Τις μακρινές τις θάλασσες...

Τις μακρινές τις θάλασσες μη συλλογιέσαι...
Τα πλοία εμάς ποτέ δε θα μας πάρουν,
ούτε θα δούμε τα μεγάλα πόρτα...
Θα βλέπουμε τους άλλους να σαλπάρουν,
αμίλητοι στου καπηλειού την πόρτα.

Τις μακρινές τις θάλασσες μη συλλογιέσαι...
Του νότου δε θα δούμε εμείς τις στράτες
κι αν ναυαγήσαν κάποιοι στη Μαδέρα,
κλάψε για μας που λιώνουμε εδώ πέρα,
του κόσμου ναυαγοί και λιποτάχτες...

Είμαστε τόσο άτυχοι τάχα...
έφταιξε ο κόσμος ή εμείς μονάχα;
Τα σωθικά μας φωτιά τα καίει...
μα λέω το ούζο που ‘πιαμε φταίει.

Σώτια Τσώτου.