Παρασκευή, Αυγούστου 30, 2019
Πέμπτη, Αυγούστου 29, 2019
Τρίτη, Αυγούστου 27, 2019
Το Νεφέλωμα της Καρδιάς (The Heart Nebula)...
Το Νεφέλωμα της Καρδιάς (IC 1805 ή Sharpless 2-190), βρίσκεται περίπου 7500
έτη φωτός μακριά από τη Γη και το συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού
της Κασσιόπης.
Πρόκειται για ένα νεφέλωμα εκπομπής που δείχνει λαμπερό ιονισμένο αέριο
υδρογόνου και πιο σκοτεινές λωρίδες σκόνης.
Το πολύ φωτεινότερο μέρος αυτού του νεφελώματος (ο κόμπος στο δυτικό άκρο)
ταξινομείται ξεχωριστά ως NGC 896 , επειδή ήταν το πρώτο μέρος αυτού του
νεφελώματος που ανακαλύφθηκε.
Η έντονη κόκκινη έξοδος του νεφελώματος και η διαμόρφωσή του οδηγούνται από
την ακτινοβολία που προέρχεται από μια μικρή ομάδα αστέρων κοντά στο κέντρο
των νεφελωμάτων. Αυτό το ανοικτό σύμπλεγμα από αστέρια, γνωστό ως Melotte 15,
περιέχει μερικά λαμπρά αστέρια, τα οποία έχουν 50 φορές τη μάζα του Ήλιου μας.
έτη φωτός μακριά από τη Γη και το συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού
της Κασσιόπης.
Πρόκειται για ένα νεφέλωμα εκπομπής που δείχνει λαμπερό ιονισμένο αέριο
υδρογόνου και πιο σκοτεινές λωρίδες σκόνης.
Το πολύ φωτεινότερο μέρος αυτού του νεφελώματος (ο κόμπος στο δυτικό άκρο)
ταξινομείται ξεχωριστά ως NGC 896 , επειδή ήταν το πρώτο μέρος αυτού του
νεφελώματος που ανακαλύφθηκε.
Η έντονη κόκκινη έξοδος του νεφελώματος και η διαμόρφωσή του οδηγούνται από
την ακτινοβολία που προέρχεται από μια μικρή ομάδα αστέρων κοντά στο κέντρο
των νεφελωμάτων. Αυτό το ανοικτό σύμπλεγμα από αστέρια, γνωστό ως Melotte 15,
περιέχει μερικά λαμπρά αστέρια, τα οποία έχουν 50 φορές τη μάζα του Ήλιου μας.
Σαν σήμερα... 27 Αυγούστου 1922, ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Ο τραγικός απολογισμός της Μικρασιατικής Εκστρατείας αποτυπώθηκε στα νούμερα ως εξής: 91.000 περίπου ήταν οι απώλειες του ελληνικού στρατού, ενώ 1.500.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις εστίες τους αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς...
Δευτέρα, Αυγούστου 26, 2019
Το νεφέλωμα ανάκλασης NGC 2170, το οποίο συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Μονόκερου...
Το νεφέλωμα ανακάλυψε ο Βρετανός αστρονόμος Γουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) (1738 - 1822), στις 16 Οκτωβρίου 1784.
*Στην αστρονομία τα νεφελώματα ανάκλασης είναι διαστρικά νέφη σκόνης και
αερίου, τα οποία ανακλούν το φως ενός ή περισσότερων γειτονικών τους αστέρων.
*Στην αστρονομία τα νεφελώματα ανάκλασης είναι διαστρικά νέφη σκόνης και
αερίου, τα οποία ανακλούν το φως ενός ή περισσότερων γειτονικών τους αστέρων.
Κυριακή, Αυγούστου 25, 2019
Πέμπτη, Αυγούστου 22, 2019
Τα μεσάνυχτα της 22ης προς 23η Αυγούστου 1927, δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα οι Ιταλοί μετανάστες εργάτες Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι...
Οι Ιταλοί μετανάστες εργάτες Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι είχαν κατηγο-ρηθεί ότι σκότωσαν δύο υπαλλήλους, κατά τη διάρκεια ληστείας ενός καταστήματος υποδημάτων στη Μασαχουσέτη.
Η κατηγορία ήταν σκηνοθετημένη και στόχο είχε να πλήξει το εργατικό κίνημα των
ΗΠΑ, στο οποίο οι δύο πρωτοστατούσαν. Την περίοδο που συνελήφθησαν οι Σάκο
και Βαντσέτι
ο αντικομμουνισμός στην Αμερική ήταν πλατιά εξαπλωμένος. Για την άρχουσα τάξη
είχε καταντήσει σχεδόν εμμονή. Κάτι τέτοιο δεν ήταν αδικαιολόγητο, αφού τρία
χρόνια πριν, η νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία είχε δώσει άλλη τροπή
στην παγκόσμια ταξική πάλη.
Η κατηγορία ήταν σκηνοθετημένη και στόχο είχε να πλήξει το εργατικό κίνημα των
ΗΠΑ, στο οποίο οι δύο πρωτοστατούσαν. Την περίοδο που συνελήφθησαν οι Σάκο
και Βαντσέτι
ο αντικομμουνισμός στην Αμερική ήταν πλατιά εξαπλωμένος. Για την άρχουσα τάξη
είχε καταντήσει σχεδόν εμμονή. Κάτι τέτοιο δεν ήταν αδικαιολόγητο, αφού τρία
χρόνια πριν, η νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία είχε δώσει άλλη τροπή
στην παγκόσμια ταξική πάλη.
Τετάρτη, Αυγούστου 21, 2019
Υπάρχει ζωή στον δορυφόρο του Κρόνου Εγκέλαδο;
Ο ωκεανός ο οποίος κρύβεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου,
δορυφόρου του Κρόνου, έχει ηλικία που εκτιμάται στο 1 δισεκατομμύριο χρόνια,
κάτι που τον καθιστά ιδανικό, από άποψης ηλικίας, για να φιλοξενεί ζωή, όπως
δήλωσε ο Μαρν Νεβό, ερευνητής του NASA Goddard Space Flight Center την
προηγούμενη εβδομάδα, στο πλαίσιο της 2019 Astrobiology Science Conference.
Όπως αναφέρει το Live Science, o Nεβό και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν
προσομοιώσεις για να υπολογίσουν την ηλικία του Εγκέλαδου μέσω δεδομένων
από το διαστημόπλοιο Cassini, που ήταν σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο για 13
χρόνια. Ο επιστήμονας και η ομάδα του δημοσίευσαν τα ευρήματά τους τον
περασμένο Απρίλιο στο Nature Astronomy.
Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του Cassini ήταν πως ο Εγκέλαδος έχει
έναν ωκεανό με έντονη υδροθερμική δραστηριότητα. «Είναι μεγάλη έκπληξη να
βλέπεις έναν ωκεανό σήμερα» είπε στο Live Science. «Είναι ένα πολύ μικρό φεγ-
γάρι και γενικά περιμένεις τα μικρά πράγματα να μην έχουν και πολύ μεγάλες
δραστηριότητες, μα να είναι κυρίως νεκροί όγκοι βράχου και πάγου».
Ωστόσο ο Εγκέλαδος δεν έχει απλά ωκεανό, μα έχει και άλλα «προαπαιτούμενα»
για τη ζωή, όπως πηγές χημικής ενέργειας και απαραίτητων στοιχείων όπως
ο άνθρακας, το άζωτο, το υδρογόνο και το οξυγόνο. «Ωστόσο υπάρχει και άλλη
μια διάσταση ως προς την κατοικησιμότητα … ο χρόνος» είπε ο Νεβό.
Αν ο ωκεανός είναι πολύ «νεαρός» (πχ ηλικίας λίγων εκατομμυρίων ετών) πιθανό-
τατα δεν θα έχει υπάρξει αρκετός χρόνος για να γίνει η ανάμειξη των συστατικών
αυτών που απαιτείται για τη δημιουργία ζωής, όπως εξήγησε ο επιστήμονας.
Από την άλλη, αν είναι πολύ «γηραιός», είναι σαν μια μπαταρία που έχει ξεμείνει
από υγρό: Οι χημικές αντιδράσεις που χρειάζονται για τη ζωή δεν θα λάμβαναν
χώρα. Οπότε, ο ωκεανός του Εγκέλαδου ενδεχομένως να έχει την ιδανική ηλικία
για να φιλοξενεί ζωή.
Ο Νεβό και η ομάδα του υπολόγισαν την ηλικία του ωκεανού κάνοντας κάποιες
εκτιμήσεις: «Έτρεξαν» περίπου 50 προσομοιώσεις, εισάγοντας διάφορες παρα-
μέτρους με βάση μετρήσεις του Cassini, όπως στοιχεία για τις τροχιές των φεγ-
γαριών του Κρόνου, τα επίπεδα ραδιενέργειας στους βράχους του Εγκέλαδου
και τις δικές τους εκτιμήσεις για την ηλικία και τον σχηματισμό του φεγγαριού.
