Είμαστε τα παιδιά...

Είμαστε οι σπόροι της οργής, έμβρυα ενός καινούριου κόσμου,
μιας νέας εποχής… Γεννηθήκαμε στο σύνορο του χρόνου…
Γεννηθήκαμε πάνω στην άβυσσο... στο χάσμα ανάμεσα
στο αμετάκλητο περασμένο και το αμετάκλητα μελλοντικό.
Γεννηθήκαμε στο κενό…
Είμαστε απ΄ όλες τις γωνιές της γης.

Από το ποίημα της Τώνιας Μαρκετάκη… «Είμαστε τα παιδιά»