τις αλυσίδες
που σε δένουν... Να είσαι αλυσοδεμένος, αλλά να νομίζεις πως είσαι ελεύθερος...

Φίλε/η άκου... Η γκιλοτίνα που στέκει πάνω απ’ το λαιμό σου... έχει ιδεολογία, έχει
σαφή ταυτότητα… έχει και όνομα… Καπιταλισμός και βαρβαρότητα...

Κοσμάς Λεοντιάδης