Η προσομοίωση που έφτασε πιο κοντά στις συνθήκες που επικρατούν στο φεγγάρι
ήταν αυτή που προέβλεπε την ηλικία του ωκεανού στο ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Ωστόσο, ο Νεβό τονίζει πως αυτή η εκτίμηση βασίστηκε σε μία προσομοίωση, και,
αν και και «πιάνει» πολλές από τις συνθήκες στον Εγκέλαδο, δεν τις «πιάνει» όλες-
οπότε και η εκτιμώμενη ηλικία δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί με βεβαιότητα σωστή.
Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του πλέον προσπαθούν να κάνουν την προσομοί-
ωση να «τρέξει» πιο γρήγορα, έτσι ώστε, σε συνδυασμό με βελτιωμένα μοντέλα,
να υπολογίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ηλικία του ωκεανού του Εγκέλαδου.
«Πρέπει να το ξέρουμε αυτό πριν επιστρέψουμε στην αναζήτηση για ζωή» σημείωσε.
*Αναδημοσίευση από το physicsgg.me
δορυφόρου του Κρόνου, έχει ηλικία που εκτιμάται στο 1 δισεκατομμύριο χρόνια,
κάτι που τον καθιστά ιδανικό, από άποψης ηλικίας, για να φιλοξενεί ζωή, όπως
δήλωσε ο Μαρν Νεβό, ερευνητής του NASA Goddard Space Flight Center την
προηγούμενη εβδομάδα, στο πλαίσιο της 2019 Astrobiology Science Conference.
Όπως αναφέρει το Live Science, o Nεβό και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν
προσομοιώσεις για να υπολογίσουν την ηλικία του Εγκέλαδου μέσω δεδομένων
από το διαστημόπλοιο Cassini, που ήταν σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο για 13
χρόνια. Ο επιστήμονας και η ομάδα του δημοσίευσαν τα ευρήματά τους τον
περασμένο Απρίλιο στο Nature Astronomy.
Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του Cassini ήταν πως ο Εγκέλαδος έχει
έναν ωκεανό με έντονη υδροθερμική δραστηριότητα. «Είναι μεγάλη έκπληξη να
βλέπεις έναν ωκεανό σήμερα» είπε στο Live Science. «Είναι ένα πολύ μικρό φεγ-
γάρι και γενικά περιμένεις τα μικρά πράγματα να μην έχουν και πολύ μεγάλες
δραστηριότητες, μα να είναι κυρίως νεκροί όγκοι βράχου και πάγου».
Ωστόσο ο Εγκέλαδος δεν έχει απλά ωκεανό, μα έχει και άλλα «προαπαιτούμενα»
για τη ζωή, όπως πηγές χημικής ενέργειας και απαραίτητων στοιχείων όπως
ο άνθρακας, το άζωτο, το υδρογόνο και το οξυγόνο. «Ωστόσο υπάρχει και άλλη
μια διάσταση ως προς την κατοικησιμότητα … ο χρόνος» είπε ο Νεβό.
Αν ο ωκεανός είναι πολύ «νεαρός» (πχ ηλικίας λίγων εκατομμυρίων ετών) πιθανό-
τατα δεν θα έχει υπάρξει αρκετός χρόνος για να γίνει η ανάμειξη των συστατικών
αυτών που απαιτείται για τη δημιουργία ζωής, όπως εξήγησε ο επιστήμονας.
Από την άλλη, αν είναι πολύ «γηραιός», είναι σαν μια μπαταρία που έχει ξεμείνει
από υγρό: Οι χημικές αντιδράσεις που χρειάζονται για τη ζωή δεν θα λάμβαναν
χώρα. Οπότε, ο ωκεανός του Εγκέλαδου ενδεχομένως να έχει την ιδανική ηλικία
για να φιλοξενεί ζωή.
Ο Νεβό και η ομάδα του υπολόγισαν την ηλικία του ωκεανού κάνοντας κάποιες
εκτιμήσεις: «Έτρεξαν» περίπου 50 προσομοιώσεις, εισάγοντας διάφορες παρα-
μέτρους με βάση μετρήσεις του Cassini, όπως στοιχεία για τις τροχιές των φεγ-
γαριών του Κρόνου, τα επίπεδα ραδιενέργειας στους βράχους του Εγκέλαδου
και τις δικές τους εκτιμήσεις για την ηλικία και τον σχηματισμό του φεγγαριού.
Η προσομοίωση που έφτασε πιο κοντά στις συνθήκες που επικρατούν στο φεγγάρι
ήταν αυτή που προέβλεπε την ηλικία του ωκεανού στο ένα δισεκατομμύριο χρόνια.
Ωστόσο, ο Νεβό τονίζει πως αυτή η εκτίμηση βασίστηκε σε μία προσομοίωση, και,
αν και και «πιάνει» πολλές από τις συνθήκες στον Εγκέλαδο, δεν τις «πιάνει» όλες-
οπότε και η εκτιμώμενη ηλικία δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί με βεβαιότητα σωστή.
Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του πλέον προσπαθούν να κάνουν την προσομοί-
ωση να «τρέξει» πιο γρήγορα, έτσι ώστε, σε συνδυασμό με βελτιωμένα μοντέλα,
να υπολογίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την ηλικία του ωκεανού του Εγκέλαδου.
«Πρέπει να το ξέρουμε αυτό πριν επιστρέψουμε στην αναζήτηση για ζωή» σημείωσε.
*Αναδημοσίευση από το physicsgg.me
Δευτέρα, Αυγούστου 19, 2019
Κυριακή, Αυγούστου 18, 2019
18 Αυγούστου 1999... Μεγάλος σεισμός στην Τουρκία...
Ο σεισμός αφήνει πίσω του 17.127 νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και σχεδόν 300.000 άστεγους. Οι τουρκικές αρχές ανακοίνωσαν ότι ο σεισμός, που σημειώθηκε
στις 00.02 τοπική ώρα, ήταν μεγέθους 6,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (7,8 βαθμών σύμφωνα με το Σεισμολογικό Ινστιτούτο του Φράιμπουργκ και το Αμερικανικό Γεω-
λογικό Ινστιτούτο). Οι μεγαλύτερες καταστροφές σημειώθηκαν στην περιοχή της Νικομήδειας (Ιζμίτ), 130 χιλιόμετρα ανατολικά της Κωνσταντινούπολης.
στις 00.02 τοπική ώρα, ήταν μεγέθους 6,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (7,8 βαθμών σύμφωνα με το Σεισμολογικό Ινστιτούτο του Φράιμπουργκ και το Αμερικανικό Γεω-
λογικό Ινστιτούτο). Οι μεγαλύτερες καταστροφές σημειώθηκαν στην περιοχή της Νικομήδειας (Ιζμίτ), 130 χιλιόμετρα ανατολικά της Κωνσταντινούπολης.
Σάββατο, Αυγούστου 17, 2019
Τιμή και δόξα στους νεκρούς αγωνιστές του λαού μας...
Σαν σήμερα... 17 Αυγούστου 1944, στην εργατομάνα Κοκκινιά, οι Γερμανοί κατακτητές
και οι ντόπιοι συνεργάτες τους (χωροφύλακες και γερμανοτσολιάδες), μάζεψαν όλους
τους άνδρες δεκατεσσάρων έως εξήντα ετών, σύνολο 20 χιλιάδες περίπου, στην πλα-
τεία της Οσίας Ξένης. Οκτώ χιλιάδες έκλεισαν στο Χαϊδάρι και απ' αυτούς 1.000
σύρθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας όμηροι, απ' όπου πολλοί δεν γύρισαν ποτέ.
76 εκτελέστηκαν στη Μάντρα, 50 άλλοι εκτελέστηκαν στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο
Σχιστό και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους.
Συνολικά 315 ήταν τα θύματα του Μπλόκου.
και οι ντόπιοι συνεργάτες τους (χωροφύλακες και γερμανοτσολιάδες), μάζεψαν όλους
τους άνδρες δεκατεσσάρων έως εξήντα ετών, σύνολο 20 χιλιάδες περίπου, στην πλα-
τεία της Οσίας Ξένης. Οκτώ χιλιάδες έκλεισαν στο Χαϊδάρι και απ' αυτούς 1.000
σύρθηκαν στα κάτεργα της Γερμανίας όμηροι, απ' όπου πολλοί δεν γύρισαν ποτέ.
76 εκτελέστηκαν στη Μάντρα, 50 άλλοι εκτελέστηκαν στα Αρμένικα, 40 κάηκαν στο
Σχιστό και άλλοι δολοφονήθηκαν στους δρόμους και στα σπίτια τους.
Συνολικά 315 ήταν τα θύματα του Μπλόκου.
Παρασκευή, Αυγούστου 16, 2019
Μυστηριώδης έκλαμψη στο περιβάλλον της τερατώδους μαύρης τρύπας που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας...
Η υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του Γαλαξία μας, γνωστή
και ως «Τοξότης Α*» (SgrA*), έχει μάζα ίση με 4 εκατομμύρια φορές την μάζα
του Ήλιου μας και είναι ασυνήθιστα ανενεργή καταπίνοντας ένα μικρό μόνο μέρος
από τα αέρια και τα υλικά που την περιβάλλουν.
O αστρονόμος Tuan Do του UCLA και οι συνεργάτες του, που παρακολουθούσαν με
το τηλεσκόπιο Keck το γαλαξιακό κέντρο, διαπίστωσαν πως το βράδυ της 13ης Μάη
έδειχνε 75 φορές φωτεινότερη στη ζώνη υπέρυθρης ακτινοβολίας του φάσματος
φωτός.
Προφανώς κάτι ασυνήθιστο συνέβη, καθώς η μέγιστη λαμπρότητα ήταν διπλάσια
της προηγούμενης μέγιστης τιμής που μετρήθηκε μέσα στα 20 τελευταία χρόνια.
Αυτή η ασυνήθιστη λάμψη στον γαλαξιακό πυρήνα προκλήθηκε πιθανότατα από
στενές «συναντήσεις» του Sgr A * και των αντικειμένων που το περιβάλλουν.
Οι Tuan Do et al που δημοσιεύουν τις παρατηρήσεις τους στην εργασία με τίτλο
«Unprecedented variability of Sgr A* in NIR» υποστηρίζουν ότι αφού το φαινόμενο
διήρκεσε μόλις 2,5 ώρες, μπορεί να είναι μια καθυστερημένη αντίδραση στο στενό
πέρασμα του αστέρα S0-2 το 2018, ή το νέφος σκόνης G2 που πλησίασε τη μαύρη
τρύπα το 2014.
Η ερευνητική ομάδα που συνεχίζει τις παρατηρήσεις αναμένει και τα δεδομένα από
άλλα τηλεσκόπια, συμπεριλαμβανομένων των Spitzer και Chandra της NASA, για να
κατανοήσει καλύτερα τι συνέβη ακριβώς στον πυρήνα του γαλαξία μας.
Πηγές πληροφοριών : in.gr - sciencealert.com
και ως «Τοξότης Α*» (SgrA*), έχει μάζα ίση με 4 εκατομμύρια φορές την μάζα
του Ήλιου μας και είναι ασυνήθιστα ανενεργή καταπίνοντας ένα μικρό μόνο μέρος
από τα αέρια και τα υλικά που την περιβάλλουν.
O αστρονόμος Tuan Do του UCLA και οι συνεργάτες του, που παρακολουθούσαν με
το τηλεσκόπιο Keck το γαλαξιακό κέντρο, διαπίστωσαν πως το βράδυ της 13ης Μάη
έδειχνε 75 φορές φωτεινότερη στη ζώνη υπέρυθρης ακτινοβολίας του φάσματος
φωτός.
Προφανώς κάτι ασυνήθιστο συνέβη, καθώς η μέγιστη λαμπρότητα ήταν διπλάσια
της προηγούμενης μέγιστης τιμής που μετρήθηκε μέσα στα 20 τελευταία χρόνια.
Αυτή η ασυνήθιστη λάμψη στον γαλαξιακό πυρήνα προκλήθηκε πιθανότατα από
στενές «συναντήσεις» του Sgr A * και των αντικειμένων που το περιβάλλουν.
Οι Tuan Do et al που δημοσιεύουν τις παρατηρήσεις τους στην εργασία με τίτλο
«Unprecedented variability of Sgr A* in NIR» υποστηρίζουν ότι αφού το φαινόμενο
διήρκεσε μόλις 2,5 ώρες, μπορεί να είναι μια καθυστερημένη αντίδραση στο στενό
πέρασμα του αστέρα S0-2 το 2018, ή το νέφος σκόνης G2 που πλησίασε τη μαύρη
τρύπα το 2014.
Η ερευνητική ομάδα που συνεχίζει τις παρατηρήσεις αναμένει και τα δεδομένα από
άλλα τηλεσκόπια, συμπεριλαμβανομένων των Spitzer και Chandra της NASA, για να
κατανοήσει καλύτερα τι συνέβη ακριβώς στον πυρήνα του γαλαξία μας.
Πηγές πληροφοριών : in.gr - sciencealert.com
Πέμπτη, Αυγούστου 15, 2019
«Πολύχρωμη» φωτογραφία του πλανήτη Δία από το Διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble...
Μία νέα εντυπωσιακή φωτογραφία του Δία τράβηξε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA και της ESA, αποκαλύπτοντας σε όλη τη μεγαλοπρέπειά τους τα πολύχρωμα νέφη του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, καθώς και την εμβληματική Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του.
Η φωτογραφία, που δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, τραβήχτηκε με την κάμερα Wide
Field 3 του τηλεσκοπίου στις 27 Ιούνη 2019, σε απόσταση 644 εκατομμυρίων χιλιο-
μέτρων από τη Γη, την κοντινότερη απόσταση του πλανήτη μας από τον Δία το 2019.
Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα -μία γιγάντια δομή με σχήμα γαμήλιας τούρτας- είναι
μία τεράστια αντικυκλωνική καταιγίδα, που έχει περίπου τη διάμετρο της Γης και
περιστρέφεται με φορά ανάποδη εκείνη των δεικτών του ρολογιού. Η νέα φωτογρα-
φία επιβεβαιώνει ότι η κηλίδα, που μαίνεται εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια, συνε-
χίζει σταδιακά να συρρικνώνεται για άγνωστο λόγο.
Το Hubble θα συνεχίσει τις παρατηρήσεις του Δία, καθώς οι επιστήμονες ελπίζουν να
λύσουν το αίνιγμα της γιγάντιας καταιγίδας. Πολύ μικρότερες καταιγίδες φαίνονται,
επίσης, πάνω στον πλανήτη με τη μορφή λευκών ή καφέ οβάλ σχημάτων, που μπορεί
να διαρκέσουν από λίγες ώρες έως αιώνες. Νότια της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας
διακρίνεται -με σχήμα σκουληκιού- ένας κυκλώνας που περιστρέφεται στην αντίθετη
κατεύθυνση από αυτήν της κηλίδας. Διακρίνονται ακόμη -ως λευκά οβάλ- άλλοι δύο
αντικυκλώνες, που αποτελούν μία μικρογραφία της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας.
Η νέα εικόνα του Hubble αναδεικνύει, επίσης, πάνω και κάτω από τη μεγάλη κηλίδα,
τις διακριτές παράλληλες ζώνες των νεφών αμμωνίας, που κινούνται από τον αέρα σε
αντίθετες κατευθύνσεις η μία ζώνη από την άλλη και σε διαφορετικά γεωγραφικά
πλάτη. Οι δύο ζώνες -που δημιουργούνται λόγω της διαφορετικής πυκνότητας και του
ύψους των νεφών- διατηρούνται διαχωρισμένες από ανέμους που φθάνουν σε ταχύ-τητες έως 650 χιλιομέτρων την ώρα.
Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η φωτογραφία, που δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα, τραβήχτηκε με την κάμερα Wide
Field 3 του τηλεσκοπίου στις 27 Ιούνη 2019, σε απόσταση 644 εκατομμυρίων χιλιο-
μέτρων από τη Γη, την κοντινότερη απόσταση του πλανήτη μας από τον Δία το 2019.
Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα -μία γιγάντια δομή με σχήμα γαμήλιας τούρτας- είναι
μία τεράστια αντικυκλωνική καταιγίδα, που έχει περίπου τη διάμετρο της Γης και
περιστρέφεται με φορά ανάποδη εκείνη των δεικτών του ρολογιού. Η νέα φωτογρα-
φία επιβεβαιώνει ότι η κηλίδα, που μαίνεται εδώ και τουλάχιστον 150 χρόνια, συνε-
χίζει σταδιακά να συρρικνώνεται για άγνωστο λόγο.
Το Hubble θα συνεχίσει τις παρατηρήσεις του Δία, καθώς οι επιστήμονες ελπίζουν να
λύσουν το αίνιγμα της γιγάντιας καταιγίδας. Πολύ μικρότερες καταιγίδες φαίνονται,
επίσης, πάνω στον πλανήτη με τη μορφή λευκών ή καφέ οβάλ σχημάτων, που μπορεί
να διαρκέσουν από λίγες ώρες έως αιώνες. Νότια της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας
διακρίνεται -με σχήμα σκουληκιού- ένας κυκλώνας που περιστρέφεται στην αντίθετη
κατεύθυνση από αυτήν της κηλίδας. Διακρίνονται ακόμη -ως λευκά οβάλ- άλλοι δύο
αντικυκλώνες, που αποτελούν μία μικρογραφία της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας.
Η νέα εικόνα του Hubble αναδεικνύει, επίσης, πάνω και κάτω από τη μεγάλη κηλίδα,
τις διακριτές παράλληλες ζώνες των νεφών αμμωνίας, που κινούνται από τον αέρα σε
αντίθετες κατευθύνσεις η μία ζώνη από την άλλη και σε διαφορετικά γεωγραφικά
πλάτη. Οι δύο ζώνες -που δημιουργούνται λόγω της διαφορετικής πυκνότητας και του
ύψους των νεφών- διατηρούνται διαχωρισμένες από ανέμους που φθάνουν σε ταχύ-τητες έως 650 χιλιομέτρων την ώρα.
Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το πρώτο πλυντήριο ρούχων...
Όσο παράξενο κι αν ακουστεί το πρώτο πλυντήριο ρούχων ήταν στρογγυλό και
περιλάμβανε μέχρι και κυλίνδρους που έστυβαν τα ρούχα κατά την έξοδό τους
από αυτό. Εφευρέτης αυτού ο Alva John Fisher ο οποίος παρουσίασε το πρώτο
δείγμα το 1908 και κατοχύρωσε το σχέδιο του το 1910.
Το όνομα αυτού «Thor» και ο κατασκευαστής του η εταιρεία Hurley Machine
Company στο Σικάγο.
Πηγή : antikleidi.com
περιλάμβανε μέχρι και κυλίνδρους που έστυβαν τα ρούχα κατά την έξοδό τους
από αυτό. Εφευρέτης αυτού ο Alva John Fisher ο οποίος παρουσίασε το πρώτο
δείγμα το 1908 και κατοχύρωσε το σχέδιο του το 1910.
Το όνομα αυτού «Thor» και ο κατασκευαστής του η εταιρεία Hurley Machine
Company στο Σικάγο.
Πηγή : antikleidi.com
Το μεγαλύτερο φαράγγι στο Ηλιακό μας σύστημα…
Το μεγαλύτερο φαράγγι στο Ηλιακό μας σύστημα, βρίσκεται στον κόκκινο πλανήτη,
τον Άρη… Έχει μήκος σχεδόν 4.000 χιλιόμετρα, πλάτος 600 χιλιόμετρα και ένα βάθος
το οποίο φτάνει περίπου τα 8 χιλιόμετρα.
Είναι το φαράγγι Valles Marineris, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος του ισημερινού
του Άρη και εκτείνεται περίπου στο ένα τέταρτο της περιφέρειας του πλανήτη.
Σε σύγκριση με τη Γη… το φαράγγι Grand Canyon στην Αριζόνα των ΗΠΑ, έχει μήκος
800 χιλιόμετρα, πλάτος 30 χιλιόμετρα και βάθος 1,8 χιλιόμετρα.
Η προέλευση του Valles Marineris παραμένει άγνωστη, αν και μια πιθανή εξήγηση
είναι, πως ξεκίνησε ως μια ρωγμή, δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ο κόκκινος
πλανήτης άρχιζε να ψύχεται.
τον Άρη… Έχει μήκος σχεδόν 4.000 χιλιόμετρα, πλάτος 600 χιλιόμετρα και ένα βάθος
το οποίο φτάνει περίπου τα 8 χιλιόμετρα.
Είναι το φαράγγι Valles Marineris, το οποίο βρίσκεται κατά μήκος του ισημερινού
του Άρη και εκτείνεται περίπου στο ένα τέταρτο της περιφέρειας του πλανήτη.
Σε σύγκριση με τη Γη… το φαράγγι Grand Canyon στην Αριζόνα των ΗΠΑ, έχει μήκος
800 χιλιόμετρα, πλάτος 30 χιλιόμετρα και βάθος 1,8 χιλιόμετρα.
Η προέλευση του Valles Marineris παραμένει άγνωστη, αν και μια πιθανή εξήγηση
είναι, πως ξεκίνησε ως μια ρωγμή, δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ο κόκκινος
πλανήτης άρχιζε να ψύχεται.
Τετάρτη, Αυγούστου 14, 2019
Barnard 68... Ένα μεγάλο οπτικό κενό...
Το Barnard 68, είναι ένα μεγάλο μοριακό νέφος, ένα πυκνό σύννεφο ψυχρού αερίου
και σκόνης, το οποίο συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Οφιούχου
(Ophiuchus), περίπου 500 έτη φωτός μακριά μας.
Η σκόνη απορροφά το φως των αστεριών πίσω από αυτό, δημιουργώντας ένα φαι-
νομενικό κενό στον ουρανό (αριστερή εικόνα). Ωστόσο, όταν το υπέρυθρο φως
διαπερνά το σύννεφο (δεξιά εικόνα), αποκαλύπτονται τα χιλιάδες άστρα που
περιέχονται σε αυτό το "μαύρο" μοριακό νέφος.
Πηγές πληροφοριών : nasa.gov - eso.org - stardate.org
και σκόνης, το οποίο συναντάμε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Οφιούχου
(Ophiuchus), περίπου 500 έτη φωτός μακριά μας.
Η σκόνη απορροφά το φως των αστεριών πίσω από αυτό, δημιουργώντας ένα φαι-
νομενικό κενό στον ουρανό (αριστερή εικόνα). Ωστόσο, όταν το υπέρυθρο φως
διαπερνά το σύννεφο (δεξιά εικόνα), αποκαλύπτονται τα χιλιάδες άστρα που
περιέχονται σε αυτό το "μαύρο" μοριακό νέφος.
Πηγές πληροφοριών : nasa.gov - eso.org - stardate.org
Τρίτη, Αυγούστου 13, 2019
Στην καρδιά του Νεφελώματος του Καρκίνου...
Πριν από περίπου 950 χρόνια, στις 4 Ιουλίου του 1054 μ.Χ. ο Γιανγκ Γουέι-Τε,
ο αστρονόμος του Κινέζου αυτοκράτορα, παρατήρησε ένα νέο λαμπερό σημάδι
στον ουρανό. Η λαμπρότητά του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το άστρο αυτό φαινόταν
στον ουρανό ακόμη και την ημέρα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Σιγά-σιγά, όμως,
άρχισε να ξεθωριάζει μέχρις ότου, 21 μήνες μετά την εμφάνισή του, ο λαμπρός αυτός
«επισκέπτης» είχε πια χαθεί από τον ουρανό. Ο «επισκέπτης» αστέρας του 1054 μ.Χ.
ήταν η επιθανάτια έκρηξη ενός τεράστιου γέρικου άστρου το οποίο στα τελευταία
στάδια της ζωής του μετατράπηκε σε σουπερνόβα. Το άστρο αυτό βρισκόταν σε
απόσταση 6.300 ετών φωτός και στη μεγαλύτερή του ένταση έλαμπε με την ισχύ 500
εκατομμυρίων ήλιων. Από τη Γη ο Κινέζος αστρονόμος παρακολούθησε ένα γεγονός
που είχε συμβεί 6.300 χρόνια νωρίτερα, γύρω στο έτος 5.200 π.Χ., όταν οι Σουμέριοι
εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία.
Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μας έχουν αποκαλύψει ένα
φωτεινό νεφέλωμα που στα μικρά τηλεσκόπια του παρελθόντος έμοιαζε με κάβουρα
και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Από τη μια άκρη στην άλλη το Νεφέ-
λωμα Καρκίνος έχει διάμετρο 11 ετών φωτός ή 105 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων,
που σημαίνει ότι το μέγεθός του είναι 273 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από την
απόσταση Γης-Σελήνης. Το νεφέλωμα αυτό συνεχώς διαστέλλεται όλο και πιο πολύ με
μια ταχύτητα που φτάνει τα 5,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή αυτή
συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα υπολείμματα του κατεστραμμένου αυτού άστρου θα
φτάσουν στη Γη σε 1,26 περίπου εκατομμύρια χρόνια.
Στο νεφέλωμα αυτό Κινέζοι και Ιάπωνες αστροφυσικοί ανακοίνωσαν τον περασμένο
μήνα ότι εντόπισαν πάνω από το Θιβέτ την υψηλότερης ενέργειας ακτινοβολία γ που
έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Ενέργειες δηλαδή που φτάνουν να είναι 450 τρισεκα-
τομμύρια φορές μεγαλύτερες από το ορατό φως (450 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιο-
βόλτ, TeV), όταν το προηγούμενο ρεκόρ δεν υπερέβαινε τα 75 TeV, ενώ συγκριτικά
η ακτινοβολία που έρχεται από τον Ήλιο έχει ενέργεια μερικών μόνο ηλεκτρονιοβόλτ.
Στο ίδιο αυτό νεφέλωμα 51 χρόνια νωρίτερα (τον Οκτώβριο του 1968), Αμερικανοί
ραδιοαστρονόμοι ανακάλυψαν έναν από τους πρώτους πάλσαρ (ένα άστρο νετρονίων
δηλαδή) που είχε τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο. Ήταν ένα μικροσκοπικό
άστρο 30 χιλιομέτρων στο κέντρο σχεδόν του νεφελώματος με την καταπληκτική
ιδιότητα να αναβοσβήνει 30 φορές κάθε δευτερόλεπτο.
Η ύπαρξη των παράξενων αυτών άστρων είχε προβλεφθεί από τη δεκαετία ακόμη του
1930. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις τότε εκτιμήσεις η απότομη και υπερβολικά γρήγορη
βαρυτική κατάρρευση των υλικών της καρδιάς ενός γιγάντιου άστρου θα είχε ως
αποτέλεσμα την τρομακτική συμπίεση του αστρικού κέντρου. Συγχρόνως, η έκρηξη
και η αποβολή των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου πρέπει να θεωρείται ένα
παράλληλο και αναπόφευκτο φαινόμενο της όλης διαδικασίας της κατάρρευσης του
αστρικού πυρήνα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο
βαθμό ώστε η ύλη από την οποία αποτελείται συμπιέζεται σε αφάνταστο βαθμό.
Κάτω από την τεράστια αυτή συμπίεση τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των
χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια
του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Και ενώ τα
νετρίνα δραπετεύουν από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα και αρκετή από την
ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα
ήδη υπάρχοντα νετρόνια των ατομικών πυρήνων. Όλα αυτά τα νετρόνια όμως είναι
τόσο σφιχτά συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπάνε σχεδόν το ένα με το άλλο. Αποτέλεσμα
αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων με την
πιο λεία, «στερεή» επιφάνεια που έχει γνωρίσει ποτέ το σύμπαν. Βρισκόμαστε δηλαδή
αντιμέτωποι με ένα άστρο νετρονίων. Αν μπορούσαμε να εισχωρήσουμε βαθιά στο
κέντρο των φωτεινών αερίων που αποτελούν το Νεφέλωμα Καρκίνος, θα βρισκόμασ-
ταν αντιμέτωποι με ένα άστρο που είναι πραγματικά κάτι το αδιανόητο. Τα υλικά από
ένα άστρο νετρονίων, με μέγεθος όσο είναι το κεφάλι μιας καρφίτσας, θα «ζύγιζαν»
ένα εκατομμύριο τόνους, δέκα δηλαδή φορές περισσότερο από ένα αεροπλανοφόρο.
Για να μπορέσουμε μάλιστα να πούμε ότι πλησιάσαμε κάπως τη φανταστική πυκνό-
τητα ενός τέτοιου άστρου, τότε ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας,
7,5 δηλαδή δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιέζονταν στο μέγεθος μιας
σταγόνας νερού, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα
«ζύγιζε» 50 δισεκατομμύρια κιλά!
* Του Διονύση Π. Σιμόπουλου, επίτιμου διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.
ο αστρονόμος του Κινέζου αυτοκράτορα, παρατήρησε ένα νέο λαμπερό σημάδι
στον ουρανό. Η λαμπρότητά του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το άστρο αυτό φαινόταν
στον ουρανό ακόμη και την ημέρα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες. Σιγά-σιγά, όμως,
άρχισε να ξεθωριάζει μέχρις ότου, 21 μήνες μετά την εμφάνισή του, ο λαμπρός αυτός
«επισκέπτης» είχε πια χαθεί από τον ουρανό. Ο «επισκέπτης» αστέρας του 1054 μ.Χ.
ήταν η επιθανάτια έκρηξη ενός τεράστιου γέρικου άστρου το οποίο στα τελευταία
στάδια της ζωής του μετατράπηκε σε σουπερνόβα. Το άστρο αυτό βρισκόταν σε
απόσταση 6.300 ετών φωτός και στη μεγαλύτερή του ένταση έλαμπε με την ισχύ 500
εκατομμυρίων ήλιων. Από τη Γη ο Κινέζος αστρονόμος παρακολούθησε ένα γεγονός
που είχε συμβεί 6.300 χρόνια νωρίτερα, γύρω στο έτος 5.200 π.Χ., όταν οι Σουμέριοι
εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στη Μεσοποταμία.
Στο σημείο εκείνης της έκρηξης τα σύγχρονα τηλεσκόπια μας έχουν αποκαλύψει ένα
φωτεινό νεφέλωμα που στα μικρά τηλεσκόπια του παρελθόντος έμοιαζε με κάβουρα
και γι’ αυτό ονομάστηκε Νεφέλωμα Καρκίνος. Από τη μια άκρη στην άλλη το Νεφέ-
λωμα Καρκίνος έχει διάμετρο 11 ετών φωτός ή 105 τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων,
που σημαίνει ότι το μέγεθός του είναι 273 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από την
απόσταση Γης-Σελήνης. Το νεφέλωμα αυτό συνεχώς διαστέλλεται όλο και πιο πολύ με
μια ταχύτητα που φτάνει τα 5,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Αν η διαστολή αυτή
συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, τα υπολείμματα του κατεστραμμένου αυτού άστρου θα
φτάσουν στη Γη σε 1,26 περίπου εκατομμύρια χρόνια.
Στο νεφέλωμα αυτό Κινέζοι και Ιάπωνες αστροφυσικοί ανακοίνωσαν τον περασμένο
μήνα ότι εντόπισαν πάνω από το Θιβέτ την υψηλότερης ενέργειας ακτινοβολία γ που
έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα. Ενέργειες δηλαδή που φτάνουν να είναι 450 τρισεκα-
τομμύρια φορές μεγαλύτερες από το ορατό φως (450 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιο-
βόλτ, TeV), όταν το προηγούμενο ρεκόρ δεν υπερέβαινε τα 75 TeV, ενώ συγκριτικά
η ακτινοβολία που έρχεται από τον Ήλιο έχει ενέργεια μερικών μόνο ηλεκτρονιοβόλτ.
Στο ίδιο αυτό νεφέλωμα 51 χρόνια νωρίτερα (τον Οκτώβριο του 1968), Αμερικανοί
ραδιοαστρονόμοι ανακάλυψαν έναν από τους πρώτους πάλσαρ (ένα άστρο νετρονίων
δηλαδή) που είχε τη μικρότερη μέχρι τότε παλμική περίοδο. Ήταν ένα μικροσκοπικό
άστρο 30 χιλιομέτρων στο κέντρο σχεδόν του νεφελώματος με την καταπληκτική
ιδιότητα να αναβοσβήνει 30 φορές κάθε δευτερόλεπτο.
Η ύπαρξη των παράξενων αυτών άστρων είχε προβλεφθεί από τη δεκαετία ακόμη του
1930. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις τότε εκτιμήσεις η απότομη και υπερβολικά γρήγορη
βαρυτική κατάρρευση των υλικών της καρδιάς ενός γιγάντιου άστρου θα είχε ως
αποτέλεσμα την τρομακτική συμπίεση του αστρικού κέντρου. Συγχρόνως, η έκρηξη
και η αποβολή των εξωτερικών στρωμάτων του άστρου πρέπει να θεωρείται ένα
παράλληλο και αναπόφευκτο φαινόμενο της όλης διαδικασίας της κατάρρευσης του
αστρικού πυρήνα. Μια τέτοια έκρηξη συμπιέζει τον πυρήνα του άστρου σε τέτοιο
βαθμό ώστε η ύλη από την οποία αποτελείται συμπιέζεται σε αφάνταστο βαθμό.
Κάτω από την τεράστια αυτή συμπίεση τα αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια των
χημικών στοιχείων του άστρου συγχωνεύονται με τα θετικά φορτισμένα πρωτόνια
του πυρήνα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νετρονίων και νετρίνων. Και ενώ τα
νετρίνα δραπετεύουν από το άστρο, μεταφέροντας μάλιστα και αρκετή από την
ενέργειά του, τα νεοσχηματισμένα νετρόνια παραμένουν εκεί και ενώνονται με τα
ήδη υπάρχοντα νετρόνια των ατομικών πυρήνων. Όλα αυτά τα νετρόνια όμως είναι
τόσο σφιχτά συμπιεσμένα, ώστε να ακουμπάνε σχεδόν το ένα με το άλλο. Αποτέλεσμα
αυτής της συμπίεσης είναι η δημιουργία μιας σφαίρας μερικών χιλιομέτρων με την
πιο λεία, «στερεή» επιφάνεια που έχει γνωρίσει ποτέ το σύμπαν. Βρισκόμαστε δηλαδή
αντιμέτωποι με ένα άστρο νετρονίων. Αν μπορούσαμε να εισχωρήσουμε βαθιά στο
κέντρο των φωτεινών αερίων που αποτελούν το Νεφέλωμα Καρκίνος, θα βρισκόμασ-
ταν αντιμέτωποι με ένα άστρο που είναι πραγματικά κάτι το αδιανόητο. Τα υλικά από
ένα άστρο νετρονίων, με μέγεθος όσο είναι το κεφάλι μιας καρφίτσας, θα «ζύγιζαν»
ένα εκατομμύριο τόνους, δέκα δηλαδή φορές περισσότερο από ένα αεροπλανοφόρο.
Για να μπορέσουμε μάλιστα να πούμε ότι πλησιάσαμε κάπως τη φανταστική πυκνό-
τητα ενός τέτοιου άστρου, τότε ολόκληρος ο σημερινός πληθυσμός του πλανήτη μας,
7,5 δηλαδή δισεκατομμύρια άνθρωποι, θα έπρεπε να συμπιέζονταν στο μέγεθος μιας
σταγόνας νερού, ενώ ένα μωρό 5 κιλών στην επιφάνεια ενός άστρου νετρονίων θα
«ζύγιζε» 50 δισεκατομμύρια κιλά!
* Του Διονύση Π. Σιμόπουλου, επίτιμου διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.
Δευτέρα, Αυγούστου 12, 2019
Ανακαλύφθηκε το απολίθωμα του μεγαλύτερου παπαγάλου...
Το απολίθωμα του μεγαλύτερου παπαγάλου που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη μας
ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι στη νότια Νέα Ζηλανδία.
Εκτιμάται ότι είχε ύψος σχεδόν ένα μέτρο και ζύγιζε περίπου επτά κιλά, έχοντας
υπερδιπλάσιο βάρος από τον μεγαλύτερα σήμερα γνωστό παπαγάλο «κακάπο».
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Τρέβορ Γουόρθι του Πανεπιστημίου
Φλίντερς της Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολο-
γίας «Biology Letters» και το «Science», ονόμασαν τον παπαγάλο «Ηρακλής ο απρόσμενος» (Heracles inexpectatus) λόγω του απρόσμενα μεγάλου μεγέθους
του.
Αρχικά, οι ερευνητές νόμιζαν ότι έχουν να κάνουν με κάποιο είδος γιγάντιου αρχαίου
αετού, καθώς δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι κάποτε υπήρξε τόσο μεγάλος παπα-
γάλος. Το απολίθωμα βρέθηκε στο Κεντρικό Οτάγκο και χρονολογείται προ περίπου
19 εκατομμυρίων ετών. Αν και σήμερα η περιοχή είναι πολύ κρύα και γνωστή ως
μέρος για σκι, όταν ζούσε ο «Ηρακλής» το κλίμα θα ήταν υποτροπικό.
Είναι πιθανό ότι εξαιτίας του βάρους του ο «Ηρακλής» δυσκολευόταν ή και αδυνα-
ούσε να πετάξει. Η διατροφή του είναι άγνωστη. Μολονότι σήμερα οι περισσότεροι
παπαγάλοι είναι φυτοφάγοι, δεν αποκλείεται ο «Ηρακλής» -που διέθετε ένα τεράστιο
φονικό ράμφος- να ήταν επίσης σαρκοφάγος, καθώς ακόμη και σήμερα ορισμένοι
νεοζηλανδικοί παπαγάλοι τρώνε θαλασσοπούλια. Επίσης, ίσως ήταν «κανίβαλος»,
επιτιθέμενος σε άλλους παπαγάλους του είδους του για να τους φάει.
Πηγή : ΑΠΕ
ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι στη νότια Νέα Ζηλανδία.
Εκτιμάται ότι είχε ύψος σχεδόν ένα μέτρο και ζύγιζε περίπου επτά κιλά, έχοντας
υπερδιπλάσιο βάρος από τον μεγαλύτερα σήμερα γνωστό παπαγάλο «κακάπο».
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Τρέβορ Γουόρθι του Πανεπιστημίου
Φλίντερς της Αυστραλίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολο-
γίας «Biology Letters» και το «Science», ονόμασαν τον παπαγάλο «Ηρακλής ο απρόσμενος» (Heracles inexpectatus) λόγω του απρόσμενα μεγάλου μεγέθους
του.
Αρχικά, οι ερευνητές νόμιζαν ότι έχουν να κάνουν με κάποιο είδος γιγάντιου αρχαίου
αετού, καθώς δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι κάποτε υπήρξε τόσο μεγάλος παπα-
γάλος. Το απολίθωμα βρέθηκε στο Κεντρικό Οτάγκο και χρονολογείται προ περίπου
19 εκατομμυρίων ετών. Αν και σήμερα η περιοχή είναι πολύ κρύα και γνωστή ως
μέρος για σκι, όταν ζούσε ο «Ηρακλής» το κλίμα θα ήταν υποτροπικό.
Είναι πιθανό ότι εξαιτίας του βάρους του ο «Ηρακλής» δυσκολευόταν ή και αδυνα-
ούσε να πετάξει. Η διατροφή του είναι άγνωστη. Μολονότι σήμερα οι περισσότεροι
παπαγάλοι είναι φυτοφάγοι, δεν αποκλείεται ο «Ηρακλής» -που διέθετε ένα τεράστιο
φονικό ράμφος- να ήταν επίσης σαρκοφάγος, καθώς ακόμη και σήμερα ορισμένοι
νεοζηλανδικοί παπαγάλοι τρώνε θαλασσοπούλια. Επίσης, ίσως ήταν «κανίβαλος»,
επιτιθέμενος σε άλλους παπαγάλους του είδους του για να τους φάει.
Πηγή : ΑΠΕ
Το πρώτο ποδήλατο...
Σήμερα υπάρχουν αμέτρητα μοντέλα το καθένα με τις ιδιαιτερότητές του, σπαστά ή
αναδιπλούμενα, αγωνιστικά, πόλης, ηλεκτρικά και άλλα.
Ωστόσο το 1817 ο Karl Von Drais ο εφευρέτης του πρώτου ποδηλάτου χρησιμοποίησε
ως βασικό υλικό το ξύλο και έφτιαξε το ποδήλατο της εικόνας, χωρίς πετάλια. Έτσι οι
αναβάτες έπρεπε να σπρώχνουν με τα πόδια τους για να κινήσουν τους τροχούς.
Αργότερα βέβαια, το μοντέλο βελτιώθηκε και προσέφερε ακόμα περισσότερη άνεση
με τα πετάλια.
*Αναδημοσίευση από το antikleidi.com
αναδιπλούμενα, αγωνιστικά, πόλης, ηλεκτρικά και άλλα.
Ωστόσο το 1817 ο Karl Von Drais ο εφευρέτης του πρώτου ποδηλάτου χρησιμοποίησε
ως βασικό υλικό το ξύλο και έφτιαξε το ποδήλατο της εικόνας, χωρίς πετάλια. Έτσι οι
αναβάτες έπρεπε να σπρώχνουν με τα πόδια τους για να κινήσουν τους τροχούς.
Αργότερα βέβαια, το μοντέλο βελτιώθηκε και προσέφερε ακόμα περισσότερη άνεση
με τα πετάλια.
*Αναδημοσίευση από το antikleidi.com
Ανακάλυψη δύο ασύλητων μυκηναϊκών τάφων στη Νεμέα...
Δύο νέοι, ασύλητοι, θαλαμοειδείς τάφοι, οι οποίοι χρονολογούνται στην ύστερη
μυκηναϊκή, την περίοδο δηλαδή των μυκηναϊκών ανακτόρων (περίπου 1.400 - 1.200
π.Χ.) αποκαλύφθηκαν κατά το συστηματικό ερευνητικό πρόγραμμα της Εφορείας
Αρχαιοτήτων Κορινθίας στο μυκηναϊκό νεκροταφείο Αηδονιών Νεμέας, όπως ανα- κοινώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού.
Ο πρώτος από τους δύο τάφους, ο οποίος διέσωζε την οροφή του θαλάμου, περιείχε
δύο πρωτογενείς ταφές και τα οστά από 14 ακόμη άτομα σε ανακομιδές. Ο δεύτερος
τάφος δεν διατηρούσε οροφή, η οποία παρουσίαζε καταρρεύσεις ήδη από τη μυκη-
ναϊκή περίοδο, μέσα και πάνω από τις οποίες διαπιστώθηκαν τρεις πρωτογενείς ταφές.
Αμφότεροι οι θαλαμοειδείς τάφοι απέδωσαν πήλινα αγγεία και ειδώλια, καθώς και
άλλα μικροαντικείμενα, όπως κομβία. Τα ευρήματα αυτά αντιπαραβάλλονται προς
τα κτερίσματα των τάφων της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου (περίπου 1.600 - 1.400
π.Χ.), που ερευνήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στα Αηδόνια και περιλάμβαναν
επιτραπέζια και αποθηκευτικά αγγεία, οπλισμό και αντικείμενα γοήτρου.
Οι δύο νέοι, ασύλητοι, μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι στα Αηδόνια, ανοίγουν τον
δρόμο για την κατανόηση της διαχρονικής εξέλιξης της θέσης και τις σχέσεις της με
τα ανακτορικά συστήματα των όμορων περιοχών και ιδίως των Μυκηνών.
*Πηγή : ΑΠΕ
μυκηναϊκή, την περίοδο δηλαδή των μυκηναϊκών ανακτόρων (περίπου 1.400 - 1.200
π.Χ.) αποκαλύφθηκαν κατά το συστηματικό ερευνητικό πρόγραμμα της Εφορείας
Αρχαιοτήτων Κορινθίας στο μυκηναϊκό νεκροταφείο Αηδονιών Νεμέας, όπως ανα- κοινώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού.
Ο πρώτος από τους δύο τάφους, ο οποίος διέσωζε την οροφή του θαλάμου, περιείχε
δύο πρωτογενείς ταφές και τα οστά από 14 ακόμη άτομα σε ανακομιδές. Ο δεύτερος
τάφος δεν διατηρούσε οροφή, η οποία παρουσίαζε καταρρεύσεις ήδη από τη μυκη-
ναϊκή περίοδο, μέσα και πάνω από τις οποίες διαπιστώθηκαν τρεις πρωτογενείς ταφές.
Αμφότεροι οι θαλαμοειδείς τάφοι απέδωσαν πήλινα αγγεία και ειδώλια, καθώς και
άλλα μικροαντικείμενα, όπως κομβία. Τα ευρήματα αυτά αντιπαραβάλλονται προς
τα κτερίσματα των τάφων της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου (περίπου 1.600 - 1.400
π.Χ.), που ερευνήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στα Αηδόνια και περιλάμβαναν
επιτραπέζια και αποθηκευτικά αγγεία, οπλισμό και αντικείμενα γοήτρου.
Οι δύο νέοι, ασύλητοι, μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι στα Αηδόνια, ανοίγουν τον
δρόμο για την κατανόηση της διαχρονικής εξέλιξης της θέσης και τις σχέσεις της με
τα ανακτορικά συστήματα των όμορων περιοχών και ιδίως των Μυκηνών.
*Πηγή : ΑΠΕ
Περσείδες...
Οι Περσείδες είναι βροχή διαττόντων (μετέωρα ή πεφταστέρια όπως είναι κοινώς
γνωστά στην παράδοση). Στην πραγματικότητα δεν είναι αστέρια που «πέφτουν».
Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομει-νάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ (109P/Swift-Tuttle) και όταν εισέρχονται στην
ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής με την
ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να
φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά
που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της
βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο
σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται
από την κατεύθυνση αυτή.
Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού από τον κομήτη Σουίφτ-Τάτλ περιπλανάται
στον διαπλανητικό χώρο εδώ και χίλια περίπου χρόνια αφότου εγκατέλειψε τον
κομήτη.
Υπάρχει ωστόσο και μία σχετικώς νέα συνιστώσα, μία λωρίδα υλικού που αποσπάσ-
θηκε από τον κομήτη το έτος 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει
αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ότι κατά την υπόλοιπη
βροχή.
Η αρχή της βροχής είναι ορατή από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση
μεταξύ 9 και 14 Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον
ανά ώρα. Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του
ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το Βόρειο
Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας.
Πηγή πληροφοριών : Βικιπαίδεια
γνωστά στην παράδοση). Στην πραγματικότητα δεν είναι αστέρια που «πέφτουν».
Πρόκειται για μικρά κομμάτια (μέχρι και σε μορφή σκόνης) τα οποία είναι απομει-νάρια του κομήτη Σουίφτ-Τάτλ (109P/Swift-Tuttle) και όταν εισέρχονται στην
ατμόσφαιρα της Γης με τεράστιες ταχύτητες καίγονται εξαιτίας της τριβής με την
ατμόσφαιρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Όποια από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να
φτάσουν στην επιφάνεια της Γης ονομάζονται μετεωρίτες, ενώ όσα είναι τόσο λαμπρά
που φαίνονται να σχίζουν τον ουρανό ονομάζονται βολίδες. Συνήθως στο μέγιστο της
βροχής πέφτει ένα μετέωρο το λεπτό. Ονομάζονται Περσείδες, επειδή το ακτινοβόλο
σημείο τους προβάλλεται στον αστερισμό Περσέα, φαίνεται δηλαδή σαν να έρχονται
από την κατεύθυνση αυτή.
Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού από τον κομήτη Σουίφτ-Τάτλ περιπλανάται
στον διαπλανητικό χώρο εδώ και χίλια περίπου χρόνια αφότου εγκατέλειψε τον
κομήτη.
Υπάρχει ωστόσο και μία σχετικώς νέα συνιστώσα, μία λωρίδα υλικού που αποσπάσ-
θηκε από τον κομήτη το έτος 1862. Ο ρυθμός των μετεώρων όταν η Γη συναντήσει
αυτή την, πυκνή ακόμα, λωρίδα είναι πολύ υψηλότερος από ότι κατά την υπόλοιπη
βροχή.
Η αρχή της βροχής είναι ορατή από τα μέσα Ιουλίου κάθε χρόνο, με την κορύφωση
μεταξύ 9 και 14 Αυγούστου, οπότε ο ρυθμός των μετεώρων φθάνει τα 60 και πλέον
ανά ώρα. Εξαιτίας της τροχιάς του κομήτη, από την οποία εξαρτάται η θέση του
ακτινοβόλου σημείου, οι Περσείδες παρατηρούνται κυρίως να διασχίζουν το Βόρειο
Ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας.
Πηγή πληροφοριών : Βικιπαίδεια
Κυριακή, Αυγούστου 11, 2019
Μέδουσα Nutricula Turritopsis... Το ζώο που δεν πεθαίνει ποτέ...
Σύμφωνα με διάφορες επιστημονικές έρευνες των μεδουσών η Nutricula Turritopsis
είναι το μόνο ζώο που μπορεί να είναι αθάνατο. Πράγματι, αυτές οι μέδουσες είναι
σε θέση να πάνε πίσω στο χρόνο από τη μία φάση της ζωής σε ένα προχωρημένο
στάδιο της πρόωρης ζωής.
Η Nutricula Turritopsis είναι ένα είδος μεδουσών πολύ συγκεκριμένες. Πράγματι,
μπορεί να είναι το μόνο ζώα στον κόσμο έχουν ανακαλύψει το μυστικό της νεότητας
και της αιώνιας ζωής, μια πραγματική επανάσταση στον επιστημονικό κόσμο.
Αυτή η μέδουσα θα είναι σε θέση να αναζωογονείται μετά από ένα συγκεκριμένο
στάδιο της ζωής, δεν δίνει κανένα όριο για τη διάρκεια ζωής τους.
Η επιστημονική εξήγηση για τη μέδουσα αναφέρει ότι είναι το μόνο ζώο στον κόσμο
που μπορούν να αντιστρέψουν τη γήρανση πίσω στο χρόνο και να ανακτήσουν ολόκ-
ληρη τη δομή τους,να επιστρέψουν στην κατάσταση του πολύποδα, δηλαδή τη πρώτη
φάση της ζωής τους.
Η διαδικασία αυτή εξηγείται ιδίως από το φαινόμενο της διαφοροποίησης, πράγμα
που σημαίνει ένα είδος κυττάρων έχει μετατραπεί σε άλλο τύπο κυττάρων.
Μόνο λίγα ζώα στον κόσμο μπορούν να προκαλέσουν διαφοροποίηση, όπως η σαλα-
μάνδρα, για παράδειγμα, που μπορεί να ξαναδημιουργήσει την ουρά της, όταν τη
χάνει. Οι μέδουσες Nutricula Turritopsis έχουν την ιδιαιτερότητα να αναγεννούν
ολόκληρο το σώμα τους, εις το άπειρο. Αρκετές ερευνητικές ομάδες και επιστήμονες
μελετούν προσεκτικά το είδος για να καθορίσουν τον τρόπο που γίνεται δυνατή η
αναπαραγωγή της διαδικασίας της γήρανσης / αναζωογόνησης.
Συχνά συναντώνται σε βαθιά νερά, και δεδομένου ότι δεν μπορούν να πεθάνουν,
οι μέδουσες αναπτύσσουν επί του παρόντος την παρουσία τους στα ύδατα γύρω
από τον κόσμο, και όχι μόνο στα ύδατα της Καραϊβικής, όπου ήταν αρχικά.
Πηγή πληροφοριών : greekdivers.com
είναι το μόνο ζώο που μπορεί να είναι αθάνατο. Πράγματι, αυτές οι μέδουσες είναι
σε θέση να πάνε πίσω στο χρόνο από τη μία φάση της ζωής σε ένα προχωρημένο
στάδιο της πρόωρης ζωής.
Η Nutricula Turritopsis είναι ένα είδος μεδουσών πολύ συγκεκριμένες. Πράγματι,
μπορεί να είναι το μόνο ζώα στον κόσμο έχουν ανακαλύψει το μυστικό της νεότητας
και της αιώνιας ζωής, μια πραγματική επανάσταση στον επιστημονικό κόσμο.
Αυτή η μέδουσα θα είναι σε θέση να αναζωογονείται μετά από ένα συγκεκριμένο
στάδιο της ζωής, δεν δίνει κανένα όριο για τη διάρκεια ζωής τους.
Η επιστημονική εξήγηση για τη μέδουσα αναφέρει ότι είναι το μόνο ζώο στον κόσμο
που μπορούν να αντιστρέψουν τη γήρανση πίσω στο χρόνο και να ανακτήσουν ολόκ-
ληρη τη δομή τους,να επιστρέψουν στην κατάσταση του πολύποδα, δηλαδή τη πρώτη
φάση της ζωής τους.
Η διαδικασία αυτή εξηγείται ιδίως από το φαινόμενο της διαφοροποίησης, πράγμα
που σημαίνει ένα είδος κυττάρων έχει μετατραπεί σε άλλο τύπο κυττάρων.
Μόνο λίγα ζώα στον κόσμο μπορούν να προκαλέσουν διαφοροποίηση, όπως η σαλα-
μάνδρα, για παράδειγμα, που μπορεί να ξαναδημιουργήσει την ουρά της, όταν τη
χάνει. Οι μέδουσες Nutricula Turritopsis έχουν την ιδιαιτερότητα να αναγεννούν
ολόκληρο το σώμα τους, εις το άπειρο. Αρκετές ερευνητικές ομάδες και επιστήμονες
μελετούν προσεκτικά το είδος για να καθορίσουν τον τρόπο που γίνεται δυνατή η
αναπαραγωγή της διαδικασίας της γήρανσης / αναζωογόνησης.
Συχνά συναντώνται σε βαθιά νερά, και δεδομένου ότι δεν μπορούν να πεθάνουν,
οι μέδουσες αναπτύσσουν επί του παρόντος την παρουσία τους στα ύδατα γύρω
από τον κόσμο, και όχι μόνο στα ύδατα της Καραϊβικής, όπου ήταν αρχικά.
Πηγή πληροφοριών : greekdivers.com
GJ357d: ο πρώτος πιθανώς κατοικήσιμος εξωπλανήτης, που ανακαλύπτεται από το τηλεσκόπιο TESS...
Το τηλεσκόπιο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) της Αμερικανικής
Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) συνεχίζει τις ανακαλύψεις του, εντοπίζοντας αυτή
τη φορά μια σχετικά κοντινή υπερ-Γη, σε απόσταση 31 ετών φωτός από τη Γη.
Μάλιστα, ο εξωπλανήτης GJ357d, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Ύδρας,
ο οποίος έχει μέγεθος περίπου διπλάσιο του δικού μας πλανήτη και εξαπλάσια μάζα,
είναι πιθανό να διαθέτει συνθήκες φιλόξενες για ζωή, ακόμη και νερό στην επιφάνεια
του, κάτι που πάντως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στο μέλλον. Είναι ο πρώτος πιθανώς
κατοικήσιμος εξωπλανήτης που ανακαλύπτεται από το TESS.
Η διεθνής ομάδα επιστημόνων, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics», βρήκε ότι ο GJ357d
χρειάζεται σχεδόν 56 μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του (αυτή
είναι η διάρκεια του έτους του), κινούμενος περίπου στο ένα πέμπτο της απόστασης
της Γης από τον Ήλιο. Η σύνθεση του είναι προς το παρόν άγνωστη.
Η Ντιάνα Κοσακόφσκι του γερμανικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη
Χαϊδελβέργη δήλωσε ότι «ο GJ357d δέχεται περίπου την ίδια ποσότητα αστρικής
ενέργειας από το άστρο του, με αυτή που δέχεται ο Άρης από τον Ήλιο. Αν αυτός
ο πλανήτης έχει πυκνή ατμόσφαιρα, κάτι που θα χρειασθεί περαιτέρω μελέτες για
να προσδιορισθεί, θα μπορεί να παγιδέψει αρκετή θερμότητα για να ζεστάνει τον
πλανήτη και παράλληλα να επιτρέψει την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του».
Μαζί με τον εν λόγω εξωπλανήτη, βρέθηκαν άλλοι δύο, ο GJ357b, ένας πλανήτης
περίπου 22% μεγαλύτερος από τη Γη, ο οποίος κινείται υπερβολικά κοντά στο μητρικό
άστρο του, έχοντας θερμοκρασία περίπου 254 βαθμών Κελσίου στην επιφάνεια του
(γι’ αυτό χαρακτηρίσθηκε «καυτή Γη»), καθώς και ο GJ357c, τουλάχιστον τρεισήμισι
φορές μεγαλύτερος από τη Γη και με πιθανή θερμοκρασία 127 βαθμών, σύμφωνα με
τη NASΑ.
Οι τρεις εξωπλανήτες κινούνται γύρω από το άστρο GJ357, ένα νάνο που έχει το ένα
τρίτο του μεγέθους και της μάζας του Ήλιου μας, ενώ είναι κατά 40% ψυχρότερος.
Πηγή : nasa.gov
Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) συνεχίζει τις ανακαλύψεις του, εντοπίζοντας αυτή
τη φορά μια σχετικά κοντινή υπερ-Γη, σε απόσταση 31 ετών φωτός από τη Γη.
Μάλιστα, ο εξωπλανήτης GJ357d, στην κατεύθυνση του αστερισμού της Ύδρας,
ο οποίος έχει μέγεθος περίπου διπλάσιο του δικού μας πλανήτη και εξαπλάσια μάζα,
είναι πιθανό να διαθέτει συνθήκες φιλόξενες για ζωή, ακόμη και νερό στην επιφάνεια
του, κάτι που πάντως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στο μέλλον. Είναι ο πρώτος πιθανώς
κατοικήσιμος εξωπλανήτης που ανακαλύπτεται από το TESS.
Η διεθνής ομάδα επιστημόνων, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό
αστρονομίας και αστροφυσικής «Astronomy & Astrophysics», βρήκε ότι ο GJ357d
χρειάζεται σχεδόν 56 μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του (αυτή
είναι η διάρκεια του έτους του), κινούμενος περίπου στο ένα πέμπτο της απόστασης
της Γης από τον Ήλιο. Η σύνθεση του είναι προς το παρόν άγνωστη.
Η Ντιάνα Κοσακόφσκι του γερμανικού Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη
Χαϊδελβέργη δήλωσε ότι «ο GJ357d δέχεται περίπου την ίδια ποσότητα αστρικής
ενέργειας από το άστρο του, με αυτή που δέχεται ο Άρης από τον Ήλιο. Αν αυτός
ο πλανήτης έχει πυκνή ατμόσφαιρα, κάτι που θα χρειασθεί περαιτέρω μελέτες για
να προσδιορισθεί, θα μπορεί να παγιδέψει αρκετή θερμότητα για να ζεστάνει τον
πλανήτη και παράλληλα να επιτρέψει την ύπαρξη νερού στην επιφάνεια του».
Μαζί με τον εν λόγω εξωπλανήτη, βρέθηκαν άλλοι δύο, ο GJ357b, ένας πλανήτης
περίπου 22% μεγαλύτερος από τη Γη, ο οποίος κινείται υπερβολικά κοντά στο μητρικό
άστρο του, έχοντας θερμοκρασία περίπου 254 βαθμών Κελσίου στην επιφάνεια του
(γι’ αυτό χαρακτηρίσθηκε «καυτή Γη»), καθώς και ο GJ357c, τουλάχιστον τρεισήμισι
φορές μεγαλύτερος από τη Γη και με πιθανή θερμοκρασία 127 βαθμών, σύμφωνα με
τη NASΑ.
Οι τρεις εξωπλανήτες κινούνται γύρω από το άστρο GJ357, ένα νάνο που έχει το ένα
τρίτο του μεγέθους και της μάζας του Ήλιου μας, ενώ είναι κατά 40% ψυχρότερος.
Πηγή : nasa.gov
Σάββατο, Αυγούστου 10, 2019
Το μόνο που μπορώ…
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να ονειρεύομαι κυρίαρχο στον κόσμο το δίκιο…
Να ονειρεύομαι τα χέρια των παιδιών γεμάτα με λουλούδια
και μέσα στα ματάκια τους να ανθίζει το χαμόγελο.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να ονειρεύομαι τις εποχές που θα λένε μύθο τον πόλεμο…
Να ονειρεύομαι χαρούμενες και χαμογελαστές τις μάνες.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να ονειρεύομαι τα συρτάρια του μυαλού, γεμάτα με γνώσεις…
Να ονειρεύομαι ανθρώπους που θα απολαμβάνουν το νέκταρ της ζωής.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να αγωνίζομαι με όσα μέσα και με όλους τους τρόπους…
για να έρθουν γρηγορότερα αυτές οι εποχές του Ανθρώπου.
Το μόνο που μπορώ…
Κοσμάς Λεοντιάδης
Είναι να ονειρεύομαι κυρίαρχο στον κόσμο το δίκιο…
Να ονειρεύομαι τα χέρια των παιδιών γεμάτα με λουλούδια
και μέσα στα ματάκια τους να ανθίζει το χαμόγελο.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να ονειρεύομαι τις εποχές που θα λένε μύθο τον πόλεμο…
Να ονειρεύομαι χαρούμενες και χαμογελαστές τις μάνες.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να ονειρεύομαι τα συρτάρια του μυαλού, γεμάτα με γνώσεις…
Να ονειρεύομαι ανθρώπους που θα απολαμβάνουν το νέκταρ της ζωής.
Το μόνο που μπορώ…
Είναι να αγωνίζομαι με όσα μέσα και με όλους τους τρόπους…
για να έρθουν γρηγορότερα αυτές οι εποχές του Ανθρώπου.
Το μόνο που μπορώ…
Κοσμάς Λεοντιάδης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)